Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 454 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Tadeusz Gajcy
Do potomnego
Cokolwiek pieszczą dłonie nasze
niewierne jest: czy liść czy woda
przecieka poprzez palce; twarz się...
Tadeusz Gajcy
Na progu
Już jutro może kwiaty grube
pochłoną cię i czas zapomni,
gdy nad twą wiosną tęczy...
Zuzanna Ginczanka
Obcość
— a tyś spowszedniał sobie
ulicą
mierzoną
co dzień,
a w tobie jest śmierć nieuchronna,
jak...
Karol Maliszewski
Nawet tu w wojsku
o pokoleniu? o straconych latach?
że uczą strzelać w smutną twarz
z tektury? że mówiąc...
Karol Maliszewski
Nie inaczej
Złuszczy się krajobraz razem z nami,
niewiele ubędzie ciemnemu powietrzu,
ale chyba jakieś arche pozostanie...
Karol Maliszewski
Oda
Wiatr wiał,
ale słychać było niechęć
i zrzędzenie losu;
stało, co się miało ruszać,
co...
Karol Maliszewski
Requiem
Tu wszystkie gałęzie należą do zmarłych,
machają nimi wytrwale na wietrze;
czy wciąż w albumach...
Karol Maliszewski
Rocznik sześćdziesiąty grzebie w papierach
Otworzyły się szuflady pękły wysłużone plecaki
ze starego worka na śpiwór (bo spało się gdzie...
Jerzy Kamil Weintraub-Krzyżanowski
*** [Ach, jak ogłusza to wszystko...]
ten cień surowy, co przed nami biegnie,
gdy ogłuszeni przemijamy obok
milcząc wierszami, których jeszcze...
Motyw: Przemijanie
Stanowi ono funkcję czasu i wpływa zasadniczo na charakter kondycji ludzkiej. Przemijają zarówno dobre, jak i złe momenty. Fakt ten może wywoływać rozpacz, skoro nic nie trwa wiecznie, na niczym nie można trwale się oprzeć, wszystko więc jawi się jako marność (vanitas). Może jednak równie dobrze nieść pociechę, że wszystkie cierpienia zesłane przez los również przeminą. Ze świadomości takiej można czerpać siłę, by przetrwać złe chwile.