Przyprowadziłem go, bo przecież sprawę mamy wspólną; on uparł się chodzić własnymi drogami…
Wierzcie mu, jeśli chcecie, że się boi terroru jak zarazy; ja terror znam i wiem...
Moi drodzy, wszak to doprawdy genialny wódz; czyż nie tak?…
Wiadomo. Cóż stąd?
To pewien typ ludzki: zaczyna się jako szczery demokrata — a kończy się na absolutyzmie, w...
Powinni byście mi to do cnót policzyć, żem przychylności mojej nie pospolitował. Będę odtąd, mój...
Motyw rozumiany jako „sprawy państwowe”, pojawia się często w dialogach bohaterów, np. w Trylogii Sienkiewicza, Weselu Wyspiańskiego, czy Ludziach bezdomnych Żeromskiego. Są to dyskusje dotyczące partii politycznych, rozwoju państwa zgodnie z jakąś doktryną polityczną, ale także opisy intryg mających doprowadzić daną partię czy stronnictwo do władzy (tzw. „kulisy władzy”).
