Przekaż 1,5% Wolnym Lekturom!
Wsparcie nic nie kosztuje! Wystarczy w polu „Wniosek o przekazanie 1,5% podatku” wpisać nasz KRS: 0000070056
Każda kwota się liczy! Dziękujemy!

Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!

Heinrich Hoffmann, Złota różdżka
Posłuchaj w ElevenReader

Pobieranie e-booka

Wybierz wersję dla siebie:

.pdf

Jeśli planujesz wydruk albo lekturę na urządzeniu mobilnym bez dodatkowych aplikacji.

.epub

Uniwersalny format e-booków, obsługiwany przez większość czytników sprzętowych i aplikacji na urządzenia mobilne.

.mobi

Natywny format dla czytnika Amazon Kindle.

Utwory Hoffmanna były popularnymi w XIX i pierwszej połowie XX w. rymowankami mającymi służyć pomocą w pouczaniu, straszeniu konsekwencjami i dyscyplinowaniu dzieci, co uważano za tożsame z ich wychowaniem. Heinrich Hoffmann był lekarzem, pionierem psychiatrii dziecięcej. Dziś jego bajki stanowią sztandarowy przykład antypedagogiki.

Z Kasi zostały tylko trzewiczki: spłonęła cała, bo bawiła się zapałkami. Grześ, zamiast siedzieć w domu, wybrał się w deszczową pogodę na spacer pod parasolem; pozornie nic w tym złego — ale z powodu niesubordynacji spotkała go „kara boża”: zginął porwany wiatrem wraz z parasolem (co, jak sugeruje wierszyk, stanowi dodatkową, podwójną wręcz stratę). Juleczkowi szalony krawiec obciął paluszki, bo je ssał wbrew zakazowi mamy. Przypadków pobicia dzieci przez dorosłych nie wspominamy tu nawet. Trzeba też wyjaśnić, że tytułowa „różdżka” nie służy do czynienia czarów przez wróżkę, lecz jest pieszczotliwym, zdrobniałym określeniem rózgi — drewnianego lub metalowego pręta służącego do wymierzania kar fizycznych. Wszystkie te historie były adresowane do dzieci w wieku od 3 do 6 lat.

Autor prezentowanych tu „pouczających opowiastek” był dyrektorem miejskiego szpitala psychiatryczno-epileptycznego we Frankfurcie nad Menem. Zapewne znany mu był świat dziecięcych lęków oraz trwałość ran zadanych psychice we wczesnej fazie rozwoju. Może mimo że znany — pozostawał niezrozumiały. Pawełek bujał się na krześle i w końcu przewrócił się. Upadając, chwycił za obrus, przez co jeszcze uderzyła go w ciemię zbita szklanka. Przestraszył się: był w „wielkiej trwodze”. Na pewno ogromnie żałował tego, co się stało: i zrzuconego na ziemię obiadu, i przeżytego strachu, guza na głowie od szklanki i potłuczonych boków. Cóż w takiej sytuacji wyniknie z tego, że ojciec jeszcze dodatkowo skrzyczy go w wielkim gniewie i pobije „dyscypliną”?

Na tom Złota różdżka składają się następujące wierszyki: Czarne dzieci, Historia bardzo smutna o chłopcu, który nie chciał jeść zupy, Jędruś gapa, O Juleczku, co miał zwyczaj ssać palec, Okropna historia z zapałkami, Pawełek Wiercipięta, Straszny przypadek z parasolem, Przygoda złego Józia oraz sztandarowy utwór zbioru: Staś straszydło.

Książka Złota różdżka Heinricha Hoffmanna dostępna jest jako e-book w formatach EPUB i MOBI oraz jako PDF.

Ta książka jest dostępna dla tysięcy dzieciaków dzięki darowiznom od osób takich jak Ty!

Dorzuć się!

O autorze

Heinrich Hoffmann
autor nieznany, domena publiczna, Wikimedia Commons

Heinrich Hoffmann

Ur.
13 czerwca 1809 w Frankfurt nad Menem
Zm.
20 września 1894 w Frankfurt nad Menem
Najważniejsze dzieła:
Złota różdżka. Staś straszydło (1845)

Niemiecki pisarz, ilustrator i psychiatra. Pionier psychiatrii dzieci i młodzieży.

Po ukończeniu studiów medycznych otworzył w 1835 we Frankfurcie nad Menem, z którym całe życie był związany, prywatną praktykę lekarską. W latach 1844--1851 wykładał anatomię w Instytucie Badawczym Senckenberg, od roku 1851 był dyrektorem miejskiego szpitala psychiatrycznego (Anstalt für Irre und Epileptische in Frankfurt am Main).

Heinrich Hoffmann zasłynął jako autor wierszyków dla dzieci zebranych w tomie Złota różdżka, czyli bajki dla niegrzecznych dzieci, względnie Staś Straszydło (oryg. niem. Der Struwwelpeter, 1844), do których wykonał również charakterystyczne, karykaturalne ilustracje. Stanowiące wzorcowy przykład antypedagogiki utwory operują przede wszystkim metodą zastraszania i ośmieszania. Były tłumaczone na wiele języków. Autor znany był również pod pseudonimem Peter Struwwel (od jednej z postaci przez siebie stworzonych) oraz Reimerich Kinderlieb (czyli Rymosław Dzieciolub).