Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 8995 przypisów.
klemencja (z łac.) — łaska, zmiłowanie. [przypis redakcyjny]
klemencja (z łac.) — lament. [przypis edytorski]
klient (daw., z łac.) — uboższy szlachcic, zależny od bogatszego, głosujący na sejmikach zgodnie z wolą magnata i walczący pod jego komendą. [przypis edytorski]
klientela (z łac.) — stosunki zależności między niezamożną szlachtą (klientami) a bogatymi i ustosunkowanymi rodami magnackimi; w takim nieformalnym układzie klient otrzymywał ze strony silniejszego partnera (tzw. patrona) opiekę, za co był zobowiązany ze swej strony do różnych świadczeń, m. in. do udzielenia poparcia na sejmie. [przypis edytorski]
kmotr (starop.; z łac. compater: współojciec) — ojciec chrzestny; później również bardziej ogólnie: kum, powinowaty. [przypis edytorski]
koeficjent (z łac.) — współczynnik. [przypis edytorski]
kohorta (z łac.) — jednostka taktyczna w wojsku rzymskim; tu: gromada, zgraja. [przypis edytorski]
kolegium (z łac. collegium: grupa urzędników równych stopniem, kolegów) — tu: zebranie grupy studentów, zajęcia akademickie. [przypis edytorski]
kolegium (z łac. collegium) — tu: nazwa szkoły dla młodzieży najczęściej z domów szlacheckich, połączona z internatem (bursą, konwiktem). [przypis edytorski]
kolegium (z łac. collegium) — tu: szkoła dla młodzieży, najczęściej z domów szlacheckich, połączona z internatem (bursą, konwiktem). [przypis edytorski]
koligacja (z łac.) — pokrewieństwo. [przypis edytorski]
koligat (z łac. colligatus: związany) — krewny, powinowaty. [przypis edytorski]
koligat (z łac.) — daleki krewny a. powinowaty. [przypis edytorski]
koligat (z łac.) — krewny, spowinowacony. [przypis edytorski]
kollega (z łac.) — dziś: kolega. [przypis edytorski]
kolokacja (z łac. collocatio: umieszczenie, ustawienie) — tu: współwłasność. [przypis edytorski]
komendy (z łac.) — zaloty. [przypis redakcyjny]
komiliton (z łac., daw.) — towarzysz broni. [przypis edytorski]
komiliton (z łac., przestarz.) — towarzysz broni. [przypis edytorski]
komiliton (z łac.) — towarzysz broni. [przypis edytorski]
komitywa (z łac.) — bliskie, poufałe stosunki, zażyłość. [przypis edytorski]
komitywa (z łac.) — zażyłość, bliskie, poufałe stosunki. [przypis edytorski]
komitywa (z łac.) — zażyłość, poufałość. [przypis edytorski]
komparacja (z łac.) — porównanie. [przypis edytorski]
kompasja (łac.) — współczucie. [przypis edytorski]
kompasja (z łac. compassio, compassionis) — współczucie. [przypis edytorski]
kompasja (z łac.) — współczucie. [przypis edytorski]
kompensacja a. kompensata (z łac.) — wyrównanie, wynagrodzenie, odszkodowanie. [przypis edytorski]
komper (z łac. compertus) — tu: winny. [przypis edytorski]
komplacencja (z łac.) — powodzenie, wzięcie. [przypis redakcyjny]
komplanacja (z łac.) — ugoda między stronami sporu. [przypis edytorski]
komput (łac.) — poczet, spis. [przypis edytorski]
komput (z łac.) — liczba, rejestr (wojskowy). [przypis redakcyjny]
komuna (z łac. communis: wspólny) — grupa ludzi żyjących na zasadach wspólnoty majątkowej i razem pracujących; także: miejsce, w którym żyje taka wspólnota. [przypis edytorski]
komunia (z łac.) — tu: uczestnictwo, wspólność; emocjonalne utożsamienie się z czymś. [przypis edytorski]
komża (z łac.) — biała koszula, wkładana na odzież przez księży. [przypis redakcyjny]
koncedować (z łac.) — ustępować przed czymś. [przypis edytorski]
koncent (daw., z łac.) — współbrzmienie, harmonia, muzyka. [przypis redakcyjny]
koncent (z łac.) — harmonia, melodia, śpiew. [przypis redakcyjny]
koncesja (z łac.) — pozwolenie, wydane przez odpowiednie władze, na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. [przypis edytorski]
koncesja (z łac.) — ustępstwo. [przypis edytorski]
koncyl (daw., z łac. concilium: zebranie, rada) — sobór lub synod: zgromadzenie biskupów Kościoła w celu ustalenia spraw doktrynalnych i ustanowienia przepisów kościelnych. [przypis edytorski]
koncylium (daw., z łac.) — sobór. [przypis edytorski]
koncypient jurysta (z łac.) — praktykant adwokacki. [przypis redakcyjny]
kondemnacja (z łac. condemnatio: skazanie) — zaoczny wyrok sądowy. [przypis edytorski]
kondemnata (daw., z łac.) — wyrok sądowy. [przypis edytorski]
kondemnata (z łac.) — termin prawny oznaczający nieposłuszeństwo w stawieniu się przed sądem, po odebraniu pozwu, w terminie rozprawy. Otrzymanie kondemnaty czyni ukaranego niezdolnym do wszelkich funkcji publicznych. [przypis redakcyjny]
kondemnata (z łac.) — wydany zaocznie wyrok za niestawienie się w sądzie. [przypis edytorski]
kondemnata (z łac.) — wyrok; daw. wyrok sądowy skazujący zaocznie w sprawach cywilnych i karnych. [przypis edytorski]
kondescencja (z łac.) — zjazd sądu na grunt, na miejsce sporu. [przypis redakcyjny]
konduktor (łac.) — ten, który prowadzi (nie jest to standardowy przydomek Jowisza). [przypis edytorski]
kondycja (daw., z łac. condicio) — warunek. [przypis edytorski]
kondycja (daw., z łac.) — warunek. [przypis edytorski]
kondycja (łac.) — warunek. [przypis edytorski]
kondycja (tu daw., z łac. conditio) — warunek, wymóg. [przypis edytorski]
kondycja (z łac.) — tu: warunek. [przypis edytorski]
kondycja (z łac.) — warunek. [przypis edytorski]
kondycje (daw., z łac.) — warunki. [przypis edytorski]
kondycje (daw., z łac.) — warunki. [przypis edytorski]
kondycje (daw., z łac.) — warunki. [przypis redakcyjny]
kondycje (z łac.) — warunki. [przypis edytorski]
kondycyjka (z łac.) — właśc. kondycja; tu: zatrudnienie, służba. [przypis edytorski]
kondyment (z łac.) — przyprawa. [przypis redakcyjny]
konfesata (z łac.) — przesłuchanie. [przypis edytorski]
konfesja (z łac.) — wyznanie, zeznanie. [przypis edytorski]
konfidencja (daw., z łac. confidentia: zaufanie) — poufałość, zażyłość. [przypis edytorski]
konfidencja (daw., z łac.) — poufałość, zażyłość. [przypis edytorski]
konfidencja (łac.) — zażyłość. [przypis edytorski]
konfidencja (z łac.) — zaufanie, zażyłość. [przypis edytorski]
konfidencja (z łac.) — zaufanie, zwierzenie. [przypis edytorski]
konfidencja (z łac.) — zażyłość, zaufanie. [przypis edytorski]
konfidencja (z łac.) — zażyłość, zaufanie. [przypis redakcyjny]
konfidencjonalnie (z łac.) — poufale, z zażyłością; w zaufaniu. [przypis edytorski]
konfident (daw., z łac.) — tu: osoba zaufana, której powierza się sekrety; powiernik. [przypis edytorski]
konfident (daw., z łac.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (daw., z łac.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (daw., z łac.) — tu: zaufany przyjaciel, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (daw., z łac.) — tu: zaufany przyjaciel, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (daw., z łac.) — zaufany przyjaciel, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (z łac., daw.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (z łac., daw.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (z łac.) — poufały przyjaciel. [przypis redakcyjny]
konfident (z łac.) — powiernik. [przypis edytorski]
konfident (z łac., przestarz.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (z łac., przestarz.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać (dziś: donosiciel). [przypis redakcyjny]
konfident (z łac., przestarz.) — tu: zaufany przyjaciel, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (z łac.) — zaufana osoba. [przypis edytorski]
konfirmacja (z łac.) — zatwierdzenie. [przypis edytorski]
konfortować (daw., z łac.) — pokrzepiać, pocieszać. [przypis edytorski]
konfraternia (z łac.) — bractwo. [przypis edytorski]
konfraternia (z łac.) — bratanie się. [przypis edytorski]
konfrater (z łac.) — współbrat. [przypis edytorski]
konfundować (z łac.) — zbijać z tropu, zawstydzać. [przypis edytorski]
konfundować (z łac.) — zmieszać, zakłopotać. [przypis edytorski]
konfuzja (z łac. confusio: zmieszanie) — obraza, zawstydzenie. [przypis edytorski]
konfuzja (z łac. confusio: zmieszanie) — wstyd, obraza. [przypis edytorski]
konfuzja (z łac.) — obraza, zawstydzenie. [przypis edytorski]
konfuzja (z łac.) — wstydliwa porażka, zawstydzenie. [przypis edytorski]
konfuzja (z łac.) — wstyd, zawstydzenie. [przypis edytorski]
konfuzja (z łac.) — zakłopotanie; zawstydzenie. [przypis edytorski]
