- Ur.
-
11 lutego 1869
w
Inzersdorfie
- Zm.
-
7 marca 1939
w
Wiedniu
- Najważniejsze dzieła:
-
Wspomnienia młodej robotnicy
(1910)
Austriacka polityk, działaczka na rzecz praw kobiet, założycielka proletariackiego ruchu kobiet w Austrii, deputowana do Rady Narodowej z ramienia Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Austrii (1919–1933/34), pierwsza kobieta, która wygłosiła przemówienie w austriackim parlamencie.
Urodziła się jako Adelheid Dworschak (lub Dworak) w podwiedeńskim Inzersdorfie jako piętnaste dziecko w rodzinie tkackiej pochodzącej z Czech. Dziesięcioro jej rodzeństwa zmarło w niemowlęctwie. Jej ojciec dużo pił i znęcał się nad rodziną, której utrzymanie spadło na jej matkę. Zmarł, gdy Adelheid miała sześć lat. W latach 1876–1879 Adelheid uczęszczała do szkoły podstawowej. W wieku 10 lat przeprowadziła się z matką do Wiednia. Musiała porzucić szkołę, aby pomóc utrzymać rodzinę. Po okresie terminowania w rzemiośle pracowała jako pracownica fabryczna.
Jako nastolatka zainteresowała się polityką i zaangażowała się w szerzenie idei socjaldemokratycznych. Wygłaszała przemówienia podczas zebrań, aktywnie działała w Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Austrii, do której wstąpiła w roku 1885. W roku 1889 wstąpiła do Towarzystwa Oświatowego Kobiet Pracujących, założonego przez kobiety działające w ruchu socjaldemokratycznym. W roku 1892 została współzałożycielką i redaktorką naczelną robotniczego miesięcznika kobiecego ,,Die Arbeiterinnen-Zeitung”, a od 1919 roku jej wydawcą. Publikowała również liczne artykuły, książki i broszury polityczne.
W 1893 roku wzięła udział w zorganizowaniu jednego z pierwszych w historii strajków kobiet.
Uczestniczyła w Międzynarodowym Kongresie Robotników Socjalistycznych w Zürichu. Poznała czołowych teoretyków i działaczy lewicowych: Fryderyka Engelsa, Augusta Bebela, Jakoba Reumanna, Victora Adlera.
W roku 1894 poślubiła sekretarza partii Juliusa Poppa. W 1898 roku została przewodniczącą socjaldemokratycznego Komitetu Kobiet Rzeszy, a w 1904 roku weszła do zarządu partii. W roku 1907 wspólnie z innymi założyła Stowarzyszenie Socjaldemokratycznych Kobiet i Dziewcząt.
W roku 1909 wydała anonimowo w Monachium autobiografię Wspomnienia młodej robotnicy (Die Jugendgeschichte einer Arbeiterin, von ihr selbst erzählt). Od 1910 roku książka ukazywała się pod nazwiskiem autorki, miała liczne wydania i tłumaczenia.
W latach 1918–1923 zasiadała w radzie miejskiej Wiednia. Jako jedna z siedmiu socjaldemokratek została w 1919 roku wybrana do parlamentu. 3 kwietnia 1919 roku jako pierwsza kobieta w historii wygłosiła przemówienie w austriackim parlamencie.
Pracowała jako publicystka i agitatorka aż do swojej śmierci.
