Przekaż 1,5% Wolnym Lekturom!
Wsparcie nic nie kosztuje! Wystarczy w polu „Wniosek o przekazanie 1,5% podatku” wpisać nasz KRS: 0000070056
Każda kwota się liczy! Dziękujemy!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | czasownik | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 117381 przypisów.
suplikant (z łac. supplicans, supplicantis) — proszący, błagający. [przypis edytorski]
suplika — skarga lub prośba wyrażona pisemnie. [przypis edytorski]
suplika (z łac.) — prośba, podanie. [przypis edytorski]
suplika (z łac.) — prośba. [przypis edytorski]
suplika (z łac. supplicare: prosić, błagać) — prośba. [przypis edytorski]
supliki (daw.) — prośby. [przypis edytorski]
suplikować (daw.) — pokornie prosić. [przypis edytorski]
suplikować (daw.) — prosić, wnosić prośbę, błagać. [przypis edytorski]
suplikować (daw., z łac.) — pokornie prosić. [przypis edytorski]
suplikować (daw., z łac. supplicare: prosić, błagać) — pokornie prosić. [przypis edytorski]
suplikujący (z łac.) — składający suplikę, tj. podanie; proszący. [przypis edytorski]
suponować (daw., z łac.) — przypuszczać. [przypis edytorski]
suponować (daw., z łac.) — przypuszczać; sugerować. [przypis edytorski]
suponować (daw., z łac.) — przypuszczać; zakładać; o pojęciu itp.: pociągać za sobą istnienie jakiegoś innego pojęcia. [przypis edytorski]
suponować — przypuszczać. [przypis edytorski]
suponować (z łac.) — podejrzewać. [przypis edytorski]
suponować (z łac.) — przypuszczać, podsuwać komuś jakąś myśl, sugerować. [przypis edytorski]
suponować (z łac.) — przypuszczać, przyjąć założenie. [przypis edytorski]
suponować (z łac.) — przypuszczać, przyjmować. [przypis edytorski]
suponować (z łac.) — przypuszczać. [przypis edytorski]
supozycja — tu: sugestia; przyjęte tymczasowo założenie, o którym jeszcze nie wiemy, czy jest prawdą czy fałszem. [przypis edytorski]
supozycja — tymczasowe, niezweryfikowane założenie. [przypis edytorski]
supozycja — tymczasowe założenie. [przypis edytorski]
supozycja (z łac.) — przypuszczenie, domniemanie. [przypis edytorski]
supozycja (z łac.) — przypuszczenie, domysł. [przypis edytorski]
supozycja (z łac.) — przypuszczenie. [przypis edytorski]
Suppé, Franz von, właśc. Francesco Cavaliere Suppé-Demelli (1819–1895) — austriacki dyrygent i kompozytor; twórca operetek (m.in. Lekka kawaleria, 1866) oraz słynnej uwertury do sztuki Chłop i poeta (1846). [przypis edytorski]
suppedytowany — dostarczany. [przypis edytorski]
supplicatio pro apostasia (łac.) — prośba w sprawie apostazji (tj. odstępstwa od wiary). [przypis edytorski]
supposons (fr.) — przypuśćmy. [przypis edytorski]
suppressionis veri (łac.) — zatajenia prawdy. [przypis edytorski]
suprahistoryczna — ponadhistoryczna. [przypis edytorski]
supranaturalista (filoz.) — zwolennik poglądu przyjmującego istnienie świata nadprzyrodzonego, który różni się od świata naturalnego i na niego wpływa. [przypis edytorski]
supra nivem dealbabor — ponad śnieg bielszy się stanę; parafraza Psalmu (50;1). [przypis edytorski]
Supranti, kumaj? — Rozumiesz, kumie? [przypis edytorski]
supraporta (z łac.) — malowidło lub płaskorzeźba nad drzwiami. [przypis edytorski]
suprême bon ton (fr.) — najlepsze dobre maniery. [przypis edytorski]
suprema lex (łac.) — najwyższe prawo. [przypis edytorski]
supryma — część wierzchnia; rozwiązać grzywnie suprymę: wydać całą grzywnę. [przypis edytorski]
Sura (jid.) — imię żeńskie, prawdopodobnie pochodzące od heb. Sara. [przypis edytorski]
sura — rozdział Koranu, świętej księgi muzułmanów. [przypis edytorski]
surat (mal.) — pismo, list. [przypis edytorski]
Surat — trzecie co do wielkości miasto zachodnich Indii. [przypis edytorski]
Surat — wielkie miasto w zach. Indiach; dawniej duży, prosperujący port morski, od połowy XVIII w. podupadało wskutek powstania i rozwoju Bombaju. [przypis edytorski]
Sur aulcunes dames vieilles, qui aiment autant à faire l'amour que les jeunes (daw. fr.) — w tłumaczeniu T. Boya-Żeleńskiego ten tytuł (stylizowany na starop.) brzmi: O niektórych białych głowiech szedziwych, które łase są na miłowanie niegorzey młódek. [przypis edytorski]
Suraż — niewielkie miasteczko w pow. białostockim. [przypis edytorski]
surdo tyranno fabula dicta (łac.) — historia opowiadana głuchemu tyranowi. [przypis edytorski]
surdut — część męskiej garderoby, przedłużana marynarka. [przypis edytorski]
surdut — długa, dwurzędowa marynarka męska. [przypis edytorski]
surdut — długa, dwurzędowa marynarka, noszona dawniej przez mężczyzn. [przypis edytorski]
surdut — długa dwurzędowa marynarka, popularna na przełomie XIX i XX w. [przypis edytorski]
surdut — długa dwurzędowa marynarka popularna na przełomie XIX i XX w. [przypis edytorski]
surdut — długa, obcisła dwurzędowa marynarka bądź krótki płaszcz. [przypis edytorski]
surdut — długa, obcisła, dwurzędowa marynarka, noszona jako wizytowy ubiór męski w XIX i na początku XX w. [przypis edytorski]
surdut — rodzaj ciemnej, dwurzędowej marynarki, popularnej na przełomie XIX i XX w. [przypis edytorski]
surdut — rodzaj dwurzędowej marynarki męskiej, popularnej na przełomie XIX i XX w. [przypis edytorski]
surdut — rodzaj dwurzędowej marynarki, popularnej na przełomie XIX i XX w. [przypis edytorski]
surdut — rodzaj przedłużanej marynarki męskiej, popularny na przełomie XIX i XX w.. [przypis edytorski]
surdut — rodzaj przedłużanej marynarki, uznawany za elegancki strój na przełomie XIX i XX w. [przypis edytorski]
surdut — rodzaj przedłużonej marynarki. [przypis edytorski]
surdut, w jaki ubierał się — dziś popr.: surdut, w który ubierał się. [przypis edytorski]
surdyna — tłumik. [przypis edytorski]
sure (ang.) — pewnie, z pewnością. [przypis edytorski]
surekscytacja (z fr. surexcitation) — nadmierne podniecenie. [przypis edytorski]
surella Colomba (kors.) — siostra Kolomba. [przypis edytorski]
surfboat (ang.) — łódź wiosłowa przystosowana do pływania na dużej, silnej fali. [przypis edytorski]
surfbot, popr.: surfboat (ang.) — łódź wiosłowa przystosowana do pływania na dużej, silnej fali. [przypis edytorski]
surgit amari aliquid (łac.) — wznosi się coś gorzkiego (Lukrecjusz, De rerum natura). [przypis edytorski]
Sur i Pompadyta a. Sur i Pumbedita — dwa z trzech ośrodków, gdzie znajdowały się wyższe szkoły talmudyczne, niezwykle ważne centra akademickie; leżały ok. 60 km od Bagdadu. [przypis edytorski]
Surły — w innej wersji: Człuchy. [przypis edytorski]
Sur le pont d'Avignon tout le monde y danse… (fr.) — Na moście w Awinionie, wszyscy tam tańczą. [przypis edytorski]
Sur le pont d'Avignon — tytuł fr. wesołej piosenki opowiadającej o tańcach na moście w Awinionie, kolejne jej zwrotki wymieniają tańczących panów, damy, żołnierzy i muzyków; okolice mostu, pochodzącego z XII w. i łączącego brzegi Rodanu, rzeczywiście były tradycyjnie miejscem zabaw. [przypis edytorski]
sur le retour (fr.) — zaczynająca się starzeć. [przypis edytorski]
surmacz (daw.) — trębacz; por. surma: trąbka alarmowa. [przypis edytorski]
surmacz (daw.) — trębacz wojskowy; od surma: instrument dęty używany w daw. wojsku do sygnalizacji. [przypis edytorski]
surma — daw. trąba bojowa. [przypis edytorski]
surma — daw. trąbka wojskowa. [przypis edytorski]
surma — dęty instrument muzyczny. [przypis edytorski]
surma — drewniany lub z kości słoniowej instrument dęty, pochodzenia azjatyckiego, używany w dawnym wojsku. [przypis edytorski]
surma — instrument dęty o przenikliwym brzmieniu, używany w dawnym wojsku do sygnalizacji. [przypis edytorski]
surma — instrument dęty o przenikliwym brzmieniu, używany w daw. wojsku do sygnalizacji. [przypis edytorski]
surma — instrument dęty (rodzaj trąbki) używany w wojsku w dawnej Polsce, szczególnie by dać sygnał do natarcia. [przypis edytorski]
surma — instrument dęty (rodzaj trabki) używany w wojsku w dawnej Polsce, szczególnie by dać sygnał do natarcia. [przypis edytorski]
surma — instrument dęty (trąba) używany daw. w wojsku w celach sygnalizacyjnych. [przypis edytorski]
surma — instrument dęty używany dawniej w sygnalizacji wojskowej. [przypis edytorski]
surma — instrument dęty używany w wojsku. [przypis edytorski]
surma — instrument dęty, w daw. wojsku używany do grania sygnałów. [przypis edytorski]
surma — instrument dęty, w wojsku używany do grania sygnałów. [przypis edytorski]
surma — instrument dęty z drewna lub kości słoniowej używany w daw. wojsku do sygnalizacji. [przypis edytorski]
surma — instrument używany dawniej w wojsku do sygnalizacji dźwiękowej. [przypis edytorski]
surma (muz.) — drewniany instrument dęty. [przypis edytorski]
surma — trąba bojowa. [przypis edytorski]
surma — trąba dawniej używana w wojsku do celów sygnalizacyjnych. [przypis edytorski]
surma — trąba. [przypis edytorski]
surma — trąba; szczególnie wojskowa, której dźwięk wspomaga komendy. [przypis edytorski]
surma — trąba; szczególnie wojsk. trąba sygnałowa. [przypis edytorski]
surma — trąba używana dawniej w wojsku do celów sygnalizacyjnych. [przypis edytorski]
surma — trąba wojskowa; surmów — dziś popr. forma D. lm: surm. [przypis edytorski]
surma (z tur.) — instrument dęty drewniany używany w wojsku jako narzędzie do przesyłania sygnałów; pochodzi z Indii lub z Persji, gdzie zwyczajowo uświetniał ceremonie i procesje. [przypis edytorski]
surma z tyrreńskiej miedzi — trąbkę uważano za wynalazek Tyrrenów, ludu, który wg Herodota mieszkał w Lidii, w Azji Mniejszej, a następnie morzem wywędrował do środkowej Italii (Etruskowie). [przypis edytorski]
