Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 453 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
I w pierś mą wniknie zima, gniew, nienawiść wściekła,
Dreszcz, groza, przymus, pracę czyniący niemiłą...
Zuzanna Ginczanka
Ballada o Żydziaku
W styczniu trzeba było mrugać ciągle — raz za razem — ciągle — raz za razem —
bo inaczej...
Hezjod
Prace i dnie
Do ogrzanej gospody chodź lub do kowala,
Gdy zima już pracować w polu nie pozwala...
Hezjod
Prace i dnie
Rogate i bezrogie w lasach mieszkające
Zwierzęta mkną po kniei tłumnie, po dolinie,
Smutno kłapiąc...
Horacy
Pieśń I, 9 (Vides ut alta stet nive candidum...)
Widzisz? Sorakte świeci siwym śniegiem
i już nie mogą utrzymać ciężaru
lasy zbolałe, rzeki
ścięte...
Francis Jammes
Śnieg spadnie...
Śnieg spadnie za dni kilka; pomnę takie dnie
Z przeszłego roku. Takie szare dnie w...
Jan Kasprowicz
XVII (Słonko, świeci, oj, świeci iskrzyste...)
Słonko, świeci, oj, świeci iskrzyste,
Ale jakoś się rozgrzać nie może!
Pierwsze szrony dziś spadły...
Motyw: Zima
Pora roku kojarzona z dreszczem zimna i smutku zarazem, została zilustrowana chociażby w Królowej śniegu Andersena czy Chłopach Reymonta. W literaturze zima jawi się jako niezwykle trudny okres, będący wyzwaniem dla kondycji i zaradności człowieka. Monochromatyczny krajobraz uwydatnia ślady ludzkiej działalności i postępu w okiełznaniu niesprzyjających warunków środowiska. Opisy zimy mogą być ponadto obrazami swoistego piękna przyrody, pokrytego lśniącym lodem i śnieżnobiałym puchem. Bywa wykorzystywana jako metafora śmierci, ponieważ jest to czas obumarcia natury.