Genesis. Księga Rodzaju. Bereszit
I nazwał Faraon imię Josefa: Cafnat-Paneach; a dał mu Osnatę, córkę Poti-fery, kapłana Onu, za...
I nazwał Faraon imię Josefa: Cafnat-Paneach; a dał mu Osnatę, córkę Poti-fery, kapłana Onu, za...
I nazwał Josef imię pierworodnego: Menasze, „gdyż — dał mi zapomnieć Bóg wszystkie nieszczęścia moje, i...
I Wiekuisty, Bóg, utworzył z ziemi wszystkie zwierzęta dzikie, i wszelkie ptactwo nieba, i przywiódł...
I rzekł do niego: „Jakie imię twoje?” I odpowiedział: „Jakub”.
I rzekł: „Nie Jakub będzie...
I rzekł do niego Bóg: „Imię twoje — Jakub; ale nie będzie nazwanym odtąd imię twoje...
Wnet będziesz pyłem lub szkieletem, tylko imieniem, a nawet już i imienia nie będzie. A...
Znaną rzeczą jest, że imiona bywają znaczące, a niekiedy określają los tych, którzy je noszą. Z tego powodu motyw ten znalazł się na naszej liście. Zmiana imienia wiąże się niekiedy z przemianą wewnętrzną bohatera (tak jest w przypadku dumnego Jacka Soplicy, który został na znak pokuty i przyjęcia postawy pokory księdzem Robakiem). Natomiast w Bartku Zwycięzcy Sienkiewicza czytamy: ,,Bohater mój nazywał się Bartek Słowik, ale ponieważ miał zwyczaj wytrzeszczać oczy, gdy do niego mówiono, przeto sąsiedzi nazywali go: Bartek Wyłupiasty. Ze słowikiem istotnie mało miał wspólnego, natomiast jego przymioty umysłowe i prawdziwie homeryczna naiwność zjednały mu także przezwisko: Głupi Bartek. To ostatnie było najpopularniejsze i zapewne samo jedno tylko przejdzie do historii, chociaż Bartek nosił jeszcze czwarte, urzędowe. Ponieważ wyrazy: człowiek i słowik, nie przedstawiają dla ucha niemieckiego żadnej różnicy, a Niemcy lubią w imię cywilizacji przekładać barbarzyńskie słowiańskie nazwy na bardziej kulturny język, przeto w swoim czasie przy spisach wojskowych miała miejsce następująca rozmowa: --- Jak się nazywasz? --- pytał Bartka oficer. --- Słowik. --- Szloik?... Ach! ja. Gut. I oficer napisał: ,,Mensch"." To żartobliwy obrazek, ale mimo to pokazuje, że sprawy imienia bywają niezwykle poważne i znaczące.