Przypisy

Spes Patriae (łac.) — Nadzieja Ojczyzny. [przypis edytorski]

Spica (łac., z gr. Stachys) — Kłos; najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Panny. [przypis edytorski]

Spinaeiliacae ant. sup. (łac., med.) — Spina iliaca anterior superior, kolec biodrowy przedni górny, część talerza kości biodrowej. [przypis edytorski]

spina (z łac.) — kręgosłup. [przypis edytorski]

spirea palustris (łac.) — rodzaj krzewu z rodziny róż. [przypis edytorski]

spiritus familiaris (łac.) — duch służebny; występująca w rozmaitych wierzeniach istota sprowadzona poprzez działanie magiczne i służąca swemu panu (pani) do uzyskania konkretnych nadnaturalnych umiejętności. [przypis edytorski]

spiritus flat ubi reporter vult (z łac.; żart.) — duch tam wieje (tchnie, wionie), gdzie reporter chce. [przypis edytorski]

spiritus (łac.) — dusza, duch; tu: gra językowa wykorzystująca podwójne znaczenie słowa: zarówno duch, jak i alkohol, który tego ducha „ożywia”. [przypis edytorski]

spiritus (łac.) — dusza, duch; tu: gra językowa wykorzystująca podwójne znaczenie słowa: zarówno duch, jak i alkohol. [przypis edytorski]

spiritus lenis (łac.) — znak diakrytyczny w alfabecie greckim oznaczający brak głoski. [przypis edytorski]

spiritus movens (łac.) — siła sprawcza, główna przyczyna działania, motor; dosł. duch poruszający. [przypis edytorski]

Spiritus Sanctus (łac.) — Duch święty. [przypis edytorski]

spiritus vini rectificativus cum (łac.) — spirytus winny rektyfikowany w (kropelkach). [przypis edytorski]

spirytualizm (filoz., z łac.) — stanowisko głoszące, że realnie istnieją wyłącznie byty duchowe (dusze). [przypis edytorski]

spirytysta (z łac. spiritus: duch) — wyznawca spirytyzmu, wiary w możliwość kontaktowania się z duchami zmarłych za pośrednictwem osób mających do tego specjalne predyspozycje (tzw. mediów). [przypis edytorski]

spissitudo illi supra humani corporis habitum erat, longitudo vero tanta (łac.) — wielkość jego była ponad rozmiar ludzkiego ciała, długość zaś taka właśnie. [przypis edytorski]

spolaryzowany (z łac. polus: biegun) — taki, w którym występuje polarność, wyróżnienie dwu przeciwstawnych sobie kierunków a. działających sił. [przypis edytorski]

spolia opima (łac.) — świetne łupy. [przypis edytorski]

spolia opima (łac.) — „świetne łupy”; starorzymski zwyczaj wojenny, zgodnie z którym wojownik, pokonawszy w pojedynku wodza wrogiej armii, dostępował zaszczytu złożenia zbroi zwyciężonego w świątyni Jowisza na Kapitolu. [przypis edytorski]

spoliarium (łac.) — miejsce na zapleczu amfiteatru służące do składania zwłok. [przypis edytorski]

spongia vulgaris (łac.) — gąbka pospolita; prymitywne, beztkankowe zwierzę prowadzące osiadły tryb życia na dnie mórz; mających wodochłonne właściwości gąbek z gatunku Spongia officinalis od starożytności używano do utrzymania czystości ludzkiego ciała, obecnie zwykle korzysta się z gąbek kąpielowych wytworzonych z materiałów tekstylnych. [przypis edytorski]

sponsa (łac.) — narzeczona, żona. [przypis edytorski]

sponsa (łac.) — przyszła małżonka, narzeczona. [przypis edytorski]

spostponować (z łac.) — obrazić, poniżyć. [przypis edytorski]

spostponować (z łac.) — obrazić, zhańbić, upokorzyć. [przypis edytorski]

spostponować (z łac.) — obrazić, zlekceważyć. [przypis edytorski]

spostponować (z łac. postpono, postponere) — obrazić, poniżyć. [przypis edytorski]

spostponować (z łac.) — zlekceważyć. [przypis edytorski]

S. P. Q. R (łac.) — skrót od Senatus populusque Romanus, tj. senat i lud rzymski. [przypis edytorski]

sprezentować się (daw., z łac. praesentare: pokazywać) — przedstawić się. [przypis edytorski]

sq. (łac.) — skrót od sequens: następny (wers), lub sequentes: następne. [przypis edytorski]

Stabat Mater (łac.) — stała matka (mowa o Maryi stojącej pod krzyżem, na którym ukrzyżowany był Chrystus). [przypis edytorski]

stagnacja (z łac.) — zastój. [przypis edytorski]

stalla (z łac.) — ozdobna ława w kościele. [przypis edytorski]

stante pede (łac.) — bezzwłocznie, natychmiast. [przypis edytorski]

stante pede (łac.) — na jednej nodze, tj. natychmiast. [przypis edytorski]

stante pede (łac.) — natychmiast (dosł.: na jednej nodze). [przypis edytorski]

statura (z łac.) — wzrost. [przypis edytorski]

status controversiae (łac.) — przedmiot sporu, sprawa, o którą faktycznie toczy się spór. [przypis edytorski]

status quo ante (łac.) — poprzedni stan rzeczy. [przypis edytorski]

status quo ante (łac.) — stan wcześniejszy, stan sprzed zmiany. [przypis edytorski]

status quo (łac.) — aktualny stan rzeczy. [przypis edytorski]

status quo (łac.) — obecny stan rzeczy; w stosunkach międzynarodowych: stan prawno-polityczny, np. granic, istniejący w danym momencie. [przypis edytorski]

status quo (łac.) — stały, obecny stan rzeczy. [przypis edytorski]

status quo (łac.) — stan prawny lub polityczny w danej chwili. [przypis edytorski]

status quo (łac.) — taki sam stan rzeczy; tak jak przedtem. [przypis edytorski]

sta viator (łac.) — stój, wędrowcze. [przypis edytorski]

sterilitas (łac.) — nieurodzaj. [przypis edytorski]

stet pro ratione voluntas (łac.) — niech (moja) wola będzie dowodem; końcówka zdania z jednej z satyr (Satyry, VI, 223) rzym. poety Juwenalisa, w którym żona zwraca się do męża wzbraniającego się ukarać niewinnego niewolnika: hoc volo, sic iubeo, sit pro ratione voluntas: tego chcę, tak rozkazuję, niech (moja) wola będzie (wystarczającym) dowodem (winy). [przypis edytorski]

stilus (łac.) — styl; dosł.: rylec, czyli metalowa, lekko zaostrzona pałeczka używana przez starożytnych Rzymian do pisania na tablicach woskowych. [przypis edytorski]

stimulans (łac.) — pobudzanie, stymulowanie. [przypis edytorski]

stricto sensu (łac.) — w ścisłym znaczeniu. [przypis edytorski]

studiosus (łac.) — student. [przypis edytorski]

studium humanitatis (łac.) — studia humanistyczne, wprowadzone w renesansie, koncentrujące się na wykształceniu w językach klasycznych oraz na literaturze antycznej z dodatkiem historii i filozofii. [przypis edytorski]

stulta (łac.) — głupia. [przypis edytorski]

stultum (łac.) — głupie. [przypis edytorski]

stultus (łac.) — głupi. [przypis edytorski]

stuprum (łac.) — zhańbienie, nierząd; tu: gwałt. [przypis edytorski]

styl (z łac.) — rylec, narzędzie do rycia liter na woskowanych tabliczkach. [przypis edytorski]

stymulans (z łac.) — bodziec. [przypis edytorski]

stypa (z łac.) — uczta po ceremonii pogrzebowej. [przypis edytorski]

suadibilis (łac.) — taki, którego łatwo namówić, przekonać; ustępliwy. [przypis edytorski]

suave mari magno (łac.) — „miło wielkie morze” (wzburzone wichrem obserwować z brzegu, patrząc na trudy żeglarza), cytat z poematu Lukrecjusza O naturze wszechrzeczy (De rerum natura) II, 1–2. [przypis edytorski]

Suave mari magno (łac.) — „Miło wielkie morze” (wzburzone wichrem obserwować z brzegu, patrząc na trudy żeglarza), cytat z poematu Lukrecjusza O naturze wszechrzeczy (De rerum natura) II, 1–2. [przypis edytorski]

subaltern (daw., z łac.) — podwładny; młodszy oficer. [przypis edytorski]

subaltern (daw., z łac.) — podwładny. [przypis edytorski]

sub auspiciis imperatoris (łac.) — pod patronatem cesarza. [przypis edytorski]

sub conditione (łac.) — pod warunkiem. [przypis edytorski]

sub dio (łac.) — pod gołym niebem. [przypis edytorski]

subhastacja (z łac.) — postępowanie egzekucyjne na mocy wyroku sądu mające na celu sprzedaż dóbr dłużnika na licytacji; wywłaszczenie na mocy wyroku sądowego. [przypis edytorski]

subhastacja (z łac.) — przymusowe wywłaszczenie na mocy wyroku. [przypis edytorski]

subhasta (daw., z łac.) — wyprzedaż, licytacja. [przypis edytorski]

subiacebit (łac.) — będzie podlegać. [przypis edytorski]

subiectum (łac.) — indywiduum. [przypis edytorski]

subiectum (łac.) — obiekt. [przypis edytorski]

subiekcja (daw., z łac.) — kłopot, trud. [przypis edytorski]

subiekcja (daw., z łac. subiectio: podsuwanie) — kłopot, trud. [przypis edytorski]

subiekcja (z łac.) — kłopot. [przypis edytorski]

subiekta (daw., z łac.) — tu: osoby. [przypis edytorski]

subiekt (daw., z łac.) — tu: osoba, jednostka. [przypis edytorski]

subiekt (z łac., przest.) — sprzedawca, sklepikarz. [przypis edytorski]

sub iugum missi (łac.) — wzięci pod jarzmo. [przypis edytorski]

sub Jove (łac.) — pod Jowiszem. [przypis edytorski]

sub judice (łac.) — w toku, w trakcie rozpatrywania przez sąd. [przypis edytorski]

submisja (daw., z łac.) — poddanie się; uległość, pokora, uniżoność. [przypis edytorski]

submisja (z łac.) — pokora, poddanie się. [przypis edytorski]

submitować się (daw., z łac.) — pokornie, uniżenie się kłaniać. [przypis edytorski]

submitować się (daw., z łac.) — ulegać, uniżać się, wykazywać pokorność. [przypis edytorski]

submitować się (daw., z łac.) — ulegać; usprawiedliwiać się. [przypis edytorski]

sub onere (łac.) — pod ciężarem. [przypis edytorski]

subordynacja (z łac.) — posłuszeństwo, wierność rozkazom. [przypis edytorski]

sub poena (łac.) — pod karą. [przypis edytorski]

sub poena praeclusi et perpetui silentii (łac.) — pod karą zablokowania i wiecznego milczenia. [przypis edytorski]

sub rosa (łac.) — dosł.: pod różą; w zaufaniu, w tajemnicy. [przypis edytorski]

sub speciae aeternitatis (łac.) — z punktu widzenia wieczności. [przypis edytorski]

sub specie aeterni (łac.) — pod kątem wieczności; z punktu widzenia wieczności. [przypis edytorski]

sub specie aeternitatis (łac.) — pod kątem wieczności. [przypis edytorski]

sub specie aeternitatis (łac.) — z punktu widzenia wieczności. [przypis edytorski]

sub specie boni (łac.) — pod kątem dobra; z punktu widzenia dobra; ze względu na aspekt dobra. [przypis edytorski]

sub specie boni (łac.) — z perspektywy dobra. [przypis edytorski]