Przypisy

przymiot (starop.) — cecha, tu: wada, choroba. [przypis edytorski]

przymknąwszy się (starop.) — przemknąwszy się. [przypis edytorski]

przypadki (starop.) — czyny, postępki, zdarzenia, sprawy. [przypis edytorski]

przyprawa (starop.) — strój. [przypis edytorski]

przyprawa (starop.) — tu: współudział, współpraca. [przypis edytorski]

przyrodzenia (starop.) — natura; wrodzone właściwości. [przypis edytorski]

przyrodzenie (starop.) — natura. [przypis edytorski]

przyrodzenie (starop.) — tu: płeć. [przypis edytorski]

przyrodzenie (starop.) — wrodzona natura. [przypis edytorski]

przyrodzony (starop.) — naturalny. [przypis edytorski]

przyrzekamyć to (starop.) — skrót od: przyrzekamy ci to. [przypis edytorski]

przyść (starop.) — przyjść. [przypis edytorski]

przyście (starop.) — przyjście; nadejście. [przypis edytorski]

przyście (starop.) — przyjście, nadejście. [przypis edytorski]

przyście (starop.) — przyjście. [przypis edytorski]

przystojny (starop.) — tu: właściwy komuś; taki, jaki komuś przystoi. [przypis edytorski]

przy stronie (starop.) — z boku. [przypis edytorski]

przytkniony (starop.) — tu: przylegający. [przypis edytorski]

przywiedź do skutku (…) radę (starop.) — uskutecznij radę; zrealizuj radę. [przypis edytorski]

przywieść (starop.) — tu: wziąć w niewolę i w tej roli (więźnia, pojmanego) przyprowadzić. [przypis edytorski]

przywłaszczony (starop.) — oddany na własność. [przypis edytorski]

przywłaszczyć (starop.) — oddać; oddać na własność. [przypis edytorski]

przywodzić kogo na co (starop.) — doprowadzać kogo do czego. [przypis edytorski]

psować (starop.) — psuć, niszczyć. [przypis edytorski]

psować (starop.) — psuć. [przypis edytorski]

pstrociny (starop.) — ozdoby. [przypis edytorski]

psy się zdadzą domowemi (starop.) — zdają się psami domowymi; wydają się psami domowymi. [przypis edytorski]

puśćcie to na mię (starop.) — zostawcie to mnie. [przypis edytorski]

puścić się dokąd (starop.) — wyprawić się dokąd; wyruszyć w podróż dokąd. [przypis edytorski]

puści (starop.) — puść. [przypis edytorski]

puszczam cię na wolą (starop.) — puszczam cię na wolność. [przypis edytorski]

puzdro (starop.) — pudło, futerał. [przypis edytorski]

pyszny (starop.) — wspaniały. [przypis edytorski]

pytać o kim (starop.) — pytać o kogo; częstom (…) o panie mojem pytała: często pytałam o mojego pana. [przypis edytorski]

pytać się czego (starop.) — szukać czego. [przypis edytorski]

pytać się o kim (starop.) — dziś: pytać się o kogo. [przypis edytorski]

pytać (starop.) — prosić, żądać. [przypis edytorski]

rący (starop.) — rączy; gwałtownie rwący się naprzód. [przypis edytorski]

rączo (starop.) — prędko. [przypis edytorski]

rączy (starop.) — szybki, prędki, zwinny. [przypis edytorski]

raczy (starop.) — forma trybu rozkazującego; dziś: racz. [przypis edytorski]

radby równo chodził (starop.) — rad by chodził; chodziłby rad; tu: byłby rad uchodzić za równego. [przypis edytorski]

radby się (…) poprawił (starop.) — rad by się poprawić; chętnie poprawiłby się. [przypis edytorski]

Radość, Miłośćbyło widzenie tworca (starop.) — było wieczne oglądanie Stwórcy. [przypis edytorski]

rado (starop.) — forma r.n.; dziś: rade; rado służyło: służyło chętnie. [przypis edytorski]

radszej (starop.) — raczej. [przypis edytorski]

rankor (starop.) — gniew, złość. [przypis edytorski]

rany (starop.) — wczesny. [przypis edytorski]

rany (starop.) — wczesny; tu: poranny. [przypis edytorski]

razem (starop.) — tu: zarazem. [przypis edytorski]

raz niewytrzymany (starop.) — cios nie do wytrzymania. [przypis edytorski]

raz (starop.) — cios; nie strzymać razu: nie wytrzymać ciosu. [przypis edytorski]

raz (starop.) — cios. [przypis edytorski]

razy (starop.) — ciosy, uderzenia. [przypis edytorski]

ręką, krwią niewinną plugawą (starop.) — tzn. ręką splugawioną niewinną krwią; ręką splugawioną przez rozlew niewinnej krwi. [przypis edytorski]

rękęm i umysł niosła (starop.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: rękę i umysł niosłam. [przypis edytorski]

rówień (starop.) — równy; któremu równia żadne oko nie widało: któremu równego nie widziało żadne oko. [przypis edytorski]

równać z czym (starop.) — dorównywać czemu. [przypis edytorski]

równia (starop.) — równina, płaszczyzna; w równi: na równinie. [przypis edytorski]

równy (starop.) — mały. [przypis edytorski]

różny (starop.) — tu: inny, odmienny. [przypis edytorski]

rózga (starop.) — gałąź, gałązka. [przypis edytorski]

rózga (starop.) — tu: gałązka. [przypis edytorski]

robić wiosłami (starop.) — wiosłować. [przypis edytorski]

rodzajny (starop.) — urodzajny, żyzny. [przypis edytorski]

rohatyna (starop.) — inaczej: rogacina; rodzaj włóczni służącej głównie do pchnięć, mierzącej ok. 3 m długości i zaopatrzonej w hak przy grocie, zapobiegający ugrzęźnięciu broni po zadaniu ciosu. [przypis edytorski]

roki (starop.) — sądy coroczne. [przypis edytorski]

roskazanie (starop.) — dziś popr.: rozkazanie; rozkaz. [przypis edytorski]

roskazował (starop.) — rozkazywał. [przypis edytorski]

rostocharz a.  roztrucharz (starop.) — handlarz końmi. [przypis edytorski]

rostyrki (starop.) — rozterki; rozdźwięki, kłótnie; rostyrków: dziś D.lm, dziś: rozterek. [przypis edytorski]

rota (starop.) — oddział wojska. [przypis edytorski]

rozbierać (starop.) — rozważać, analizować. [przypis edytorski]

rozbierać (starop.) — rozważać. [przypis edytorski]

rozbierając (starop.) — rozważając. [przypis edytorski]

rozbieranie (starop.) — tu: rozważanie, analizowanie. [przypis edytorski]

rozczętej roboty odbiec (…) myśli (starop.) — zamierza porzucić zaczętą pracę. [przypis edytorski]

rozczynać (starop.) — rozpoczynać. [przypis edytorski]

rozdrzeć (starop.) — tu: otworzyć. [przypis edytorski]

rozdymane od wolnych wiatrów (starop.) — rozdymane [rozdmuchiwane] przez wolne [tj. swobodnie wiejące] wiatry. [przypis edytorski]

rozdziel z matką swoją rany (starop.) — podziel się ranami ze swoją matką. [przypis edytorski]

rozerwanie (starop.) — tu: rozterka, konflikt wewnętrzny. [przypis edytorski]

rozjeść się (starop.) — rozsierdzić się; stać się zajadłym. [przypis edytorski]

rozkazować (starop.) — dziś: rozkazywać. [przypis edytorski]

rozkoszny (starop.) — tu: skłonny do rozkoszy, rozpusty, wygody. [przypis edytorski]

rozmiłować się jej (starop.) — rozmiłować się w niej. [przypis edytorski]

rozpasta (starop.) — rozpusta; tu: uczta. [przypis edytorski]

rozprószyć (starop.) — dziś: rozproszyć; rozprzestrzenić. [przypis edytorski]

rozradzać (starop.) — odradzać coś, odwodzić od czegoś. [przypis edytorski]

rozumem straciła (starop.) — konstrukcja z przestawną końcówką czasownika; inaczej: (czy) straciłam rozum. [przypis edytorski]

rozumieć (starop.) — sądzić, wnioskować. [przypis edytorski]

rozumieć (starop.) — tu: pojmować; przyjmować. [przypis edytorski]

rozumieć (starop.) — tu: sądzić, mieć przekonanie. [przypis edytorski]

rozumieć (starop.) — tu: sądzić, mniemać. [przypis edytorski]

rozumieć (starop.) — tu: uważać, sądzić. [przypis edytorski]

rozwić (starop.) — rozwinąć; rozwito: rozwinięto. [przypis edytorski]

rozwiniony (starop.) — rozwinięty. [przypis edytorski]

rozwity (starop.) — rozwinięty. [przypis edytorski]

rozwodzić co (starop.) — odradzać co. [przypis edytorski]

rozwodzić się (starop.) — tu: rozszerzać się. [przypis edytorski]