Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 455 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
wiersze Modernizm
Jan Kasprowicz
Krzak dzikiej róży w Ciemnych Smreczynach
Jan Kasprowicz
VII («Śpiewaj, Kasiu!»... i mgłą się powleką...)
Jan Kasprowicz
XV (Miała rolę, sprzedali jej rolę...)
Bolesław Leśmian
Dwaj Macieje
Bolesław Leśmian
[Już czas ukochać w sadzie...]
Bolesław Leśmian
Namowa
Bolesław Leśmian
Nieznana podróż Sindbada Żeglarza
Bolesław Leśmian
Śmierć Buddy
Bolesław Leśmian
Tamten
Motyw: Starość
Dość często spotykamy w literaturze refleksje na temat tego końcowego etapu życia, który wiąże się ze stopniowym wycofywaniem się z aktywności, osłabieniem sił, przemianami obumierającego ciała, często z chorobą. Jednocześnie ludzie starzy mogą być skarbnicą wiedzy zdobytej podczas długiego życia, mogą w społeczności pełnić rolę świadków historii, osób przekazujących i podtrzymujących tradycję, wreszcie: mędrców. Mogą, lecz nie zajmują takiej pozycji automatycznie wraz z osiągnięciem pewnego wieku, nie należy się bowiem łudzić, że:
„Wszak siwizna zwyczajnie talenta posiada,/
Wszak w zmarszczkach rozum mieszka, a gdzie broda siwa,/
Tam wszelka doskonałość zwyczajnie przebywa.” (I. Krasicki, Do króla)
Starość wiąże się także ze wspominaniem.