Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | francuski | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hiszpański | holenderski | ironicznie | łacina, łacińskie | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | starożytny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 8049 przypisów.
coraz krzepciej — coraz silniej (od: krzepki — silny). [przypis edytorski]
coraz mniej jest heretyków bogatych i że wskutek tego „zbawienna instytucja nie jest pewna swego jutra” — Vacandard, op. cit., s. 246. [przypis autorski]
co raz (starop.) — co chwilę, wciąż. [przypis edytorski]
co raz (starop.) — coraz; wciąż. [przypis edytorski]
co raz (starop. forma) — co chwilę; raz po raz. [przypis edytorski]
co raz (starop. forma) — coraz; wciąż. [przypis edytorski]
co raz (starop. forma ort.) — coraz. [przypis edytorski]
co raz (starop. forma ort.) — coraz; wciąż. [przypis edytorski]
co raz to bardziej (starop. forma ort.) — dziś popr.: coraz. [przypis edytorski]
Coraz to ogarniało mnie drżenie (…) by za nią podążyć — fragment dopisany przez Prousta na marginesie, zamieszczony w przypisie w wydaniu Gallimarda, pominięty w wydaniach polskich. [przypis tłumacza]
co raz to (starop. forma ort.) — coraz to. [przypis edytorski]
coraz — tu: coraz to, co trochę. [przypis edytorski]
coraz więcej — dziś o natężeniu (tu: uczucia głodu): coraz bardziej. [przypis edytorski]
coraz więcej — popr.: coraz bardziej. [przypis edytorski]
coraz więcej wyciągają — bł. stylistyczny; popr.: coraz bardziej (…). [przypis edytorski]
corbusierowski — w stylu pełnym nowoczesnej prostoty, nastawionym na społeczną funkcjonalność; od nazwiska (pseudonimu) fr. architekta, urbanisty i artysty-plastyka, Le Corbusiera (właśc. Charles-Édouard Jeanneret-Gris, 1887–1965), czołowego przedstawiciela międzynarodowego stylu modernistycznego, który, zafascynowany klarownością przestrzeni w klasztorach, swoimi projektami zrewolucjonizował architekturę i projektowanie wnętrz w latach 20 i 30. XX w. [przypis edytorski]
cor, cordis (łac.) — serce; tu: serca. [przypis edytorski]
corda fidelium (łac.) — serca wiernych. [przypis redakcyjny]
Corday d'Armont, Marie Anne Charlotte de (1768–1793) — żyrondystka francuska, morderczyni Jean-Paula Marata, radykalnego działacza politycznego rewolucji francuskiej, którego zasztyletowała w jego własnym domu. [przypis edytorski]
Corday, Marie Anne Charlotte de (1768–1793) — morderczyni Jean-Paula Marata, polityka z okresu Rewolucji Francuskiej. [przypis edytorski]
cordillera (hiszp.) — łańcuch górski. [przypis edytorski]
cores — troski. [przypis autorski]
Corinth, Lovis (1858–1925) — niemiecki malarz i grafik, przedstawiciel impresjonizmu, wywarł wpływ na ekspresjonizm niemiecki. [przypis edytorski]
Cornély, Jules (1845–1907) — francuski dziennikarz. [przypis edytorski]
Corneille, Pierre (1606–1684) — dramatopisarz, zwany ojcem tragedii francuskiej, doprowadził do odrodzenia teatru i przywrócenia antycznej zasady trzech jedności; jego największe dzieła to: Cyd (1636) i Andromeda (1650). [przypis edytorski]
Corneille, Pierre (1606–1684) — francuski dramatopisarz, zwany ojcem tragedii francuskiej, doprowadził do odrodzenia teatru i przywrócenia antycznej zasady trzech jedności; jego największe dzieła to Cyd (1636) i Andromeda (1650). [przypis edytorski]
Corneille, Pierre (1606–1684) — francuski dramaturg, autor tragedii klasycystycznych. [przypis edytorski]
Corneille, Pierre (1606–1684) — francuski dramaturg, autor tragedii klasycystycznych. [przypis edytorski]
Corneille, Pierre (1606–1684) — fr. dramatopisarz, zwany ojcem tragedii francuskiej, doprowadził do odrodzenia teatru i przywrócenia antycznej zasady trzech jedności; jego największe dzieła to Cyd (1636) i Andromeda (1650). [przypis edytorski]
Corneille, Pierre (1606–1684) — fr. dramatopisarz, zwany ojcem tragedii francuskiej; jego największe dzieła to Cyd (1636) i Andromeda (1650). [przypis edytorski]
Corneille, Pierre (1606–1684) — ojciec tragedii francuskiej, który doprowadził do odrodzenia teatru, przywrócenia antycznej zasady trzech jedności; jego największe dzieła to Cyd (1636) i Andromeda (1650). [przypis edytorski]
Cornelius Clemens — prawdop. Gnaeus Pinarius Cornelius Clemens, senator rzym. z I w. n.e. [przypis edytorski]
Cornelius, Hans (1863–1947) — filozof i psycholog niemiecki; Witkacy uważał go za swego mistrza. [przypis edytorski]
Cornelius, Hans (1863–1947) — filozof, neokantysta. [przypis edytorski]
Cornelius, Hans (1863–1947) — niemiecki filozof, łączył filozofię pozytywistyczną w duchu Avenariusa z neokantyzmem. [przypis edytorski]
Cornelius, Hans (1863–1947) — niemiecki filozof zaliczany do neokantystów. [przypis edytorski]
Cornelius, Hans (1863–1947) — właśc. Johannes Wilhelm Cornelius; niem. filozof neokantysta, profesor uniwersytetu we Frankfurcie nad Menem (od 1928 r. emerytowany); do jego studentów należeli Max Horkheimer i Theodor Adorno. Witkacy korespondował z Corneliusem. [przypis edytorski]
Cornelius, Hans, właśc. Johannes Wilhelm Cornelius (1863–1947) — niem. filozof neokantysta, profesor uniwersytetu we Frankfurcie nad Menem (od 1928 r. emerytowany); do jego studentów należeli Max Horkheimer i Theodor Adorno; Witkacy korespondował z Corneliusem. [przypis edytorski]
Cornelius, Johannes Wilhelm (1863–1947) — niemiecki filozof, neokantysta; Witkiewicz uważał go za swojego mistrza. [przypis edytorski]
Corneliusz — prawdopodobnie jeden z malarzy niemieckich nazwiskiem Cornelius: Peter von Cornelius (1783–1867), ilustrator utworów romantycznych, m.in. Fausta Goethego oraz autor obrazów apokaliptycznych wizji; Fritz von Cornelius (1869–1909), pejzażysta. [przypis edytorski]
Cornouailles (fr.), Kornwalia — kraina w płd.-zach. części Anglii. [przypis edytorski]
cornuto (z wł.) — rogacz. [przypis edytorski]
corny (gw.) — czarny. [przypis edytorski]
co równego (starop.) — coś małego. [przypis redakcyjny]
Co robisz zdradziecko, to najbardziej nieprawe — Hurree Babu, wielki zawsze amator kalamburów, wyraża to z kiepska po angielsku: Trea-son most base, [tj.] czyniąc ze zdrady (treason) syna (son). [przypis tłumacza]
Co roku pretor sporządzał listę, czyli spis tych, których wybierał, iżby pełnili obowiązek sędziów za jego urzędowania — Album judicum. [przypis autorski]
Coro — mała zatoka na płd. od półwyspu Paraguana, ograniczającego od wschodu Zat. Wenezuelską. [przypis edytorski]
coronationis (łac.) — koronacyjny. [przypis redakcyjny]
coroner (ang.) — koroner, urzędnik sądowy w krajach anglosaskich prowadzący śledztwo w sprawach nagłych, gwałtownych śmierci, które nastąpiły w sposób nienaturalny, w podejrzanych okolicznościach. [przypis edytorski]
Corot, Jean-Baptiste-Camille (1796–1875) — francuski malarz, przedstawiciel realizmu. [przypis edytorski]
Corot, Jean Baptiste Camille (1796–1875) — malarz francuski, wybitny pejzażysta, wywarł znaczący wpływ na impresjonistów. [przypis edytorski]
co rozum poznaje w istocie jako stanowiące — Por. Cz. II, Tw. 7, Przyp. (na pocz.); Tw. 10, Dow.; Tw. 19; Tw. 1 i 2 Cz. II; List 9 (dawniej 27) § 8. [przypis redakcyjny]
corpis delicti (łac., prawn.) — dowód rzeczowy. [przypis edytorski]
Corpo della Madonna! (wł.) — Matko Najświętsza. [przypis tłumacza]
corpo di Bacco (wł.) — dosł. na ciało Bachusa (przekleństwo). [przypis edytorski]
Corpo di Bacco! (wł.) — Na Bachusa! [przypis edytorski]
corpo di Bacco — włoskie przekleństwo. [przypis edytorski]
Corpo di Bacco — włoskie przekleństwo. [przypis edytorski]
Corpo di Dio! (wł.) — na Boga! [przypis redakcyjny]
Corpoream (…) laborat — Lucretius, De rerum natura, III, 176. [przypis tłumacza]
Corporis humani fabrica (łac. O budowie ludzkiego ciała) — główna praca Vesaliusa, przełomowe dzieło na temat ludzkiej anatomii, napisane na podstawie prowadzonych przez niego uniwersyteckich wykładów z towarzyszącymi sekcjami; siedmiotomowy, ilustrowany wieloma szczegółowymi rycinami, dokładny opis budowy ciała ludzkiego. [przypis edytorski]
corps á corps (fr.) — ciało przeciw ciału (o walce: wręcz). [przypis edytorski]
corps de ballet (fr.) — zespół tancerek i tancerzy danego baletu lub teatru, z wyjątkiem solistów, występujący na scenie jako jedna grupa. [przypis edytorski]
corpus delicti (łac.) — dowód przestępstwa. [przypis edytorski]
corpus delicti (łac.) — dowód przestępstwa; tu B. lm corpora delicti: dowody przestępstwa. [przypis edytorski]
corpus delicti (łac.) — dowód rzeczowy potwierdzający dokonanie przestępstwa. [przypis edytorski]
corpus delicti (łac.) — dowód rzeczowy. [przypis edytorski]
corpus delicti (łac.) — dowód rzeczowy świadczący o popełnieniu przestępstwa. [przypis edytorski]
corpus delicti (łac.) — dowód zbrodni. [przypis edytorski]
corpus delicti (łac.) — przedmiot przestępstwa; dowód rzeczowy przestępstwa. [przypis edytorski]
corpus delicti — łac. przedmiot przestępstwa; dowód rzeczowy. [przypis edytorski]
corpus delicti (łac.) — przedmiot przestępstwa, dowód rzeczowy. [przypis edytorski]
corpus delicti — (łac.) przedmiot przestępstwa. [przypis edytorski]
corpus delicti (praw., łac.) — dowód przestępstwa. [przypis edytorski]
Corpus Regni Poloniae (łac.) — dosł. Ciało Królestwa Polskiego. Wyrażona w dziele Jana Długosza w wieku XV idea integralności terytorium państwa. [przypis edytorski]
corpus (z łac.) — szyk środkowy wojska, centrum. [przypis redakcyjny]
cor ranae (łac.) — serce żaby. [przypis edytorski]
correct (ang.) — poprawny. [przypis edytorski]
correct (ang.) — prawidłowo. [przypis edytorski]
correcte — poprawnie (łac.). [przypis autorski]
correct (fr.) — poprawny. [przypis edytorski]
correct (fr.) — poprawny; tu: bez zarzutu. [przypis edytorski]
correct — w porządku, jak należy. [przypis edytorski]
corredor (hiszp.) — krużganek, galeria; korytarz. [przypis edytorski]
corregidor — stanowisko w administracji Hiszpanii łączące w sobie obowiązki burmistrza i sędziego. [przypis edytorski]
corregidor — wysoki urząd w dawnej Hiszpanii, łączący funkcje administracyjne i sądownicze. [przypis edytorski]
Corregio, właśc. Antonio Allegri (1489–1534) — włoski malarz okresu dojrzałego renesansu. [przypis edytorski]
Corregio, właśc. Antonio Allegri da Correggio (1489–1534) — czołowy malarz szkoły parmeńskiej włoskiego renesansu. [przypis edytorski]
correspondance des arts (fr.) — pokrewieństwo sztuk. [przypis edytorski]
correspondance des mots (fr.) — pokrewieństwo słów. [przypis edytorski]
correspondere (łac.) — znosić się. [przypis redakcyjny]
corrida (hiszp.) — walka byków. [przypis edytorski]
Corriemuir — miejscowość na jednej z wysp Orkadów (Orkney Islands), archipelagu usytuowanego na płn. od wybrzeży Szkocji, na granicy Morza Północnego i Oceanu Atlantyckiego. [przypis edytorski]
Corrientes — miasto w płn.-wsch. Argentynie, nad rzeką Paraną. [przypis edytorski]
„Corriere della Sera” (wł.: Kurier wieczorny) — czołowy dziennik we Włoszech, wyd. w Mediolanie, zał. w 1876. [przypis edytorski]
Corrumpunt bonos mores conoquia prava (łac.) — 1 Kor 15, 33; cytat z Meandra: „Złe rozmowy psują dobre obyczaje”. [przypis tłumacza]
Corruptibile (…) cogitantem — Augustinus Aurelius, De civitate Dei, XII, 15. [przypis tłumacza]
corruptio optimi pessima (łac.) — zepsucie najlepszego jest najgorsze. [przypis edytorski]
Corso — tu zapewne: Via del Corso, centralna ulica Rzymu przechodząca przez starożytną część miasta. [przypis edytorski]
Corso Vittorio Emanuele II — główna ulica Rzymu, biegnąca ze wschodu na zachód; przebita w 1886, nazwana na cześć Wiktora Emanuela II, pierwszego króla zjednoczonych Włoch. [przypis edytorski]
