Jeżeli w kimś była wzbudzona radość lub smutek przez kogoś, należącego do jakiegoś innego stanu...
A domek w West Inch szczyci się przy tym szczególną własnością.
Kiedyś mianowicie, kiedyś, inżynierowie...
Aż dotąd nie widziałem na przykład nigdy takiej ogromnej ilości Anglików i przyznać muszę, iż...
Biada człowiekowi, którego los zawisł od drugiego, ale dwakroć biada narodowi, co zawisł od interesu...
Jest to znaną od dawna prawdą, że tylko narody mierne i bez rzeczywistego znaczenia w...
Narody, które się nie cofają na drodze swego powołania, nie wyrzekają się swego prawa, nie...
Wierny zasadzie unii lubelskiej, Rząd Narodowy pojmował państwo polskie jako całość polityczną, złożoną z trzech...
— Spośród wszystkich religii pogańskich, bo taka jest także i izraelska, ma ona wielkie zalety, z...
Nie stosuje się to do Podhalan. Winienem im za to wdzięczność. Przez wdzięczność tę chcę...
Najwięcej wypowiedzi na temat tego, czym jest naród i jakie są obowiązki jego członków znajdziemy zapewne w polskiej literaturze epoki romantyzmu, ponieważ w tym okresie pojęcie to było definiowane jako zakorzenione w świecie idei (w łonie Boga, planach Opatrzności). Często przeciwstawiano naród oficjalnej władzy i organizmowi państwa, przez co pojęcie to staje niekiedy w opozycji do renesansowej czy oświeceniowej koncepcji ojczyzny oraz powinności obywatelskich. W fantazmatyce związanej z ideą narodu wykorzystywano symbolikę krwi, ofiary, czy matki w jej relacji z dzieckiem. Romantyczna wizja Polski jako Chrystusa narodów sakralizowała ideę narodu, ale też politycyzowała religię.
