Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 454 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Twórczość dramatyczna Modernizm
Alfred Jarry
Ubu Król czyli Polacy
O mój Boże, jak smutno jest ujrzeć się samotnym w czternastym roku z ciężarem straszliwej...
Edmond Rostand
Cyrano de Bergerac
Edmond Rostand
Cyrano de Bergerac
DE GUICHE
CYRANO
Stanisław Wyspiański
Klątwa
KSIĄDZ
Stanisław Wyspiański
Noc listopadowa
Stanisław Wyspiański
Wyzwolenie
KONRAD
CHÓR
KONRAD
CHÓR
ROBOTNIK
Śród parcia...
Stanisław Wyspiański
Wyzwolenie
CHÓR
KONRAD
Stanisław Wyspiański
Wyzwolenie
Jerzy Żuławski
Eros i Psyche
Wstrzymaj ich! Wstrzymaj! Straszna rzecz się stanie!
PSYCHE
Motyw: Zemsta
Zemsta wiąże się z prawami honoru, jest rodzajem wymierzania sprawiedliwości. Ma ono charakter nieformalny — tzn. odbywa się poza systemem sądowniczym (szczególnie w sytuacjach, kiedy system ten nie działa skutecznie) — a jednocześnie bardzo często jest silnie zrytualizowane (przykładem może być włoska vendetta). Dość powszechnie w różnych kulturach przyjmuje się, że zemsty „domaga się” przelana krew (krew zabitych z własnego plemienia, rodziny, czy narodu). Charakterystycznymi cechami zemsty są: paralelność („oko za oko, ząb za ząb”) oraz to, że pomsta za krzywdę powoduje poczucie krzywdy u strony przeciwnej i budzi pragnienie zemsty. W ten sposób spirala aktów zemsty może rozkręcać się w nieskończoność. Z zemstą wiąże się wreszcie satysfakcja, co ilustruje znany frazes: „Zemsta jest rozkoszą bogów”. Motyw zemsty odnajdziemy w Konradzie Wallenrodzie oraz Dziadach Mickiewicza, w sposób żartobliwy pojawia się ona też w Panu Tadeuszu (w kontekście kultury sarmackiej); w formie komediowej przedstawił ten styl zachowań Fredro w Zemście.