
William Shakespeare (Szekspir)
Wesołe kumoszki z Windsoru
Choć Page, jak łatwowierny dudek, spuszcza się na wierność swojej żony, ja nie tak łatwo...
Choć Page, jak łatwowierny dudek, spuszcza się na wierność swojej żony, ja nie tak łatwo...
Idzie ona teraz do mojej żony, a z nią pachołek Falstaffa. Kto by nie dosłyszał...
A to już za wiele! Panie Ford, niepodobna dłużej wolnym cię zostawić; musimy cię...
Tymczasem dyrektor chodził po stajniach i pienił się ze złości. W sercu jego nurtowała zazdrość...
Wówczas, sam nie wiedział jak i kiedy, usta jego obsunęły się jej na czoło i...
Przyjechał książę Bogusław do naszego księcia wojewody. Na wieczerzę wystroił się tak, że oczy bolały...
— Owóż, widocznie to mówił, aby oną pannę skaptować, co my, zrozumiawszy zaraz, poczęliśmy jeden na...
Zaś obok niego stał Witowski i Lubomirski, ten ostatni jasny jak samo słońce, bo w...
Sakowicz na wyprawę teraz nie pojechał, taki rozkochany, a Sakowicz pan absolutny we wszystkich książęcych...
— Z Billewiczówny za Radziwiłłem — dodał miecznik, rozkoszując się połączeniem tych nazwisk. — Chi! chi! Ot, będzie...
Bywa kołem zamachowym szeregu zdarzeń, napędzając ludzi do działania. Za pomocą tego hasła zwracamy uwagę na te momenty w tekście, w których zazdrość jest raczej siłą kierującą postępowaniem niż tylko uczuciem.