Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 454 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Motyw: Naród

Epika

powieść grozy powieść fantastyczna Starożytność Renesans Barok Oświecenie Romantyzm Pozytywizm Modernizm Dwudziestolecie międzywojenne Współczesność Aforyzm Edmondo de Amicis Jerzy Andrzejewski Artykuł Autor nieznany Baśń Tadeusz Boy-Żeleński Stanisław Brzozowski Justyna Budzińska-Tylicka Kazimiera Bujwidowa George Gordon Byron Karel Čapek Miguel de Cervantes Saavedra Sébastien-Roch Nicolas de Chamfort François-René de Chateaubriand Alfred de Musset Dialog Arthur Conan Doyle Epos Esej Felieton Aleksander Fredro Agaton Giller Johann Wolfgang von Goethe Seweryn Goszczyński Cezary Jellenta Alter Kacyzne Kazanie Andrzej Kijowski Halina Krahelska Zygmunt Krasiński Paulina Kuczalska-Reinschmit Legenda Karol Libelt List Tadeusz Miciński Adam Mickiewicz Charles de Montesquieu (Monteskiusz) Friedrich Nietzsche Cyprian Kamil Norwid Nowela Odezwa Opowiadanie Pamiętnik Blaise Pascal Jan Chryzostom Pasek Poemat Poemat dygresyjny Jan Potocki Powieść powieść dla dzieci i młodzieży powieść historyczna powieść kryminalna powieść obyczajowa Powieść poetycka Praca naukowa Marcel Proust Bolesław Prus Ksawery Pruszyński Stanisław Przybyszewski Publicystyka Mikołaj Rej Reportaż Reportaż podróżniczy Władysław Stanisław Reymont Różne Jean-Jacques Rousseau Rozprawa Rozprawa polityczna Henryk Sienkiewicz Piotr Skarga Juliusz Słowacki Benedykt de Spinoza Stanisław Staszic Andrzej Strug Jonathan Swift Maciej Szarek Alexis de Tocqueville Traktat Mark Twain Cecylia Walewska Wergiliusz Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy) Kazimierz Wyka Stefan Żeromski Jerzy Żuławski Marian Zdziechowski

Motyw: Naród

Najwięcej wypowiedzi na temat tego, czym jest naród i jakie są obowiązki jego członków znajdziemy zapewne w polskiej literaturze epoki romantyzmu, ponieważ w tym okresie pojęcie to było definiowane jako zakorzenione w świecie idei (w łonie Boga, planach Opatrzności). Często przeciwstawiano naród oficjalnej władzy i organizmowi państwa, przez co pojęcie to staje niekiedy w opozycji do renesansowej czy oświeceniowej koncepcji ojczyzny oraz powinności obywatelskich. W fantazmatyce związanej z ideą narodu wykorzystywano symbolikę krwi, ofiary, czy matki w jej relacji z dzieckiem. Romantyczna wizja Polski jako Chrystusa narodów sakralizowała ideę narodu, ale też politycyzowała religię.