
Gusta Dawidsohn-Draengerowa
Pamiętnik Justyny
Każdy środek stawał się święty wobec wielkości zadania. Nie to, że pozornie zaparli się siebie...
Każdy środek stawał się święty wobec wielkości zadania. Nie to, że pozornie zaparli się siebie...
ów list wyróżniał się między współbraćmi jak Belizariusz między żebrakami. Nawet z tą dumą było...
— Nie idzie mi wcale o to, czym ją zastała, czy nie — ozwała się wreszcie wyniośle...
— Odkąd Paweł Zbroja ostał wójtem łobzowskim, dmie ci tak, co nie wiadomo, jak mu się...
I po raz pierwszy w życiu Finka tak się zdarzyło, że nie tylko on sam...
Pewien król miał córkę nadzwyczajnej urody, ale tak dumną i zarozumiałą, że żaden konkurent nie...
Pewnego razu miało się odbyć wesele królewskiego syna. Biedna kobieta weszła na górę i stanęła...
Odszedł jeszcze niedaleko, gdy mu się trafia zając. Jeż powitał go przyjaźnie: „Dzień dobry”! Ale...
Stara Dwojra zaś nie miała na tym świecie żadnej własności oprócz łachów, które na sobie...
— Grosik na mleko! — powiedział, przekrzywiając na bok głowę.
Tak? Ładniem się zasypał! Przeszukałem kieszenie i...
Duma wiąże się z pozytywnym stosunkiem do własnej tożsamości (określanej poprzez przynależność narodową, pozycję społeczną, pełnioną rolę, wykonywany zawód, własność etc.); jest to rodzaj zadowolenia z tego, kim się jest. Wynaturzone i nadmierne zadowolenie owo zwie się pychą.