Przekaż 1,5% Wolnym Lekturom!
Wsparcie nic nie kosztuje! Wystarczy w polu „Wniosek o przekazanie 1,5% podatku” wpisać nasz KRS: 0000070056
Każda kwota się liczy! Dziękujemy!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | celtycki | chemiczny | dawne | francuski | frazeologia, frazeologiczny | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | łacina, łacińskie | literacki, literatura | matematyka | medyczne | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rzadki | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | włoski | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | français | Deutsch | polski
Znaleziono 10433 przypisów.
w razie pożaru — aluzja do wielkiego pożaru, który w dniach od 2 do 5 września 1666 r. strawił znaczną część Londynu, między innymi Katedrę Św. Pawła, i był przyczyną gruntownej przebudowy miasta. [przypis edytorski]
wraził (gw., daw.) — włożył. [przypis autorski]
wraz — naraz, jednocześnie. [przypis edytorski]
Wraz — naraz. [przypis edytorski]
wraz — razem. [przypis edytorski]
wraz — równocześnie, razem; tu: wciąż. [przypis edytorski]
wraz (starop.) — naraz, nagle. [przypis edytorski]
wraz — tu: jednocześnie, od razu. [przypis edytorski]
wraz — tu: jednocześnie, zarazem. [przypis edytorski]
wraz — tu: od razu. [przypis edytorski]
wraz — tu: od razu, zaraz. [przypis edytorski]
wraz — tu: zaraz, niezwłocznie. [przypis edytorski]
wraz —tu: zaraz, od razu, natychmiast. [przypis edytorski]
wraz — tu: zaraz, od razu. [przypis edytorski]
wraz — tu: zaraz. [przypis edytorski]
wraz — tu: zaraz, wkrótce. [przypis edytorski]
wraz z Krucyfiksem — Gaszyńskim. [przypis redakcyjny]
wraz z krytykiem systemu Secrétana… — F. Pillon, La Philosophie de Ch. Secrétan, Paris, 1895, s. 175–177. [przypis autorski]
wraz z wyżywitami — jezuitami. [przypis redakcyjny]
wręby (starop.) — tu: zmarszczki (zmarszczone czoło). [przypis edytorski]
w ręce cudzoziemców — w Delegacji zasiadali przeważnie ludzie zależni od dworów obcych. [przypis redakcyjny]
w ręce czyjeś — formuła ofiarowania, dedykacji, także toastu. [przypis edytorski]
w ręce twoje — słowa zachęcające do przejęcia kielicha z rąk osoby je wypowiadającej i wypicia zawartości. [przypis edytorski]
w ręce wrogów * wpadali — gwiazdka oznacza, że rękopis jest w tym miejscu uszkodzony. [przypis tłumacza]
Wręcz odmiennie przygodziło się (…) — opowiastka o tym znajduje się w Dekameronie Boccacia: Dzień pierwszy. Opowieść druga: Podróż Abrahama z Paryża do Rzymu. [przypis tłumacza]
wręcz — ręcznie. [przypis edytorski]
wręcz (…) ścinać się — walczyć wręcz; ścierać się w boju, operując bronią ręczną; pojedynkować się. [przypis edytorski]
wręczył swojemu gospodarzowi paczkę z rękopisami, polecając przesłanie jej po swojej śmierci przyjacielowi Rieuwertszowi, drukarzowi w Amsterdamie — Colerus, Rozdz. II i Kortholt podają to. [przypis tłumacza]
wręga a. wręg — poprzeczne elementy szkieletu statku, stanowiące rodzaj żeber nadających kształt kadłubowi i usztywniających konstrukcję. [przypis edytorski]
wręga — prawdop. mowa nie o wrędze, a o stępce (kilu). [przypis edytorski]
w ręku mych — dziś popr.: w moich rękach. [przypis edytorski]
w ręku swoich — w rękach swych. [przypis redakcyjny]
w ręku twych — dziś popr.: w twoich rękach. [przypis edytorski]
w ręku ułowioną rzecz jedną, muszlę pustą — cytat z noweli Cypriana Kamila Norwida pt. Menego. [przypis edytorski]
w ręku waszych — dziś popr.: w rękach waszych. [przypis edytorski]
W referacie F. Zolla znajduje się jedynie zdanie, iż „Każdemu wolno skorzystać z małego utworu poetyckiego, jako tekstu do dzieła muzycznego” które to w przeciwieństwie do innych wyjątków zakończone jest znakiem zapytania por. F. Zoll, Zasady na których ma polegać…, s. 37. [przypis autorski]
W referacie wygłoszonym na temat „Ekonomiczne warunki pracy kobiet” — Drukowany w Pamiętniku Zjazdu Kobiet Polskich w Warszawie, rok 1918, nakładem Komitetu Wykonawczego, Składnica gł. Sienna 16 m. 2. [przypis autorski]
wremiennyje prawiła (ros.) — tymczasowe zasady. [przypis edytorski]
W republice Platona zbytek można było ściśle obliczyć. Były tam ustanowione cztery stopnie majątku. Pierwszy był właśnie ową granicą, przy której się kończy ubóstwo; drugi był podwójną, trzeci potrójną, czwarty poczwórną miarą pierwszego. W pierwszej klasie — Pierwszą klasę stanowiła dziedziczna cząstka ziemi; Plato nie chciał zaś, aby można było, w innych dobrach, mieć więcej niż trzy razy tyle, ile stanowiła ta cząstka. Prawa, IV. [przypis autorski]
W republikach dochody państwa znajdują się prawie zawsze we własnym zarządzie. Przeciwne urządzenie było wielką wadą rządu rzymskiego — Cezar zmuszony był usunąć publikanów z prowincji Azji i ustanowić tam inny rodzaj zarządu, jak się dowiadujemy z Diona, XLII, 6. I Tacyt, Ann., I, 76, powiada nam, iż Macedonia i Achaja, prowincje zostawione przez Augusta ludowi rzymskiemu i tym samym rządzone wedle dawnego planu, uzyskały, aby je wliczono do rzędu tych, którymi cesarz rządzi przez swoich urzędników. [przypis autorski]
W republikach włoskich (…) rząd potrzebuje środków równie gwałtownych jak w Turcji; dowodem inkwizytorowie Stanu — jak w Atenach. [przypis autorski]
wreście (daw.) — dziś popr.: wreszcie. [przypis edytorski]
wreście — dzię popr. pisownia: wreszcie. [przypis edytorski]
wreście — dziś popr. pisownia: wreszcie. [przypis edytorski]
Józef Ignacy Kraszewski, Anafielas, Anafielas. Pieśń I. Witolorauda
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Józef Ignacy Kraszewski, Anafielas, Anafielas. Pieśń I. Witolorauda
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Józef Ignacy Kraszewski, Anafielas, Anafielas. Pieśń I. Witolorauda
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
wreście — dziś popr.: wreszcie. [przypis edytorski]
Józef Ignacy Kraszewski, Anafielas, Anafielas. Pieśń III. Witoldowe boje
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Józef Ignacy Kraszewski, Anafielas, Anafielas. Pieśń III. Witoldowe boje
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
wreszciem ci dopiekła — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; znaczenie: wreszcie ci dopiekłam. [przypis edytorski]
wreszcie — tu: w końcu, w ostateczności. [przypis edytorski]
Wreszcie, widząc, iż nic ze mną nie wskóra, oddał ją panu d'Alibard, niegdyś wychowawcy młodego Chenonceaux, znanemu w świecie botaników przez swą Flora parisiensis — Nie wątpię, iż fakta te przedstawiają się obecnie bardzo odmiennie w ustach pana de Francueil i towarzyszy; ale odwołuję się do tego, co wówczas, i długo później jeszcze, mówił wobec całego świata o tym zajściu, aż do czasu utworzenia spisku. Ludzie rozsądni i uczciwi zechcą to sobie niewątpliwie przypomnieć. [przypis autorski]
wreszcie — w oprac. Hertza: wreście. [przypis edytorski]
W Revue contemporaine. [przypis autorski]
Wright, bracia: Orville Wright (1871–1948) i Wilbur Wright (1867–1912) — amerykańscy pionierzy lotnictwa, uważani za konstruktorów pierwszego udanego samolotu; za pierwszy lot samolotu uznawany jest zwykle pierwszy lot Orville'a z 17 grudnia 1903. [przypis edytorski]
Wright, Henrietta Christian (1852–1899) — amerykańska autorka książek dla dzieci. [przypis edytorski]
Wrigley, William Jr. (1861–1932) — amerykański przedsiębiorca, twórca Wrigley Company: największego na świecie koncernu produkującego gumę do żucia. [przypis edytorski]
WRN — Wojewódzka Rada Narodowa. [przypis edytorski]
wróbl (daw.) — dziś: wróbel. [przypis edytorski]
Wróblewski, [w:] Materiały komisji kodyfikacyjnej Rzeczypospolitej Polskiej…, s. 158. [przypis autorski]
Wróbli Staw — Στρουθίου καλουμένης. [przypis tłumacza]
wróblów (daw. forma D. lm) — dziś popr. wróbli. [przypis edytorski]
wróblów — dziś popr. D. lm: wróbli. [przypis edytorski]
wróblów — dziś popr. forma D. lm: wróbli. [przypis edytorski]
wróblów — dziś popr. forma D.lm: wróbli. [przypis edytorski]
Wróćcie nam, groby, husarze skrzydlate — sens: Groby, oddajcie nam skrzydlatych husarzy. [przypis edytorski]
Wróć (…) świetność starożytną — pierwszy wers, z pewną modyfikacją, pochodzi z wersji Felińskiego; część dalsza strofy, wyrażająca życzenie harmonijnego współżycia narodów polskiego i rosyjskiego pod berłem Aleksandra I, poszła w zapomnienie. Pierwotnie strofa ta brzmiała: „Wróć nowej Polsce świetność starożytną/ I spraw, niech pod Nim szczęśliwą zostanie;/ Niech sprzyjaźnione dwa narody kwitną/ I błogosławią Jego panowanie”. Pisane wielką literą zaimki: „Nim”, „Jego” odnoszą się do osoby cara. [przypis edytorski]
wróć się ptakiem (daw., poet.) — wróć tak szybko, jak ptak. [przypis edytorski]
Wrócę do ciebie — «Anioł nie ogłaszał, że powróci za rok, ale wypowiadał słowa posłania Bożego», z którym przybył, zob. Raszi do 18:10. [przypis edytorski]
wrócić po (…) stopach — tj. po śladach stóp. [przypis edytorski]
wrócić — tu: zwrócić, oddać. [przypis edytorski]
wróciemy (starop. forma) — wrócimy. [przypis edytorski]
Wróciłem ojcze mój! — por. przypowieść o synu marnotrawnym (Łk 15:11-32). [przypis redakcyjny]
Wróciłem teraz do zameczku mego, w tym rodzaju — w liście dość nieudolny rysunek piórem zameczku gotyckiego w Opinogórze, postawionego przez jen. Krasińskiego dla syna, a spalonego w czasie wojny światowej. [przypis redakcyjny]
wrócił — «[Reuben] nie był obecny, gdy sprzedawali Josefa, ponieważ był to dzień, gdy na niego przypadała kolej, by udać się do ojca i posługiwać mu», zob. Raszi do 37:29. [przypis edytorski]
wrócił — «Wrócił sam [Esaw], bez owych czterystu ludzi, co mu towarzyszyli, gdyż jeden po drugim wymknęli się od niego», zob. Raszi do 33:16. [przypis edytorski]
wróciliż — czy wrócili. [przypis edytorski]
Wróciwszy do Tegei, jak mógł najszybciej — przeszło 50 km drogi. [przypis tłumacza]
Wróciwszy do zamku, nie było już dla mnie ani snu, ani nocy (…) — błąd logiczny i gramatyczny (niezgodność podmiotów dla imiesłowu i osobowej formy czasownika); dziś popr. np.: kiedy wróciłem do zamku, nie było już dla mnie (…). [przypis edytorski]
wróciwszy z pewnej długiej wojny, w której książę Ferrary, wspierany przez Francuzów, dzielnie bronił się przeciw furii papieża Juliusza drugiego — W r. 1510. [przypis tłumacza]
wróg li — konstrukcja z partykułą wzmacniającą i pytajną li; znaczenie: czy [to] wróg. [przypis edytorski]
Wróg ludu — dramat Henrika Ibsena z 1882 r. [przypis edytorski]
wróg, przybysz, wtargnął do miejsca zwanego Święte Świętych — „Stąd gruchnęło, iż tam żadnych nie było wewnątrz boskich obrazów, puste tylko siedlisko i bez tajemnic”, Tacyt, Dzieje V, IV. „Der römische Sieger war nicht wenig erstaunt, keinen Eselskopf indem judäischen Heiligtume… zu erblicken”, Graetz, G. d. J. III, 162–163. [przypis tłumacza]
wróg — tu: los. [przypis redakcyjny]
wróg* — tu: zła siła, diabelska siła, los, fatum, być może chodzi nawet o szatana. [przypis redakcyjny]
wróść (daw.) — wrosnąć. [przypis edytorski]
wrót Enaimu — hebr. פתח עינים (petach einajim) dosł. ‘otwarcie oczu’. «Na rozstajach, na drodze do Timny», zob. Raszi do 38:14. [przypis edytorski]
wrótnia (daw.) — brama. [przypis edytorski]
wrótnia (daw., gw.) — wrota, brama. [przypis edytorski]
wrótnia — wrota, drzwi. [przypis edytorski]
wrótnie (daw., gw.) — wrota; obszerne drzwi a. brama. [przypis edytorski]
wrótnie (daw.) — wrota; brama. [przypis edytorski]
wrótnie (gw.) — drzwi. [przypis edytorski]
wrótnie (gw.) — wrota, drzwi. [przypis edytorski]
wrótnie (gw.) — wrota, duże drzwi, brama. [przypis edytorski]
wrót — powrót. [przypis edytorski]
w równej fuście — w niewielkim okręcie. [przypis redakcyjny]
W równi, która się do tego tak zdała, iakoby się też umyślnie szukała (starop.) — forma osobowa, zamiast: jakoby się jej szukało; porównaj zwroty dzisiejsze: książka się pisze, zamiast: książkę się pisze. [przypis redakcyjny]
w równi — na równinie. [przypis edytorski]
w równinie — ἐν τῷ πεδίῳ (N), Μεγάλῳ πεδίῳ (D). [przypis tłumacza]
wróżąć — skrócone: wróżą ci. [przypis edytorski]
wróżbach z głosu ludzkiego — słowa ludzkie przypadkiem zasłyszane, z których można sobie wysnuć wróżbę (po łacinie omen); np. gdy rzymski senat po spaleniu Rzymu przez Gallów zastanawiał się, czyby nie przenieść miasta gdzie indziej, nadszedł oddział wojska, a centurion krzyknął: „Stój, chorąży! Najlepiej tu zostaniemy”. Te słowa obradujący senatorowie przyjęli jako wyraz woli bogów i Rzym odbudowano na dawnym miejscu. [przypis tłumacza]
wróżbit — dziś popr.: wróżbita. [przypis edytorski]
wróżbitem — dziś forma N.lp: wróżbitą. [przypis edytorski]
