Et in Arcadia ego. — Patrzałem na dół, ponad falami wzgórz, ku mlecznozielonemu jezioru poprzez jodły...
I w coraz to nowych obrazach przesuwała się przed jego duszą cała ziemia rodzinna: olbrzymia...
W literaturze pojawia się wiele opisów krainy szczęśliwości i harmonii; niekiedy jest to marzenie, niekiedy wspomnienie, niekiedy projekt przyszłości dotyczący ziemi lub zaświatów; pojawienie się tego typu obrazów sygnalizujemy używając właśnie motywu Arkadii. Odnajdziemy go w utworach takich, jak np.: Żywot człowieka poczciwego Mikołaja Reja (przez którego wieś wychwalana jest jako kraina dająca dostatek, szczęście i spokój), czy Pan Tadeusz Adama Mickiewicza z arkadyjską wizją dworku w Soplicowie (zob też: sielanka, złoty wiek).
