Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 451 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | astronomia | biologia, biologiczny | chemiczny | dawne | filozoficzny | fizyka | francuski | geologia | grecki | hebrajski | hiszpański | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | portugalski | potocznie | przestarzałe | przymiotnik | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | starożytny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 3030 przypisów.
ekwatorialny (rzad.) — równikowy. [przypis edytorski]
ekwator — równik. [przypis edytorski]
Ekwikola — teolog i filozof w XVI wieku, autor książki pt. delia Natura d'amore. [przypis tłumacza]
ekwilibrysta — akrobata. [przypis edytorski]
ekwilibrystyka — zachowywanie równowagi ciała w trudnych warunkach. [przypis edytorski]
ekwilibrystyka (z łac. aequilibrium: równowaga) — zachowywanie równowagi ciała w trudnych warunkach. [przypis edytorski]
ekwinokt — równonoc. [przypis edytorski]
ekwipaż (daw.) — lekki, ekskluzywny pojazd konny; tu ogólnie: powóz. [przypis edytorski]
ekwipaż (daw.) — lekki, luksusowy pojazd konny. [przypis edytorski]
ekwipaż (daw.) — lekki, luksusowy pojazd konny. [przypis edytorski]
ekwipaż (daw.) — lekki pojazd konny. [przypis edytorski]
ekwipaż (daw.) — luksusowy pojazd konny. [przypis edytorski]
ekwipaż (daw.) — powóz. [przypis edytorski]
ekwipaż (daw.) — rodzaj lekkiego, eleganckiego powozu konnego. [przypis edytorski]
ekwipaż (daw.) — załoga statku. [przypis edytorski]
ekwipażem (z fr. équipage) — przest.: ogół rzeczy potrzebnych do wygodnej podróży, w szczególności zaprzęg, pojazd, wyposażenie, bagaż. [przypis edytorski]
ekwipaż — lekki, luksusowy pojazd konny. [przypis edytorski]
ekwipaż — lekki, luksusowy powóz. [przypis edytorski]
ekwipaż — luksusowy pojazd konny. [przypis edytorski]
ekwipaż mechaniczny — tu: samochód. [przypis edytorski]
Ekwipaż po angielsku — już w końcu panowania Augusta III coraz modniejsze stawały się angielskie karety, które sprowadzali przeważnie tylko magnaci. [przypis redakcyjny]
ekwipaż — powóz. [przypis edytorski]
ekwipaż — rodzaj lekkiego, luksusowego powozu (pojazdu konnego z zaprzęgiem). [przypis edytorski]
ekwipaż — rodzaj luksusowego powozu konnego. [przypis edytorski]
ekwipaż — zaopatrzenie wojskowe. [przypis redakcyjny]
ekwipaż (z fr. équipage) — przest.: ogół rzeczy potrzebnych do wygodnej podróży, w szczególności zaprzęg, pojazd, wyposażenie, bagaż. [przypis edytorski]
ekwipaż (z fr. équiper) — lekki pojazd konny z zaprzęgiem używany w XIX. [przypis edytorski]
ekwipaż (z fr.) — lekki pojazd konny. [przypis edytorski]
ekwipaż (z fr.; przest.) — ogół rzeczy potrzebnych do wygodnej podróży, w szczególności zaprzęg, pojazd, wyposażenie, bagaż. [przypis edytorski]
ekwipaż (z fr.; przest.) — ogół rzeczy potrzebnych do wygodnej podróży, w szczególności zaprzęg, pojazd, wyposażenie. [przypis edytorski]
ekwipaż (z fr.) — załoga, tu raczej: pasażerowie. [przypis edytorski]
ekwipować się — wyposażać w różne rzeczy. [przypis redakcyjny]
ekwipunek — wyposażenie. [przypis edytorski]
ekwipunek — wyposażenie; zbiór rzeczy potrzebnych na wyprawę, do wyposażenia statku itp. [przypis edytorski]
ekwitacja — umiejętność jazdy konnej. [przypis edytorski]
ekwitacja — umiejętność jazdy konnej. [przypis redakcyjny]
ekwitacyjny — tu: przedstawiający jazdę konną. [przypis edytorski]
ekwiwalent (z łac.) — odpowiednik; tu: coś tej samej wartości. [przypis edytorski]
ekwiwokacja (łac. aequus: równy, vocere: nazywać) — błąd logiczny polegający na użyciu w różnych miejscach danej wypowiedzi tego samego wieloznacznego wyrażenia, ale w różnych znaczeniach, a następnie zakładaniu, że posiada ono w każdym z miejsc to samo znaczenie, co prowadzi do fałszywych wniosków. [przypis edytorski]
ełeł (elul) — w żydowskim kalendarzu przypada na sierpień i wrzesień. [przypis edytorski]
elaborat (z łac. elaboratus: wypracowany) — tu: produkt. [przypis edytorski]
elaeothesium (łac.) — pomieszczenie w łaźni, w którym nacierano ciało olejkami. [przypis edytorski]
E la fama? (wł.) — a sława? [przypis edytorski]
E la fame? (wł.) — a głód? [przypis edytorski]
el — ale, gatunek piwa. [przypis edytorski]
el — ang. ale, gatunek piwa. [przypis edytorski]
elaoethesium — izba łaziebna, w której goście kąpielowi nacierali się oliwą. [przypis redakcyjny]
E la padrona? (wł.) — A pani? [przypis edytorski]
El-Arish — miejscowość na granicy egipsko-palestyńskiej. [przypis redakcyjny]
Elateja — najznaczniejsze miasto w Fokidzie; zajęcie go przez Filipa, na podstawie mandatu amfiktionów, wywołało panikę w Atenach. [przypis tłumacza]
Elath, dziś: Ejlat — miasto portowe na północnym krańcu Zatoki Akaba (Morze Czerwone), oddzielającej półwysep Synaj od półwyspu Arabskiego. [przypis edytorski]
Ela — w oryginale ang.: Ella. [przypis edytorski]
Elborak własc. Al Buraq (mit. ar.) — biały skrzydlaty koń, który według legendy woził proroków Islamu do nieba. Stworzenie to przedstawiano też z głową kobiety. [przypis edytorski]
el buono pastor — dobry pasterz. [przypis autorski]
Elburs — pasmo górskie w płn.-zach. części Wyżyny Irańskiej, którego najwyższym szczytem jest Demawend. [przypis edytorski]
Eldorado — kraj złota, legendarna kraina w Ameryce, w której istnienie wierzono w XVI w. [przypis edytorski]
Eldorado — kraj złota, legendarna kraina, w której istnienie wierzono w XVI w., mieszcząc ją w okolicy dzisiejszej Wenezueli. [przypis tłumacza]
eldorado — legendarny kraj, w którym złoto było tak powszechne, że tubylcy nie uważali go za cenne. [przypis edytorski]
eldorado — wymarzona, dostatnia kraina; od nazwy Eldorado: kraju złota, legendarnej krainy w Ameryce, w której istnienie wierzono w XVI w. [przypis edytorski]
eldorado — wymarzona, dostatnia kraina; od nazwy Eldorado: kraju złota, legendarnej krainy w Ameryce, w której istnienie wierzono w XVI w. [przypis edytorski]
eleaci — staroż. szkoła filozoficzna, funkcjonująca w greckiej kolonii w Elei; powstała w reakcji na antropomorfizm religii greckiej; centrum zainteresowania eleatów była ontologia (nauka o bycie); głosili oni niezmienność bytu, jednorodność materii, odrzucali istnienie czasu i ruchu; przedstawicielem poglądów eleatów był m.in. Zenon z Elei (ok. 490–ok. 430 p.n.e.). [przypis edytorski]
eleaci — staroż. szkoła filozoficzna, funkcjonująca w gr. kolonii w Elei; powstała w reakcji na antropomorfizm religii gr.; centrum zainteresowania eleatów była ontologia (nauka o bycie); głosili oni niezmienność bytu, jednorodność materii, odrzucali istnienie czasu i ruchu; przedstawicielem poglądów eleatów był m.in. Zenon z Elei (ok. 490 p.n.e.–ok. 430 p.n.e.). [przypis edytorski]
eleaci — staroż. szkoła filozoficzna, funkcjonująca w gr. kolonii w Elei. [przypis edytorski]
eleaci — staroż. szkoła filozoficzna, założona w V w. p.n.e. przez Parmenidesa w greckiej kolonii Elei; eleaci koncentrowali się na ontologii (nauka o bycie), odrzucali poznanie zmysłowe jako niespójne i podległe złudzeniom, głosili, że istnieje tylko jeden, niezmienny byt. [przypis edytorski]
elear — harcownik, żołnierz szukający pojedynku przed bitwą, ogólnie: junak. [przypis redakcyjny]
elear — junak. [przypis redakcyjny]
elearzy — oddziały lekkiej, nieregularnej jazdy, służące głównie do rozpoznania; także: doborowi harcownicy. [przypis edytorski]
Eleazar ben Szamna — tannaita czwartej generacji, nauczyciel Mszny, działał na początku II w. n.e. Zaliczany do Dziesięciu Męczenników żydowskich. [przypis edytorski]
Eleazar — postać biblijna ze Starego Testamentu, syn Aarona i Eliszeby, arcykapłan. [przypis edytorski]
Eleazar — syn Aarona i jego żony Eliszeby, arcykapłan. [przypis edytorski]
Eleazar, syn Griona — Ἐλεάζαρος υἱὸς Γίωνος (N), υἱὸς Σίμωνος (D), prawdopodobnie jednak syn Szymona, wspomniany w II, XX, 3. [przypis tłumacza]
Eleazar — syn Jaeirosa p. II, XVII. 9. [przypis tłumacza]
Eleazar właśc. Eleazar ben Szamna — tannaita czwartej generacji, nauczyciel Mszny, działał na początku II w. n.e. Zaliczany do Dziesięciu Męczenników żydowskich. [przypis edytorski]
electae armaturae vir (łac.) — człowiek o wybornym uzbrojeniu. [przypis edytorski]
electionis (łac.) — elekcyjny. [przypis redakcyjny]
electrum (łac.) — bursztyn. [przypis edytorski]
electus ad arma (łac.) — wybrany do broni. [przypis edytorski]
electus ad resistendum (łac.) — wyvrany do stawiania oporu. [przypis edytorski]
electus ante robustos (łac.) — wybrany przed silnymi. [przypis edytorski]
electus a ratione (łac.) — wybrany ze względu na rozum. [przypis edytorski]
electus armiger (łac.) — tu raczej „wybrany szlachcic” niż „wybrany giermek”. [przypis edytorski]
electus armis (łac.) — wyborny z uwagi na broń. [przypis edytorski]
electus a robore vel re ipsa — wyborny ze względu na siłę bądź na samą rzecz. [przypis edytorski]
Elefanta (hindi: Gharapuri) — wyspa na Morzu Arabskim, niedaleko Bombaju (Maharasztra) w Indiach, sławna ze względu na zespół siedmiu wykutych w skale bogato rzeźbionych świątyń boga Śiwy, pochodzących z VIII–IX w.; europejska nazwa pochodzi od znajdującej się niegdyś na wyspie rzeźby słonia. [przypis edytorski]
elefant (daw.) — słoń. [przypis redakcyjny]
elefant (daw., z łac.) — słoń. [przypis redakcyjny]
Elefantyda (I w. p.n.e.) — grecka poetka i lekarka, znana w świecie antycznym jako autorka podręcznika seksualnego. Wg Swetoniusza cesarz Tyberiusz zabrał ze sobą na Capri komplet jej dzieł. [przypis edytorski]
Elefantyna — wyspa na Nilu niedaleko pierwszej katarakty, gdzie przebiegała granica pomiędzy Egiptem a Nubią. [przypis edytorski]
elegantiae arbiter (łac.) — znawca, autorytet w sprawach dobrego gustu. [przypis edytorski]
elegia in obitum (łac.) — elegia na odejście (na śmierć). [przypis edytorski]
Elegia na śmierć Czarnego Zawiszy — Tetmajer był zafascynowany postacią Zawiszy Czarnego, prócz tego wiersza napisał o nim również dramat. Fascynacji daje wyraz Wesele Stanisława Wyspiańskiego: postaci Poety, wzorowanej właśnie na Tetmajerze, ukazuje się widmo Zawiszy. [przypis edytorski]
elegia — utwór liryczny o poważnej, refleksyjnej treści. [przypis edytorski]
elegia — utwór liryczny o tematyce żałobnej, pożegnalnej. [przypis edytorski]
elegia żalu — utwór występuje również w tomie poetyckim Józefa Czechowicza Ballada z tamtej strony. [przypis edytorski]
elegia żalu — utwór występuje również w tomie poetyckim Józefa Czechowicza Nic więcej. [przypis edytorski]
Elegida de mi corozón! (hiszp.) — Wybranko mojego serca! [przypis edytorski]
Elegie rzymskie — cykl 24 wierszy autorstwa Johanna Wolfganga von Goethego opublikowany po jego śmierci, dopiero w 1914 r., powstały pod wpływem podróży do Włoch w l. 1786–88, charakteryzujący się licznymi odniesieniami do starożytności oraz erotyczną tematyką. [przypis edytorski]
elegies amoureuses (fr.) — Elegie miłosne. [przypis redakcyjny]
elegijny — przym. od elegia: utwór liryczny o tematyce żałobnej, pożegnalnej. [przypis edytorski]
elegijny — smętny, żałosny. [przypis redakcyjny]
