Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 190 przypisów.
jasyr (z tur.) — niewola; także ludność wzięta do takiej niewoli. [przypis edytorski]
jasyr (z tur.) — niewola tatarska lub turecka. [przypis edytorski]
jasyr (z tur.) — niewola tatarska lub turecka. [przypis redakcyjny]
jasyr (z tur.) — niewola tatarska. [przypis redakcyjny]
jasyr (z tur.) — niewolnicy, jeńcy. [przypis redakcyjny]
jatagan (z tur.) — broń sieczna o wygiętej głowni. [przypis edytorski]
jatagan (z tur.) — broń sieczna średniej długości, o zakrzywionym ostrzu i charakterystycznej rękojeści, używana przez Turków, Arabów i Persów. [przypis edytorski]
Jedykuła (tur.) — „Siedem wież”, więzienie. [przypis redakcyjny]
kaik (z tur.) — wąska, lekka łódka turecka. [przypis edytorski]
kajmakan (z tur.) — podpułkownik w wojsku tureckim. [przypis edytorski]
kałauz (daw., z tur.) — przewodnik. [przypis redakcyjny]
kałauz (daw., z tur.) — więzienie. [przypis edytorski]
kałauz (tur.) — przewodnik. [przypis edytorski]
kałauz (tur.) — przewodnik. [przypis redakcyjny]
kałauz (z tur.) — przewodnik; kałauzować: odprowadzać pod strażą. [przypis redakcyjny]
kałauz (z tur.) — przewodnik. [przypis redakcyjny]
kałkan (z tur.) — tarcza okrągła. [przypis redakcyjny]
kańczug (z tur.) — bicz z rękojeścią spleciony z pęku rzemieni skórzanych. [przypis edytorski]
kańczug (z tur. kamcze: bicz) — skórzany pleciony bicz z rękojeścią, narzędzie do wymierzania chłosty. [przypis edytorski]
kańczuka (z tur. kamcze: bicz) — pleciony skórzany bicz z rękojeścią; narzędzie, którym wykonywano chłostę; nahajka. [przypis edytorski]
kanak (z tur.) — naszyjnik. [przypis edytorski]
karawan (z tur.) — wóz. [przypis redakcyjny]
karbacz a. korbacz (z tur.) — batog. [przypis redakcyjny]
kęsim (z tur. kesim: ucięcie) — ścięcie głowy, śmierć. [przypis edytorski]
kęsim (z tur.) — ucięcie głowy, dekapitacja. [przypis edytorski]
kęsim (z tur.) — ucięcie głowy. [przypis edytorski]
kęsim (z tur.) — ucięcie głowy; słowo spopularyzowane przez powieść Henryka Sienkiewicza Pan Wołodyjowski. [przypis edytorski]
kiereja (z tur. kereke) — opończa, szuba, luźny płaszcz męski noszony w Polsce przez szlachtę w XVI-XVIII w. [przypis edytorski]
kireja a. kiereja (z tur. za pośredn. ukr.) — opończa sukienna, burka obszerna. [przypis redakcyjny]
kismet (tur.) — u muzułmanów tureckich: przeznaczenie, los; słowo używane na terenach, które przez długi czas pozostawały pod panowaniem tureckim. [przypis edytorski]
kociuba (daw., z tur.) — pogrzebacz. [przypis edytorski]
kołpak (z tur.) — nakrycie głowy, obszyte futrem. [przypis edytorski]
kołpak (z tur.) — wysokie, spiczasto zakończone nakrycie głowy bez daszka, obszywane futrem. [przypis edytorski]
konak (z tur.) — gmach rządowy. [przypis edytorski]
koncerz (z tur. kandżar) — jednoręczna broń biała, rodzaj długiego miecza (o dł. 150–180 cm), z prostą głownią o graniastym przekroju trójkątnym a. czworokątnym. [przypis edytorski]
kord (z tur. i pers. kardas) — jednosieczna broń biała, pierwotnie krótki miecz albo długi sztylet używany przez uboższe warstwy społeczne, od XVI w. synonimiczne określenie szabli. [przypis edytorski]
kord (z tur.) — miecz, szabla. [przypis redakcyjny]
kozerny (z tur.) — atutowy, świętny (wyrażenie karciarskie). [przypis redakcyjny]
kulbaka (z tur.) — wysokie siodło z szerokiemi drewnianemi łękami. [przypis redakcyjny]
kultas a. kutas (z tur.) — ozdoba szmuklerska w postaci pędzla z nici lub sznureczków. [przypis redakcyjny]
lafa (z tur.) — płaca, żołd. [przypis redakcyjny]
Lechistan (tur.) — Polska. [przypis edytorski]
Lechistan (tur.) — Polska. [przypis redakcyjny]
lulka (z tur.) — część fajki, w którą wkłada się tytoń; fajka. [przypis redakcyjny]
majdan (z tur.) — plac wolny w obozie, rynek. [przypis redakcyjny]
masłok (tur.) — napój odurzający (z bieluniu itp.). [przypis redakcyjny]
mehentys (z tur.) — inżynier. [przypis edytorski]
meszta (z tur.) — pantofel; miękkie, lekkie obuwie bez obcasów. [przypis edytorski]
minaret (z tur.) — wieża przy meczecie. [przypis edytorski]
mołła właśc. mułła (tur.) — mistrz, świątobliwy, sędzia; tytuł nadawany duchownym muzułmańskim. [przypis edytorski]
muchajer (z tur.) — tkanina z wełny. [przypis edytorski]
muezin (z tur.) — muzułmanin wzywający do modlitwy. [przypis edytorski]
munsztułuk (z tur.) — napiwek za dobrą wiadomość. [przypis edytorski]
musat (z tur.) — stal do ostrzenia szabel. [przypis edytorski]
musztułuk (z tur.) — nowina (zwykle dobra). [przypis redakcyjny]
musztułuk (z tur.) — wiadomość, tu: odpowiedź. [przypis redakcyjny]
nadziak (z tur.) — czekan, obuch, rodzaj broni ręcznej. [przypis redakcyjny]
namaz (tur.) — obowiązkowa modlitwa muzułmańska odmawiana pięć razy w ciągu dnia. [przypis edytorski]
odaliska (z tur.) — biała niewolnica a. konkubina w haremie sułtana tureckiego. [przypis edytorski]
odaliska (z tur.) — niewolnica a. nałożnica w haremie sułtana tureckiego; przen. kobieta zalotna, namiętna. [przypis edytorski]
odaliska (z tur.) — niewolnica a. nałożnica w haremie sułtana tureckiego. [przypis edytorski]
odaliska (z tur.) — niewolnica w haremie sułtana. [przypis edytorski]
oda (z tur.) — izba, mieszkanie. [przypis redakcyjny]
ody (tur.) — koszary. [przypis redakcyjny]
orda (hist., z tur.) — państwo, obóz lub wojsko tatarskie. [przypis edytorski]
orda (hist., z tur.) — tu: wojsko tatarskie. [przypis edytorski]
pasza a. basza (z tur.) — dygnitarz w dawnym Imperium Osmańskim lub w Egipcie; także: tytuł honorowy lub arystokratyczny. [przypis edytorski]
pasza a. basza (z tur.) — wysoki urzędnik turecki; pan. [przypis edytorski]
ramazan (tur.; arab.: ramadan) — dla wyznawców islamu jest to okres wielkiego postu, obchodzony jest zawsze w dziewiątym miesiącu księżycowego kalendarza muzułmańskiego, przypadającym na sierpień i wrzesień zachodniego kalendarza gregoriańskiego. [przypis edytorski]
roztruchan (z tur.) — duży, srebrny lub złoty ozdobny puchar o kształcie zoomorficznym (przedstawiający np. orła, pawia, sowy, lwa), niekiedy zdobiony kamieniami szlachetnymi, używany do wznoszenia toastów i do dekoracji stołu podczas uczt. [przypis edytorski]
roztruchan (z tur.) — kielich; zazwyczaj duży, ozdobny, rzeźbiony, służący do wznoszenia toastów. [przypis edytorski]
roztruchan (z tur.) — ozdobny puchar biesiadny. [przypis redakcyjny]
sajdak (z tur.) — puzdro na łuk, cięciwę i strzały. [przypis redakcyjny]
salam (z tur.) — powitanie. [przypis edytorski]
santuk (z tur.) — skrzynka, sepet. [przypis redakcyjny]
selam (tur.) — witaj (formuła powitania). [przypis edytorski]
semenowie (z tur.) — wyborowe wojsko, tu: nazwa kozaków pod rotmistrzem Kobyłeckim. [przypis redakcyjny]
sepet (daw., z tur.) — ozdobny mebel, skrzynka z szufladami na kosztowności. [przypis edytorski]
sepet (daw., z tur.) — ozdobny mebel, skrzynka z szufladami na kosztowności. [przypis redakcyjny]
sepet (daw., z tur.) — skrzynka na kosztowności. [przypis redakcyjny]
sepet (z tur.) — kufer, kosz. [przypis redakcyjny]
seraskier (tur.) — wezyr dowodzący armią. [przypis edytorski]
szatra (z tur.) — buda, szałas. [przypis edytorski]
teket (z tur.) — zakon. [przypis edytorski]
temlak (z tur. temlik) — a. temblak, rzemień lub taśma umocowana na rękojeści szabli lub szpady; na temlaku broń mogła wisieć i być pod ręką, gdy szermierz chciał mieć swobodną dłoń. [przypis edytorski]
tułub (ros. тулуп, z tur. tulup: skóra, futro) — kożuch. [przypis edytorski]
tyftyk (z tur.) — cenna tkanina. [przypis edytorski]
wojłok (z tur.) — filc gorszego gatunku, produkowany głównie z runa owczego, stosowany przede wszytkim do produkcji dywanów, koców i podkładek pod siodła. [przypis edytorski]
wojłok (z tur.) — filc, gruby materiał ze zbitej wełny; tu: miękkie kapcie. [przypis edytorski]
wywiuczyć (z tur., przestarz.) — rozładować, zdjąć bagaż z grzbietu zwierzęcia. [przypis edytorski]
