My nie jesteśmy obowiązani do niczego, bo my nie jesteśmy artyści.
Co jakiś czas...
Kula, nie szalej! Kupiłem kwiatów dla niej!
Lepiej było dać jej gotówką.
Tyś...
Cóż pani brak? Pani młoda, śliczna — artystka — tylko się śmiać. Pani jeszcze nic nie przeszła...
Zdaje mi się, ona z teatru?
Tak, ale to takie dopiero coś nie coś...
Dałaby Stefka parę szóstek!
Ta idź do cholery… jak mówię, że nie mam, to...
To Osterlo — ta z chórów dostała dziś taką rolę. My bardzo się naradzały, co to...
Masz tekturę?
Weź jaką okładkę. Ja zawsze okładkami zeluję...
A ja z nim mam na pieńku.
Ze mną?
Motywem tym oznaczamy opisy kondycji, losu i problemów artystów w ogóle, jak również wskazujemy charakterystyczne fragmenty przedstawiające poszczególne postaci artystów różnych dziedzin. Wśród przykładów ilustrujących treściową zawartość tego motywu można wskazać np. obraz Boga-artysty (architekta, twórcy świata) w Pieśni XXV (Ks.II) Jana Kochanowskiego, czy Konrada — bohatera III cz. Dziadów Mickiewicza — poety i samotnika, który odnajduje ukojenie w sztuce.
