Jeżeli było coś mej winy we wszystkim, co się stało, to bardzo niewiele. Czy ja...
Jaka burza w piersiach moich, jaka myśl gra ciemna! — Jak ludzie podejrzani, na...
„Nie dziwić się dziecku! I my bywamy często starymi dziećmi! Każda uciecha ma swoje kolce...
Nieprawdaż — tu wcale zacisznie… A jak bezpiecznie! Tysiąc razy milej, niż owe schadzki pod...
Otóż ofiarowano mu koronę, ale on odepchnął ją płazem ręki — tak — na ten widok lud...
— Żeby nie tamta nieboga, to ja bym się i minuty nie namyślał — rzekł do siebie...
Postanowiliśmy oddzielić pokusę od samej czynności kuszenia, ponieważ z pokusą nie musi się wiązać żadne celowe działanie kusiciela. Pokusa może się rodzić w duszy jej ulegającego (lub walczącego z nią) człowieka; może ku niemu płynąć od biernego obiektu (tak często bywa w przypadku pokusy o charakterze erotycznym). Pokusę mogą budzić uciechy cielesne (np. jedzenie czy władza), ale równie często kusi nas np. zrzucenie z siebie brzemienia obowiązku, ucieczka przed wyzwaniami losu — taki jest przecież punkt wyjściowy słynnego monologu Hamleta zaczynającego się od słów „Być albo nie być...”. W tym kontekście samobójstwo stanowi rodzaj pokusy, by uchylić się przed konsekwencjami wynikającymi z kondycji ludzkiej.
