Przekaż 1,5% Wolnym Lekturom!
Wsparcie nic nie kosztuje! Wystarczy w polu „Wniosek o przekazanie 1,5% podatku” wpisać nasz KRS: 0000070056
Każda kwota się liczy! Dziękujemy!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 8950 przypisów.
kompasja (łac.) — współczucie. [przypis edytorski]
kompasja (z łac. compassio, compassionis) — współczucie. [przypis edytorski]
kompasja (z łac.) — współczucie. [przypis edytorski]
kompensacja a. kompensata (z łac.) — wyrównanie, wynagrodzenie, odszkodowanie. [przypis edytorski]
komper (z łac. compertus) — tu: winny. [przypis edytorski]
komplacencja (z łac.) — powodzenie, wzięcie. [przypis redakcyjny]
komplanacja (z łac.) — ugoda między stronami sporu. [przypis edytorski]
komput (łac.) — poczet, spis. [przypis edytorski]
komput (z łac.) — liczba, rejestr (wojskowy). [przypis redakcyjny]
komuna (z łac. communis: wspólny) — grupa ludzi żyjących na zasadach wspólnoty majątkowej i razem pracujących; także: miejsce, w którym żyje taka wspólnota. [przypis edytorski]
komunia (z łac.) — tu: uczestnictwo, wspólność; emocjonalne utożsamienie się z czymś. [przypis edytorski]
komża (z łac.) — biała koszula, wkładana na odzież przez księży. [przypis redakcyjny]
koncedować (z łac.) — ustępować przed czymś. [przypis edytorski]
koncent (daw., z łac.) — współbrzmienie, harmonia, muzyka. [przypis redakcyjny]
koncent (z łac.) — harmonia, melodia, śpiew. [przypis redakcyjny]
koncesja (z łac.) — ustępstwo. [przypis edytorski]
koncyl (daw., z łac. concilium: zebranie, rada) — sobór lub synod: zgromadzenie biskupów Kościoła w celu ustalenia spraw doktrynalnych i ustanowienia przepisów kościelnych. [przypis edytorski]
koncylium (daw., z łac.) — sobór. [przypis edytorski]
koncypient jurysta (z łac.) — praktykant adwokacki. [przypis redakcyjny]
kondemnacja (z łac. condemnatio: skazanie) — zaoczny wyrok sądowy. [przypis edytorski]
kondemnata (daw., z łac.) — wyrok sądowy. [przypis edytorski]
kondemnata (z łac.) — termin prawny oznaczający nieposłuszeństwo w stawieniu się przed sądem, po odebraniu pozwu, w terminie rozprawy. Otrzymanie kondemnaty czyni ukaranego niezdolnym do wszelkich funkcji publicznych. [przypis redakcyjny]
kondemnata (z łac.) — wydany zaocznie wyrok za niestawienie się w sądzie. [przypis edytorski]
kondemnata (z łac.) — wyrok; daw. wyrok sądowy skazujący zaocznie w sprawach cywilnych i karnych. [przypis edytorski]
kondescencja (z łac.) — zjazd sądu na grunt, na miejsce sporu. [przypis redakcyjny]
konduktor (łac.) — ten, który prowadzi (nie jest to standardowy przydomek Jowisza). [przypis edytorski]
kondycja (daw., z łac. condicio) — warunek. [przypis edytorski]
kondycja (daw., z łac.) — warunek. [przypis edytorski]
kondycja (łac.) — warunek. [przypis edytorski]
kondycja (tu daw., z łac. conditio) — warunek, wymóg. [przypis edytorski]
kondycja (z łac.) — tu: warunek. [przypis edytorski]
kondycja (z łac.) — warunek. [przypis edytorski]
kondycje (daw., z łac.) — warunki. [przypis edytorski]
kondycje (daw., z łac.) — warunki. [przypis edytorski]
kondycje (daw., z łac.) — warunki. [przypis redakcyjny]
kondycje (z łac.) — warunki. [przypis edytorski]
kondycyjka (z łac.) — właśc. kondycja; tu: zatrudnienie, służba. [przypis edytorski]
kondyment (z łac.) — przyprawa. [przypis redakcyjny]
konfesata (z łac.) — przesłuchanie. [przypis edytorski]
konfesja (z łac.) — wyznanie, zeznanie. [przypis edytorski]
konfidencja (daw., z łac. confidentia: zaufanie) — poufałość, zażyłość. [przypis edytorski]
konfidencja (daw., z łac.) — poufałość, zażyłość. [przypis edytorski]
konfidencja (łac.) — zażyłość. [przypis edytorski]
konfidencja (z łac.) — zaufanie, zażyłość. [przypis edytorski]
konfidencja (z łac.) — zaufanie, zwierzenie. [przypis edytorski]
konfidencja (z łac.) — zażyłość, zaufanie. [przypis edytorski]
konfidencja (z łac.) — zażyłość, zaufanie. [przypis redakcyjny]
konfidencjonalnie (z łac.) — poufale, z zażyłością; w zaufaniu. [przypis edytorski]
konfident (daw., z łac.) — tu: osoba zaufana, której powierza się sekrety; powiernik. [przypis edytorski]
konfident (daw., z łac.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (daw., z łac.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (daw., z łac.) — tu: zaufany przyjaciel, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (daw., z łac.) — tu: zaufany przyjaciel, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (daw., z łac.) — zaufany przyjaciel, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (z łac., daw.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (z łac., daw.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (z łac.) — poufały przyjaciel. [przypis redakcyjny]
konfident (z łac.) — powiernik. [przypis edytorski]
konfident (z łac., przestarz.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (z łac., przestarz.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać (dziś: donosiciel). [przypis redakcyjny]
konfident (z łac., przestarz.) — tu: zaufany przyjaciel, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (z łac.) — zaufana osoba. [przypis edytorski]
konfirmacja (z łac.) — zatwierdzenie. [przypis edytorski]
konfortować (daw., z łac.) — pokrzepiać, pocieszać. [przypis edytorski]
konfraternia (z łac.) — bractwo. [przypis edytorski]
konfraternia (z łac.) — bratanie się. [przypis edytorski]
konfrater (z łac.) — współbrat. [przypis edytorski]
konfundować (z łac.) — zbijać z tropu, zawstydzać. [przypis edytorski]
konfundować (z łac.) — zmieszać, zakłopotać. [przypis edytorski]
konfuzja (z łac. confusio: zmieszanie) — obraza, zawstydzenie. [przypis edytorski]
konfuzja (z łac. confusio: zmieszanie) — wstyd, obraza. [przypis edytorski]
konfuzja (z łac.) — obraza, zawstydzenie. [przypis edytorski]
konfuzja (z łac.) — wstydliwa porażka, zawstydzenie. [przypis edytorski]
konfuzja (z łac.) — wstyd, zawstydzenie. [przypis edytorski]
konfuzja (z łac.) — zakłopotanie; zawstydzenie. [przypis edytorski]
konfuzja (z łac.) — zamieszanie, trwoga; konfuzyjej: daw. forma D.lp. [przypis redakcyjny]
konfuzja (z łac.) — zawstydzenie. [przypis edytorski]
konfuzja (z łac.) — zmieszanie, niepewność. [przypis edytorski]
konfuzja (z łac.) — zmieszanie. [przypis redakcyjny]
konfuzja (z łac.) — zmieszanie, zakłopotanie. [przypis edytorski]
konfuzja (z łac.) — zmieszanie, zawstydzenie. [przypis edytorski]
konfuzja (z łac.) — zmieszanie, zawstydzenie. [przypis redakcyjny]
kongestia (z łac.) — chorobliwy napływ krwi do jakiegoś organu. [przypis edytorski]
kongruencja (z łac. congruere: iść razem, zgadzać się) — zgodność, harmonia. [przypis edytorski]
kongruencja (z łac.) — zgodność, odpowiedniość. [przypis edytorski]
koniektura (z łac. coniectura: domysł, przepowiednia) — przest.: przypuszczenie, wniosek oparty na domysłach. [przypis edytorski]
koniugacja (z łac.) — odmiana czasownika. [przypis edytorski]
koniunkcja (z łac.) — położenie planet, w którym sprawiają one wrażenie, jakby znajdowały się w jednym punkcie na niebie. [przypis edytorski]
koniunktura (z łac.) — tu: sytuacja, splot okoliczności. [przypis edytorski]
koniunktury (z łac. coniunctura: mające się połączyć) — powiązania. [przypis edytorski]
konkludować (z łac.) — kończyć, dochodzić do wniosku końcowego. [przypis edytorski]
konkludować (z łac.) — kończyć, dochodzić do wniosku końcowego; tu przen.: kończyć walkę. [przypis redakcyjny]
konkludować (z łac.) — wnioskować. [przypis edytorski]
konkordia (z łac.) — zgoda. [przypis edytorski]
konkordować (z łac. concordo: zgadzam się, od con: z, wspólnie, cors, cordis: serce) — tu: zgadzać się, być jednej myśli. [przypis edytorski]
konkredować (z łac.) — zawierzyć. [przypis redakcyjny]
konkreskować (z łac.) — przybierać kształt. [przypis edytorski]
konotatka (z łac.) — wpis; tu: blizna po ranie zadanej przez pana Wołodyjowskiego. [przypis edytorski]
konpunkcja (z łac.) — przekłucie. [przypis redakcyjny]
konsens (z łac.) — zgoda. [przypis edytorski]
