- Ur.
-
22 listopada 1869
w
Paryżu
- Zm.
-
19 lutego 1951
w
Paryżu
- Najważniejsze dzieła:
-
Lochy Watykanu
(1914),
Immoralista
(1902),
Fałszerze
(1925)
Francuski prozaik i tłumacz, noblista, jeden z czołowych pisarzy pierwszej połowy XX wieku. Urodził się w rygorystycznie protestanckiej rodzinie z klasy średniej. Początkowo związał się z symbolistami, skupionymi wokół Mallarmégo. W wieku 21 lat wydał w Librairie de l'art indépendant swoją pierwszą, na wpół autobiograficzną powieść: Les cahiers d’André Walter (1891), która spotkała się z przychylnością krytyków, ale nie przyciągnęła uwagi publiczności. Pod wpływem symbolizmu pozostawały także jego kolejne książki, opublikowane w tym samym wydawnictwie, z których ostatnią były Paludes (1895), satyra na literackie środowisko Paryża.
Podróż inicjacyjna z Paulem Alberem Laurensem po Algierii i Tunezji w latach 1893-1894 i przyjaźń z Oscarem Wildem, spowodowały, że Gide zerwał z protestantyzmem i zaakceptował swój pociąg do młodzieńców. Od tego czasu jego twórczość zostaje zdominowana przez temat wolności jednostki, która odrzuca surowe nakazy religii i tradycyjnej moralności i poszukuje własnych zasad postępowania, by być w pełni sobą. Pierwszą jego książką z tego okresu były Pokarmy ziemskie (1897), dzieło złożone z fragmentów lirycznych, wspomnień, wierszy, notatek z podróży i aforyzmów, które wpłynęło na pokolenie młodych pisarzy, między innymi na Alberta Camusa i Jean-Paula Sartre'a.
Sławę przyniosły mu książki Immoralista (1902), historia mężczyzny, który podróżuje po Europie i Afryce Północnej, próbując przekroczyć ograniczenia konwencjonalnej moralności, oraz Lochy Watykanu (1914), zaliczane przez autora do utworów ,,błazeńskich", poruszających poważny problem, ale w niepoważnej formie. Wielki skandal wywołał Korydon (1924), książka zawierająca cztery dialogi sokratyczne w obronie homoseksualizmu. Wielowątkowe dzieło Fałszerze (1925), opublikowane po raz pierwszy przez magazyn literacki ,,Nouvelle Revue Française”, którego Guide był współzałożycielem w roku 1909, autor uznawał za swoją jedyną powieść. Ogółem napisał kilkadziesiąt książek.
W roku 1947 André Gide otrzymał literacką Nagrodę Nobla za „wszechstronną i znaczącą twórczość, w której problemy i uwarunkowania ludzkiej egzystencji zostały przedstawione z nieulękłym umiłowaniem prawdy i psychologiczną przenikliwością”.
W roku 1952 Kościół katolicki w Indeksie ksiąg zakazanych zakazał wszystkich dzieł Gide’a.
