Zaraz też do zamku go zawiedli, a tam tańcem się zabawiano i słuchano pieśni minstreli...
U naszych stóp ściele się pochyła płaszczyzna, w której słońce przegląda się, jak w lustrze...
I widzę, jak cierpi jej dusza, jak czyni nad sobą wysiłek, by nie powiedzieć:
— Niemożliwe...
Ale bo co też to przepychów przewijało się po tej sali! Najświetniej błyszczeli nasi klejnotni...
Nastała między tańcami przerwa, podczas której chędogie dziewczęta wysuwały się z bokówek i roznosiły po...
— Czy będziesz mnie nazywał imieniem, które sobie wymyśliłam? — spytała Dora, nie zmieniając pozycji.
— Powiedz! — prosiłem...
Hasłem tym sygnujemy fragmenty będące opisami zabaw, jakim oddają się bohaterowie literaccy, a także wypowiedzi na temat tego, czemu służy zabawa jako taka i jakie jest jej znaczenie w ludzkim życiu.
