ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Jeśli do was, z daleka, od wolnych narodów,
Aż na północ zalecą te pieśni żałosne...
Adam Mickiewicz
Dziady, część III
Pieśń ma była już w grobie, już chłodna, —
Krew poczuła — spod ziemi wygląda —
I jak...
Adam Mickiewicz
Dziady, część III
KONRAD
po długim milczeniu
Samotność — cóż po ludziach, czy-m śpiewak dla ludzi?
Gdzie człowiek, co...
Adam Mickiewicz
Dziady, część III
DAMA MŁODA
do Literata
Czemu to o tym pisać nie chcecie, Panowie?
HRABIA
Niech to...
Adam Mickiewicz
Dziady, część III
FREJEND
Dobre to — lecz ja znowu do Feliksa wracam.
Wasze bajki — i co mi to...
Adam Mickiewicz
Dziady, część III
LITERAT I
Takich dziejów słuchają, lecz kto je przeczyta?
I proszę, jak opiewać spółczesne wypadki...
Adam Mickiewicz
Dziady, część IV
z uśmiechem, biorąc książki z szafy
Księże, a znasz ty żywot Heloisy?
Znasz ogień i...
Adam Mickiewicz
Dziady. Widowisko, część I
A jeżeli do grobu wstęp wiar[ą] zawarty,
Pochowajmy swą duszę za życia w te...
Motyw: Poezja
Została odróżniona jako wyjątkowa odmiana sztuki ze względu na swą romantyczną sławę: miała ona dzięki natchnieniu umożliwiać intuicyjne poznanie, dawać dostęp do istotnej prawdy, do świata idei. Taka poezja jest bytem odrębnym od samego poety — jak strumień piękna przepływający przez niego, ale z nim nie tożsamy, ani od niego nie pochodzący (jak pisał Z. Krasiński w Nie-Boskiej komedii). Jednakże i w klasycznym ujęciu poezja, jako sztuka pięknego, trafnego i melodyjnego wysłowienia posiadała wielką wartość i moc. Zaś Kochanowski wyrażał nadzieję, że jego poezja (określana przez niego zwykle metaforycznie mianem „lutni”) mogłaby otworzyć przed nim bramy Hadesu, tak jak niegdyś uczyniła to czarodziejska muzyka Orfeusza.