Adam AsnykNad głębiamiXIII
 1Przeszłość nie wraca, jak żywe zjawisko, 
W dawnej postaci, jednak nie umiera: 
Odmienia tylko miejsce, czas, nazwisko, 
I świeże kształty dla siebie przybiera. 
 
 5Zmarłych pokoleń idealna sfera
W żywej ludzkości wieczne ma siedlisko, 
A grób proroka, mędrca, bohatera
Jasnych żywotów staje się kołyską. 
 
Zawsze z tej samej życiodajnej strugi
 10Czerpiemy napój, co pragnienie gasi; 
Żywi nas zasób pracy plemion długiej, 
 
Ich miłość, sława, istnienie nam krasi; 
A z naszych czynów i z naszej zasługi
Korzystać będą znów następcy nasi.