Pani jest cudna!…
I pan także!…
Takie ma pani cudne oczy...
Bo mnie zaraz tak smutno, jak pani pogasiła w oczach światełka. Takie pani miała cudne...
Ta Milowiczówna to pana porządnie oszukiwała.
Co pani mówi...
Oprócz przedstawień rozmaitych przejawów miłości, znajdujemy wiele dialogów (np. w Weselu Wyspiańskiego, czy w Romeo i Julii Shakespeare'a), mających znacznie lżejszy charakter towarzysko-erotyczny i należałoby je określić właśnie mianem flirtu. Pewien kłopot stanowią opisy podobnych sytuacji i przywołania dialogów w Chłopach Reymonta, ponieważ flirt kojarzy się z życiem ,,salonowym", tu zaś w środowisku wiejskim sam typ zachowań jest analogiczny, zaś jego określenie zdaje się nie pasować.
