Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 162876 przypisów.
lubość (daw.) — przyjemność. [przypis edytorski]
lubość (daw.) — rozkosz, upodobanie. [przypis edytorski]
lubość (daw.) — upodobanie, zadowolenie. [przypis edytorski]
lubość (daw.) — zadowolenie, rozkosz. [przypis edytorski]
lubość — umiłowanie, rozkosz. [przypis edytorski]
luboście (daw., gw.) — lubości (M. i B. lm); lubość: rozkosz. [przypis edytorski]
luboś (daw.) — chociażeś. [przypis edytorski]
luboś jest (daw.) — konstrukcja z przestawną końcówką czasownika; inaczej: lubo jesteś, tzn.: chociaż jesteś. [przypis edytorski]
lubośmy — choć żeśmy. [przypis edytorski]
luboś (starop.) — choć jesteś. [przypis edytorski]
luboś (starop.) — czyś. [przypis edytorski]
lubo (starop.) — choć, chociaż. [przypis edytorski]
lubo (starop.) — chociaż. [przypis edytorski]
lubo (starop.) — czy, czy też. [przypis edytorski]
lubo (starop.) — czy. [przypis edytorski]
lubo (starop.) — tu: czy. [przypis edytorski]
lubo (starop.) — tu: lub też. [przypis edytorski]
lubo — tu: albo (właśc. daw.: chociaż). [przypis edytorski]
lubo — tu: czy. [przypis edytorski]
lubować (daw.) — podobać się. [przypis edytorski]
lubowałem się w podkreślaniu (…) po pierwsze tajemnic intelektualnych, po drugie techniki zdarzeń (…) do zastanawiania się nad sprawą techniki faktów życiowych skłonili mnie głównie Kleist, Hebbel i Schopenhauer — [Komentarz autora z Uwag.] Por. strony: 132 w. 24 [tj. fragment rozdz. VII „Rzeczywiste życie posiada pewien kwas niwelijący (…)”], 133 w. 17 [tj. fragment rozdz. VII „Ale na szczęście ze stanami takimi (…)”], 157 w. 1 [tj. fragment rozdz. VII „W ogóle wchodziły tu w grę współcześnie dwa czynniki (…)”], 159 w. 25 [tj. fragment rozdz. VII „Ze wszystkimi najpiękniejszymi uczuciami i zamiarami łączą się (…)”], 166 [tj. fragment rozdz. VIII „Ideałem byłoby właściwie opisywać bezpośrednią rzeczywistość (…)”], 262/263 [tj. fragment rozdz. XIV „Technika wypadków jest taka, że właściwych decyzji zwykle nie ma (…)”], 234 w. 30 [tj. fragment rozdz. XII „(…) owszem twierdzę, że takie wypadki (…)”], 301 (zakątek komiczny) [tj. fragment rozdz. XVI „Kiedy zaś tamci wstąpili na najwyższy punkt (…) już wszystko skończone”], 332 w. 18 i n. [tj. fragment rozdz. XVII „Trzeba jednak obok ogólnego tła psychicznego uwzględnić warstewkę (…)”; red. WL] itd. Wpływy: głównie Kleista Michał Kohlhaas, Schopenhauera: nauka o charakterze, Hebbla: Herod i Mariamna w porównaniu z jego rozbiorem tragedii Massingera Lodovico. Od zwrotów Hebbla: Die Gebrochenheit der Idee (w jego uwagach o dramacie) i Verwirrung der Motive wywodzi się mój pierwiastek pałubiczny. [przypis autorski]
Lubowicki, Jan — rotmistrz lisowczyków, pieczętował się herbem Szreniawa. [przypis edytorski]
Lubowidzki, Mateusz (1787–1874) — wiceprezydent Warszawy, znienawidzony przez mieszkańców jako szef policji. [przypis edytorski]
lubo wieczorne, lubo wstają rane zorze (starop.) — czy wieczorne, czy [też] ranne wstają zorze. [przypis edytorski]
Lubowla — obecnie miasto powiatowe we wschodniej Słowacji, w historycznym regionie Spisz (na terenie do końca XVIII w. będącym częścią ziemi sądeckiej). W czasie potopu szwedzkiego na zamku w Lubowli zostały ukryte polskie regalia, przewiezione tam przez hetmana, księcia Jerzego Sebastiana Lubomirskiego, który w 1656 r. powitał w Lubowli wracającego z uchodźstwa króla Jana Kazimierza. [przypis edytorski]
lubownik (daw.) — dziś: miłośnik. [przypis edytorski]
lubownik (daw.) — miłośnik. [przypis edytorski]
lubownik (daw.) — wielbiciel. [przypis edytorski]
lubownik — kochanek, miłośnik. [przypis edytorski]
Lubowski, Edward (1837–1923) — autor powieści i komedii, te ostatnie wzorował na francuskim dramacie mieszczańskim. [przypis edytorski]
Lubowski, Edward (1837–1923) — autor powieści i komedii, te ostatnie wzorował na francuskim dramacie mieszczańskim. [przypis edytorski]
Lubowski, Edward (1837–1923) — polski pisarz i publicysta, autor pozytywistycznych komedii o problematyce społeczno-obyczajowej, wzorowanych na francuskim dramacie mieszczańskim. Baron Laufen jest postacią z jego komedii Przesądy. [przypis edytorski]
lubo — z lubością, z upodobaniem, chętnie. [przypis edytorski]
lubo znać — choć widać, choć można poznać. [przypis edytorski]
luboznatielnost' (ros. любознательность) — dociekliwość. [przypis edytorski]
Lub proś bogów o zdrowie (aut te piari iube) — dosł.: „lub każ złożyć za siebie ofiarę oczyszczenia”, jako wariat; p. w. 292. [przypis tłumacza]
lub przegram, lub wezmę zwycięstwo (starop.) — dziś: czy przegram, czy odniosę zwycięstwo. [przypis edytorski]
Lub się bić sam a sam ze mną, lub chcesz gromadą (starop.) — czy chcesz się bić sam na sam, czy gromadą. [przypis edytorski]
lub siecze, lub chodzi (starop.) — czy zadaje ciosy, czy idzie; zarówno w walce wręcz, jak w poruszaniu się. [przypis edytorski]
lub (starop.) — tu: czy. [przypis edytorski]
lub starych farsach francuskich przechodzących z rąk do rąk, wciąż na nowo kształtowanych, upiększanych, przetwarzanych — np. Mistrz Pathelin z ok. 1465 roku. [przypis edytorski]
…lub też sporządzenie bodaj uzupełnienia, którego pono bardzo potrzebuje — poniechałem tego zamiaru. [przypis autorski]
lub — tu: choć; por. daw.: lubo. [przypis redakcyjny]
lub — [tu:] lubo; [tzn. daw. choć, chociaż]. [przypis redakcyjny]
luby (daw., gw.) — miły. [przypis edytorski]
luby (daw., gw.) — miły. [przypis edytorski]
luby (daw.) — miły, kochany. [przypis edytorski]
luby (daw.) — miły, przyjemny, kochany. [przypis edytorski]
François-René de Chateaubriand, Przygody ostatniego z Abenserażów
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
luby (daw.) — miły. [przypis edytorski]
luby — drogi, kochany. [przypis edytorski]
luby — miły, ukochany. [przypis edytorski]
luby — miły, ulubiony, drogi. [przypis edytorski]
luby — miły, ulubiony. [przypis edytorski]
Luby (…) niebiosa — wiersz wyjęty z ronda współczesnego [autorowi Prób; red. WL] francuskiego pisarza Saint-Celais. [przypis tłumacza]
luby (przestarz.) — miły; ulubiony; ukochany. [przypis edytorski]
luby — tu: miły. [przypis edytorski]
luby — tu: miły, ulubiony. [przypis edytorski]
lub złą, lub dobrą (starop.) — czy złą, czy dobrą. [przypis edytorski]
Lucanus — w istocie przytoczony cytat pochodzi nie z Lukana, lecz z Pieśni Horacego. [przypis edytorski]
Lucas-Championiere, Just-Marie-Marcellin (1843–1913) — znakomity chirurg francuski. [przypis redakcyjny]
Luccheni, Luigi (1873–1910) — włoski anarchista, morderca cesarzowej austriackiej Elżbiety (10 września 1898). [przypis edytorski]
Lucena — osada kolonistów w płd. Brazylii, w stanie Santa Catarina, niedaleko od granicy ze stanem Parana; założona w 1890 lub 1891, zapoczątkowała obecne miasto Itaiópolis. [przypis edytorski]
Lucerna — miasto w Szwajcarii, ośrodek wypoczynkowy. [przypis edytorski]
Lucia di Lammermoor (wł.) — Łucja z Lammermooru (1835), opera tragiczna z muzyką Gaetana Donizettiego i librettem Salvatora Cammarano, opartym na powieści Waltera Scotta. [przypis edytorski]
lucida intervalla (łac.) — dosł. jasne przerwy; odcinki czasu w których choroba umysłowa lub psychiczna okresowo ustępuje. [przypis edytorski]
lucida momenta (łac.) — jasne momenty. [przypis edytorski]
lucidum intervallum (łac.) — jasny przebłysk, okres chwilowej poprawy stanu pacjenta po urazie mózgu. [przypis redakcyjny]
Lucie, soyez tranquille (fr.) — Luciu, uspokój się. [przypis edytorski]
lucifer — dosł.: niosący światło; tu: księżyc. [przypis edytorski]
Lucifer — utwór Micińskiego Lucifer bywa traktowany jako kwadryptyk, którego część pierwszą stanowi utwór o tym właśnie tytule, drugą fragment poetycki o incipicie Mój duch łańcuchem skuty do ziemi (…), część trzecią wiersz Melancolia, a czwartą fragment zaczynający się od słów Oto mej duszy świątynia — z czarnych jak miłość marmurów (…). Dwie pierwsze części kwadryptyku znajdują się już w bibliotece, również pod tytułem Lucifer. [przypis edytorski]
Lucifer — w opowieściach biblijnych imię przywódcy zbuntowanych przeciw Bogu aniołów, który za karę został strącony w otchłań; imię Luciferus (z łac.) znaczy: niosący światło, tymczasem po upadku kondycja Lucyfera jako pierwszego ze złych duchów, szatana, księcia ciemności, jest przeciwieństwem tego znaczenia; Tadeusz Miciński buduje obraz Lucyfera, używając antynomii i oksymoronów, oddając w ten sposób paradoksalność jego bytu. [przypis edytorski]
Lucifer (z łac.: niosący światło) — w demonologii chrześcijańskiej imię przywódcy zbuntowanych przeciw Bogu aniołów, który za karę został strącony w otchłań. [przypis edytorski]
luciola (z wł. lucciola) — świetlik, robaczek świętojański. [przypis edytorski]
Lucius Cornelius Cinna — syn konsula o tym samym imieniu, jeden z zabójców Cezara. [przypis edytorski]
Lucius Licinius Lucullus (109–57) — rzym. wódz i polityk, słynny z wystawnego życia. [przypis edytorski]
Lucius Mummius nic nam nie zostawił — Lucius Mummius zabił Grecję zburzeniem Koryntu. [przypis autorski]
Lucius Tillius Cimber — senator, jeden z zabójców Cezara. [przypis edytorski]
Lucjan Bonaparte (1775–1840) — brat cesarza Napoleona I, książę rzymski, polityk; przewodniczący Rady Pięciuset za Dyrektoriatu; od 1803 poróżniony z bratem, osiadł we Włoszech. [przypis edytorski]
Lucjan de Rubempre — bohater Straconych złudzeń Balzaka. [przypis edytorski]
Lucjan (…) o piękności Pantei — Lucjan, poeta grecki z II wieku po Chr.; Pantea była żoną cesarza L. Verus'i. [przypis redakcyjny]
Lucjan Rydel (1870–1918) — poeta i dramaturg, działacz kulturalny, tłumacz, autor m.in. baśni scenicznej Zaczarowane koło (1900). [przypis edytorski]
Lucjusz Akcjusz (170 p.n.e.–ok. 85 p.n.e.) — poeta i dramatopisarz rzymski, tworzący głównie tragedie. [przypis edytorski]
Lucjusz a. Lucjusz Tyberiusz — postać literacka z legend arturiańskich: zachodniorzymski namiestnik lub cesarz, który zażądał hołdu od króla Artura i został przez niego pokonany. [przypis edytorski]
Lucjusz Aruncjusz (…) — u Tacyta: Tacyt, Roczniki, VI, 48. [przypis tłumacza]
Lucjusz Juniusz Brutus (ok. 540–509 p.n.e.) — rzymski polityk, pierwszy konsul Rzymu. [przypis edytorski]
Lucjusz Kwinktus Cincinnatus (V w. p.n.e.) — konsul rzymski w r. 460, wybrany dyktatorem na czas wojny z plemieniem Ekwów; wg legendy nominacja zastała go orzącego ziemię, a po zwycięskiej wojnie powrócił do pracy na roli. [przypis edytorski]
Lucjusz Sergiusz Katylina (109–62 p.n.e.) — rzymski polityk, awanturnik, przywódca spisku. [przypis edytorski]
luctam (łac.) — walkę. [przypis redakcyjny]
luctus ingens (łac.) — ogromny smutek. [przypis redakcyjny]
luctus (łac.) — żałoba. [przypis edytorski]
Lucus a non lucendo (łac.) — las od [tego że] nie lśni (przykład fałszywej etymologii). [przypis edytorski]
lucus a non lucendo (łac., przen.) — dosł. gaj nieświecący, wyrażenie oparte na grze słów lucus: gaj, luceo: świecić; przen. coś sprzecznego, absurdalnego. [przypis edytorski]
lucus (łac.) — las. [przypis edytorski]
Lucyfer — dosł. niosący światło, chodzi o planetę Wenus, gwiazdę poranną. [przypis edytorski]
lucyferowy — od imienia Lucyfer (z łac. lucifer: niosący światło), w demonologii chrześcijańskiej nadanego przywódcy zbuntowanych przeciw Bogu aniołów, który za karę został strącony w otchłań. [przypis edytorski]
Lucylius — Ennius Lucilius, satyryk rzymski w VII wieku. [przypis tłumacza]
Lucylla — matka Marka Aureliusza. [przypis tłumacza]
Lucylla Werusa… potem Lucylla… — należy dorozumieć się: Lucylla widziała śmierć Werusa, potem zmarła i Lucylla, itd. [przypis tłumacza]
Lucy Maud Montgomery — w wydaniu źródłowym z 1930 roku jako tłumacz został podany Andrzej Magórski. Pod tym pseudonim swoje dzieła publikował Marceli Tarnowski. [przypis edytorski]
Lucyna — żona króla syryjskiego Norandyna. [przypis redakcyjny]
