Motyw: Dziewczyna

Julian Tuwim

Dziedzilija

Przeciężkie dojrzewanie zbóż. Dziewczyny z drżeniem czekają: czy już? O, cudne okrąglenie piersi! O, krwi...

Czytaj więcej

Julian Tuwim

Dziewczynom

Zmęczone już jesteście. Wasze oczy ciemne

Słodki zmierzch wytęskniły dziewczęcą tęsknotą.

Słońce kona daleko… O...

Czytaj więcej

Julian Tuwim

Kwiaty polskie

Jak nie umkną te majstrówny w gąszcz leśny!

«Teraz gońcie nas, szukajcie, gdzieżeśmy!»

Zabiegały, zamigały...

Czytaj więcej

Julian Tuwim

Kwiaty polskie

Jak na skoszonym łanie zboża

Dziewanna ocalała stoi,

Tak ona — prężna, smukła, hoża,

Kwieciście sterczy...

Czytaj więcej

Julian Tuwim

Kwiaty polskie

Była to groźna noc. Nad ranem,

Gdy już (jak muzealny szkielet:

Z rozluźnionymi wiązadłami)

Osypał...

Czytaj więcej

Julian Tuwim

Kwiaty polskie

Potem spotkały się spojrzenia:

Jej — pełne jeszcze snu i cienia,

Jego — zdumione i życzliwe.

Od...

Czytaj więcej

Julian Tuwim

[Są takie bardzo dziwne, bolesne istnienia...]

Są — jak te słowa moje — niedopowiedziane

Samotne, piękne, czułe, wieczorne Dziewczyny.

Noszą w głębokich oczach...

Czytaj więcej

Julian Tuwim

[Są takie bardzo dziwne, bolesne istnienia...]

Są takie: piękne, ciche i na serce chore…

Są jak upadające bez powrotu gwiazdy…

Jak...

Czytaj więcej

Julian Tuwim

Wieczór

Dziewczyny anemiczne, blade, jak wspomnienia,

Spod długich rzęs przelotne rzucają spojrzenia.

I wolno, krok za...

Czytaj więcej