Przypisy

snadno (a. snadnie; starop.) — łatwo. [przypis edytorski]

snadno a. snadnie (starop.) — łatwo. [przypis edytorski]

snadny (starop.) — łatwy. [przypis edytorski]

snadź, snaść a. sna (starop.) — może, być może; pewnie, chyba, prawdopodobnie; widocznie. [przypis edytorski]

snadź (starop.) — może, podobno, przecież, widocznie, zapewne. [przypis edytorski]

snadź (starop.) — przecież, wszak, wszakże. [przypis edytorski]

snadź (starop.) — widocznie. [przypis edytorski]

snym miała dziwne (starop.) — konstrukcja z przestawną końcówką czasownika; inaczej: miałam dziwne sny. [przypis edytorski]

sobą trwożyć (starop.) — trwożyć się; lękać się. [przypis edytorski]

spara (starop.) — szpara. [przypis edytorski]

spatrzać (starop.) — zobaczyć. [przypis edytorski]

spełna zostać (starop.) — pozostać nienaruszonym. [przypis edytorski]

spokoić się (starop.) — uspokajać się. [przypis edytorski]

społem (starop.) — razem, wspólnie. [przypis edytorski]

społu (starop.) — razem. [przypis edytorski]

sporo (starop.) — tu: szybko. [przypis edytorski]

sprawa (starop.) — tu: dowództwo; pod twą sprawą: pod twym dowództwem. [przypis edytorski]

sprawić (starop.) — zdziałać. [przypis edytorski]

sprawiony (starop.) — przygotowany. [przypis edytorski]

sprawiony (starop.) — tu: poinformowany. [przypis edytorski]

sprawuje (starop.) — sprawia; czyni. [przypis edytorski]

sprośnie (starop.) — brzydko. [przypis edytorski]

sprośnie (starop.) — źle, na złe. [przypis edytorski]

sprosność (starop.) — okropność, plugawość, nieobyczajność. [przypis edytorski]

sprosny (starop.) — brzydki, szpetny. [przypis edytorski]

sprosny (starop.) — okropny, plugawy, nieobyczajny. [przypis edytorski]

spuszczać się na co (starop.) — zdać się na co; zawierzyć czemu. [przypis edytorski]

srogi (starop.) — straszny, wielki, dotkliwy itp. [przypis edytorski]

sromać się (starop.) — wstydzić się. [przypis edytorski]

sromota (starop.) — hańba, wstyd. [przypis edytorski]

sromota (starop.) — tu: wstyd, wstydliwość. [przypis edytorski]

sromota (starop.) — wstyd, hańba. [przypis edytorski]

sromotliwy (starop.) — wstydliwy, haniebny. [przypis edytorski]

sromotny (starop.) — haniebny, hańbiący. [przypis edytorski]

srom (starop.) — tu: wstyd, zawstydzenie. [przypis edytorski]

sstanie (starop.) — daw. forma dokonana; inna wersja daw. pisowni: zstanie; dziś: stanie. [przypis edytorski]

sstaniesz się oną fabułą (starop.) — staniesz się żywą ilustracją przypowieści (powiedzenia, przysłowia itp.). [przypis edytorski]

stąpić (starop.) — postąpić; zrobić krok. [przypis edytorski]

stać o co (starop.) — dbać o co. [przypis edytorski]

stać za co (starop.) — wystarczać za co, zastępować co. [przypis edytorski]

stać za co (starop.) — wystarczyć; zastępować co; być równym czemu. [przypis edytorski]

stać za mało komu (starop.) — mieć dla kogo małą wartość; mało znaczyć dla kogo. [przypis edytorski]

stalony [miecz] (starop.) — stalowy. [przypis edytorski]

stalony (starop.) — stalowy. [przypis edytorski]

stalony (starop.) — stalowy, ze stali. [przypis edytorski]

stalony (starop.) — tu: stalowy. [przypis edytorski]

stanąć (starop.) — tu: ustać (zakończyć się). [przypis edytorski]

staniczek (starop., zdrobn.) — mająteczek. [przypis edytorski]

stanieli (starop.) — konstrukcja z partykułą -li; znaczenie: jeśli stanie. [przypis edytorski]

stanie (starop.) — oboczna forma pisowni występująca u Reja: sstanie (cz. dokonany). [przypis edytorski]

stanowić (starop.) — zatrzymywać. [przypis edytorski]

stanowienie (starop.) — umacnianie. [przypis edytorski]

stanowi mu bieg (starop.) — zatrzymuje go w biegu. [przypis edytorski]

stan (starop.) — stanowisko; w takim stanie: na takim stanowisku. [przypis edytorski]

starostę skował pkielnego (starop.) — skuł (w znaczeniu: uwięził) piekielnego zarządcę (mowa o szatanie). [przypis edytorski]

Statecznąć przyjaźń (…) niesiemy (starop.) — inaczej: niesiemy ci stateczną przyjaźń; stateczny (starop.): stały, niewzruszony. [przypis edytorski]

stateczna myśl (starop.) — tu: pewność siebie. [przypis edytorski]

statecznie (starop.) — poważnie; tu: (wiedzieć) solidnie, na pewno. [przypis edytorski]

statecznie (starop.) — tu: stanowczo, nieugięcie. [przypis edytorski]

stateczność (starop.) — tu: postanowienie. [przypis edytorski]

statki (starop.) — naczynia. [przypis edytorski]

stępać (starop.) — stąpać, kroczyć; tu: postępować. [przypis edytorski]

steskszy sobie (starop.) — forma imiesłowowa: stęskniwszy się. [przypis edytorski]

stołb (daw., starop.) — tron. [przypis edytorski]

stolec (starop.) — tron. [przypis edytorski]

strach go przejął (…) który w niem przedtem, jako żyw, nie postał (starop.) — przejął go strach, który w nim (nigdy) przedtem, jak długo żył, nie zrodził się. [przypis edytorski]

strach to w nim sprawuje (starop.) — strach to w nim sprawia; sprawia to jego strach. [przypis edytorski]

straszliwy (starop.) — strachliwy, bojaźliwy. [przypis edytorski]

straży zostawował i ludzie (starop.) — rozstawiał straże i ludzi. [przypis edytorski]

strofować (starop.) — karać (szczególnie pieniężnie); upominać, ganić. [przypis edytorski]

stroić (starop.) — urządzać. [przypis edytorski]

stronami (starop.) — z boków. [przypis edytorski]

stronić (starop.) — tu: uciekać. [przypis edytorski]

stroża (starop.) — straż; postawił strożą: postawił straż. [przypis edytorski]

strzępki (starop.) — wstążki. [przypis edytorski]

strzelba (starop.) — strzelanina, strzały. [przypis edytorski]

strzeżyż się (starop.) — strzeżże się; strzeż się koniecznie. [przypis edytorski]

strzymać (starop.) — dotrzymać (słowa, obietnicy). [przypis edytorski]

strzymać (starop.) — dotrzymać (słowa); wytrzymać. [przypis edytorski]

stucznie a. sztucznie (starop.) — kunsztownie. [przypis edytorski]

suć (starop.) — usypywać. [przypis edytorski]

susza (starop.) — tu: suchy ląd. [przypis edytorski]

swey płci dziełom odwykała (starop.) — odzwyczajała się od czynności [przypisanych osobom] swojej płci. [przypis edytorski]

syn Eufamijanow (starop.) — syn Eufamijanowy, czyli syn Eufamijana. [przypis edytorski]

synowo jimię (starop.) — imię syna. [przypis edytorski]

szańcować się (starop.) — okopywać się, kopać szańce. [przypis edytorski]

szczęcie (starop.) — szczęście; tu: los. [przypis edytorski]

szczęście ostateczne (starop.) — ostateczny los; tu: w ostatecznym razie, w najgorszym razie. [przypis edytorski]

szczęt (starop.) — szczątki, resztki; że ich szczętu w krótce nie zostanie: że wkrótce nie zostaną z nich (nawet) szczątki. [przypis edytorski]

szczednąć (starop.) — sczeznąć, tj. umrzeć, skonać; szczedł dzień: przeminął dzień. [przypis edytorski]

szczery (starop.) — tu: prawdziwy. [przypis edytorski]

szedł przeciwko niem (starop.) — szedł naprzeciw nim. [przypis edytorski]

szedziwość (starop.) — sędziwość. [przypis edytorski]

szedziwy (starop.) — sędziwy. [przypis edytorski]

szedziwy (starop.) — sędziwy, stary. [przypis edytorski]

szedziwy (starop.) — sędziwy; stary. [przypis edytorski]

szelinarz (starop.) — ten, kto się zaszywa w szelinie, tj. w zaroślach, krzakach; tu: człowiek małoduszny, mierny, małego formatu duchowego (niczym krzak przy drzewie), nicpoń. [przypis edytorski]

szkalować (starop.) — źle mówić o kimś. [przypis edytorski]

szkapica (starop.) — szkapa; koń. [przypis edytorski]

szkarady (starop.) — szkaradny. [przypis edytorski]