Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | chiński | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 10888 przypisów.
kopyta bez stali — niepodkute. [przypis edytorski]
kopyta wyciągać (przen. pot.) — umierać. [przypis edytorski]
kopytkowe — opłata od koni i bydła pobierana przy wjeździe do miasta. [przypis edytorski]
kopyto — drewniana forma, na której szewc robi buty. [przypis edytorski]
kopyto — tu: drewniana forma, na której szewc robi buty. [przypis edytorski]
kopyty — daw. forma N.lm; dziś: kopytami. [przypis edytorski]
kopyty — dziś: kopytami. [przypis edytorski]
kopyty — dziś popr. forma N. lm.: kopytami. [przypis edytorski]
kopyty — dziś popr. forma N.lm: kopytami. [przypis edytorski]
kopyty — dziś popr. forma N. lm: kopytami. [przypis edytorski]
kopyty — dziś popr. forma N. lm.: kopytami (zniekształcone dla rymu). [przypis edytorski]
kopyty (starop. forma) — kopytami. [przypis edytorski]
Kora a. Persefona (mit. gr.) — córka bogini Demeter, podstępem poślubiona przez Hadesa. [przypis edytorski]
korab (daw.) — łódź, okręt. [przypis edytorski]
korab (daw.) — okręt. [przypis edytorski]
korab (daw.) — okręt, statek, łódź. [przypis edytorski]
korab (daw.) — okręt, statek. [przypis edytorski]
korab (daw.) — okręt, statek. [przypis redakcyjny]
korab (daw.) — statek, okręt. [przypis edytorski]
korab (daw.) — statek. [przypis edytorski]
korab — inaczej okręt, łódź. [przypis edytorski]
korabiowy — od korab: okręt, statek, łódź. [przypis edytorski]
Korab-Kucharski, Henryk (1891–1954) — dziennikarz. [przypis edytorski]
korab — łódź, okręt. [przypis redakcyjny]
korabl — Mamy w języku polskim korab, toż samo co: statek, okręt; Trembecki dla harmonii i nowości zmienił cokolwiek dawny wyraz, przybierając zakończenie z języka pobratymczego. [przypis redakcyjny]
korabl (ros.) — korab, okręt. [przypis edytorski]
korabl (z ros.) — korab, okręt. [przypis edytorski]
korabl (z ros.) — statek. [przypis edytorski]
korab — okręt, łódź. [przypis edytorski]
korab (poet.) — łódź, okręt. [przypis edytorski]
korab (poet.) — statek, okręt, łódź. [przypis edytorski]
korab — rodzaj okrętu. [przypis edytorski]
korab — statek. [przypis edytorski]
Korach — syn Jishara, kuzyn Mojżesza, lewita. Korach razem z Datanem, Abiramem i Onem oraz 250 innymi Izraelitami zbuntowali się przeciwko władzy Mojżesza i Aarona, kwestionując osobę Mojżesza, jako wybranego przez Boga (Lb 16,1–5). Został za to ukarany: pochłonęła go ziemia wraz z resztą buntowników (Lb 16,6–32). [przypis edytorski]
Korach — zbuntował się przeciwko Mojżeszowi (postać z Biblii). [przypis tłumacza]
Korah a. Kore — przywódca grupy zbuntowanych przeciw Mojżeszowi kilkuset mężczyzn izraelskich. [przypis edytorski]
Koralia — patrz: Stracone złudzenia. [przypis edytorski]
Koralina i siostra jej Kamilla (Veronese) — Maria Anna oraz Giacoma Antonia Veronese, córki włoskiego aktora Carlo Veronese, które zdobyły rozgłos w Paryżu (od 1744), doskonale grając sprytne pokojówki w wystawianych przez teatr Comédie-Italienne komediach dell'arte; od swych typowych ról znane jako Koralina i Kamilla. [przypis edytorski]
korall, popr.: corral (ang.) — zagroda. [przypis edytorski]
koralów — dziś popr. forma D.lm: korali. [przypis edytorski]
koralów — dziś popr. forma D. lm: korali. [przypis edytorski]
Koran — święta księga islamu, powstała według tradycji muzułmańskiej w latach 610–632. [przypis edytorski]
Koran-sahib — zniekształcone: Corkran-sahib, pan Corkran. [przypis edytorski]
korbacz (daw.) — bat, bicz; uderzenie biczem. [przypis edytorski]
korbacz (daw.) — bicz z długim rzemieniem. [przypis edytorski]
korbacze — bat o krótkim trzonku i do którego przytwierdzano pęk rzemieni, służył to wymierzania kary chłosty, także: kańczug, harap; tu prawdopodobnie chodzi o kiścień (a. masłak): broń obuchową, zbudowaną z krótkiego trzonka, do którego łańcuchem a. rzemieniem przymocowany był bijak w postaci kolczastej kuli, bywa on niekiedy mylnie zwany korbaczem. [przypis edytorski]
korbacz (z węg.) — rodzaj bata na krótkim trzonku; za jego pomocą wymierzana była chłosta. [przypis edytorski]
korban — ofiara. [przypis tłumacza]
korbety (daw.) — skoki. [przypis redakcyjny]
korbowód — część maszyny napędzająca wał korbowy. [przypis edytorski]
Korbut, Gabriel (1862–1936) — pedagog, autor Literatury polskiej, przewodnika bibliograficznego zbierającego informacje o tekstach opublikowanych w języku polskim. [przypis edytorski]
korcić — tu: nurtować, ciekawić, zastanawiać. [przypis edytorski]
korcy (daw.) — dziś D. lm.: korców; korzec: daw. jednostka objętości produktów sypkich (ziarna, mąki itp.), licząca w XIX w. ok. 128 litrów i podzielna na 32 garnce. [przypis edytorski]
korcy (daw.) — dziś forma D.lm.: korców; korzec: daw. jednostka objętości produktów sypkich (ziarna, mąki itp.), licząca w XIX w. ok. 128 litrów i podzielna na 32 garnce. [przypis edytorski]
korcy — dziś popr. forma D.lm.: korców; korzec: daw. jednostka objętości produktów sypkich (ziarna, mąki itp.); korzec rzymski (modius) liczył ok. 10,5 litra. [przypis edytorski]
korcy — dziś popr. forma D. lm: korców. [przypis edytorski]
korcy — dziś popr. forma: korców; korzec: daw. miara objętości ciał sypkich, wynosząca 128 litrów (korzec warszawski). [przypis edytorski]
korczak — czerpak. [przypis autorski]
Korczak, Janusz — właśc. Henryk Goldszmit (1878 a. 1879–1942), lekarz, pedagog, autor książek dla dzieci (Król Maciuś Pierwszy, Kajtuś czarodziej) oraz o ich wychowaniu (Prawo dziecka do szacunku). Twórca demokratycznego systemu wychowawczego, kierownik żydowskiego Domu Sierot w Warszawie (1912–1942) oraz sierocińca dla dzieci polskich Nasz Dom (1919–1936) mieszczącego się na Bielanach w Warszawie. Zginął w hitlerowskim obozie zagłady w Treblince wraz z wychowankami swojego zakładu. [przypis edytorski]
korczyk — daw. jednostka objętości ciał sypkich, dzielona na 16 garnców i równa ok. 60 kg. [przypis edytorski]
korczyk — dawna jednostka objętości ciał sypkich. [przypis edytorski]
Korczyn — fikcyjna nazwa majątku, którego pierwowzorem była wieś Miniewicze, leżaca na terenie dzisiejszej Baiałorusi. [przypis edytorski]
Kordaks (…) Pyrshicum — Starożytne tańce Greków. [przypis tłumacza]
kord — broń sieczna, duży sztylet lub krótki miecz. [przypis edytorski]
kord (daw.) — krótki miecz. [przypis edytorski]
kord (daw.) — pierwotnie krótki miecz a. długi nóż, ogólnie: broń sieczna. [przypis edytorski]
Kordecki — powieść historyczna Józefa Ignacego Kraszewskiego (1812–1887). [przypis edytorski]
kordegarda — wartownia, pomieszczenie dla strażników wojskowych. [przypis edytorski]
kordegarda — wartownia. [przypis edytorski]
kordegarda — wartownia straży pałacowej. [przypis edytorski]
kordegarda (z fr. corps de gardes) — wartownia. [przypis edytorski]
kordegarda (z fr.) — wartownia dla straży. [przypis edytorski]
kordelas — broń biała; długi nóż służący głównie do patroszenia zwierzyny. [przypis edytorski]
kordelas —broń biała, długi prosty lub zakrzywiony nóż myśliwski do skłuwania i patroszenia upolowanej zwierzyny. [przypis edytorski]
kordelas — długi nóż myśliwski, służący do oprawiania upolowanej zwierzyny; niegdyś również element uzbrojenia. [przypis edytorski]
kordelas — długi nóż myśliwski, służący do oprawiania upolowanej zwierzyny; niegdyś również element uzbrojenia, używany głównie przez marynarzy; tu: jako wytrzymała broń, którą można było wyrąbywać sobie drogę. [przypis edytorski]
kordelas — długi nóż myśliwski, służący do oprawiania upolowanej zwierzyny; niegdyś również element uzbrojenia, używany głównie przez marynarzy. [przypis edytorski]
kordelas — długi nóż myśliwski, służący do oprawiania upolowanej zwierzyny oraz jako element uzbrojenia marynarzy. [przypis edytorski]
kordelas — długi nóż myśliwski służący do oprawiania upolowanej zwierzyny. [przypis edytorski]
kordelas — długi nóż myśliwski, służący do oprawiania upolowanej zwierzyny. [przypis edytorski]
kordelas — lekko zakrzywiona, krótka szabla z osłoną dla dłoni (jelcem kabłąkowym), używana w XVII–XIX w., głównie przez marynarzy, będąca jednym z charakterystycznych elementów wyposażenia pirata. Kordelas był bronią wytrzymałą, którą można było wyrąbywać sobie drogę przez ciężkie liny i płótno, a równocześnie z powodu dość krótkiego ostrza poręczną w walce w zwarciu na zatłoczonym statku, wśród takielunku i pod pokładem, skuteczniejszą niż długie rapiery lub szpady, ponadto skuteczne posługiwanie się nim wymagało mniej szkolenia. [przypis edytorski]
kordelas — nóż myśliwski, służący do dobijania i patroszenia upolowanej zwierzyny. [przypis edytorski]
kordelas — rodzaj noża myśliwskiego. [przypis edytorski]
Kordelia — postać kobieca z tragedii Król Lear Szekspira; najmłodsza z córek tytułowego bohatera, w przeciwieństwie do swoich sióstr dobra i szczera; zgładzona w więzieniu po przegranej bitwie. [przypis edytorski]
kordiał — bł. przekładu, gdyż kordiał to długo leżakujący napój alkoholowy. [przypis edytorski]
kordiał (daw.) — lek wzmacniający serce a. trunek. [przypis edytorski]
kordiał (daw.) — lek wzmacniający serce. [przypis edytorski]
kordiał (daw.) — lek wzmacniający (szczególnie serce; łac. cor, cordis: serce, cordialis: serdeczny); szlachetny trunek. [przypis edytorski]
kordiał (daw.) — lek wzmacniający (szczególnie serce; łac. cor cordis: serce, cordialis: serdeczny); szlachetny trunek. [przypis edytorski]
kordiał (daw.) — lek wzmacniający (szczególnie serce; od łac. cordialis: serdeczny); później: wyborny trunek. [przypis edytorski]
kordiał (daw.) — mocny trunek; lek wzmacniający serce. [przypis edytorski]
kordiał (daw.) — mocny trunek lub lek na serce. [przypis edytorski]
kordiał (daw.) — wzmacniający trunek lub lekarstwo w płynie. [przypis edytorski]
kordiał (daw.; z łac. cor, cordis: serce) — mocny trunek; niegdyś: przyrządzana na ziołach nalewka uważana za lek wzmacniający serce. [przypis edytorski]
kordiał — lek. [przypis edytorski]
kordiał — napój pokrzepiający. [przypis redakcyjny]
kordiał — tu: lekarstwo. [przypis edytorski]
kordialnie — serdecznie. [przypis edytorski]
kordialnie — serdecznie. [przypis redakcyjny]
kordialnie (z łac. cor, D. cordis: serce, cordialis: serdeczny) — serdecznie, przyjaźnie. [przypis edytorski]
