Przypisy

Ecce Agnus Dei… (łac.) — oto Baranek Boży. [przypis edytorski]

Ecce agnus Dei (łac.) — oto Baranek Boży. [przypis edytorski]

Ecce Agnus Dei (łac.) — Oto Baranek Boży, słowa wypowiadane podczas Podniesienia. [przypis edytorski]

Ecce agnus Dei, qui tollit peccata mundi (łac.) — Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata. [przypis edytorski]

Ecce deus (łac.) — oto bóg. [przypis edytorski]

Ecce homo (łac.) — oto człowiek; słowa wypowiedziane wg Biblii przez Piłata ukazującego ubiczowanego Jezusa wrogiemu tłumowi (J 19, 5); także: nazwa motywu w sztuce chrześcijańskiej przedstawiającego ubiczowanego Jezusa w koronie cierniowej. [przypis edytorski]

Ecce quam bonum et quam jucundum (łac.) — Oto jak dobrze i jak miło; Psalm 133. [przypis edytorski]

Ecce sedes hic Tonantis (łac.) — Oto siedziba Gromowładnego. [przypis edytorski]

ecce victor (łac.) — oto zwycięzca. [przypis edytorski]

ecce vir (łac.) — oto mężczyzna. [przypis edytorski]

ecclesia militans (łac.) — kościół wojujący. [przypis edytorski]

ecclesia pressa (łac.) — kościół uciśniony, cierpiący. [przypis edytorski]

editio castrata (łac.) — wydanie ocenzurowane przez pozbawienie pewnych fragmentów (dosł.: wykastrowane). [przypis edytorski]

editio princeps (łac.) — dotyczy książek: pierwsze wydanie, w szczególności cennego tekstu; tu przenośnie: cenny, wiekowy trunek. [przypis edytorski]

editio princeps (łac.) — pierwsze wydanie (pierwodruk); editio princeps Arlenii: Flavii Josephi Antiquitates Judaicae et de Bello Judaico Libri, Graece, ex recensione Arnoldi Arlenii, Basilea, Froben, 1544. [przypis edytorski]

edyl (z łac.) — urzędnik nadzorujący porządek i bezpieczeństwo miasta. [przypis edytorski]

efebie (z łac. efeb: młodzieniec) — sale, boiska i place do ćwiczeń dla młodych chłopców. [przypis edytorski]

efeminacja (z łac.) — zniewieścienie. [przypis edytorski]

effigie (łac.) — w podobiźnie, za pośrednictwem obrazu. [przypis edytorski]

ego ipsissimum (łac.) — (w najwyższym stopniu) ja samo w sobie. [przypis edytorski]

ego ipsissimus (łac.) — ja sam w najwyższym stopniu. [przypis edytorski]

Ego te absolvo. In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti, amen (łac.) — Rozgrzeszam cię. W imię Ojca, i Syna, i Ducha świętego, amen. [przypis edytorski]

ego te non amo (łac.) — nie kocham cię. [przypis edytorski]

Ego ultimus (łac.) — ja ostatni. [przypis edytorski]

egzakcja (z łac. exactio: pobór, nadzór) — ściąganie podatku na wojsko. [przypis edytorski]

egzakcja (z łac. exactio: pobór, nadzór) — ściąganie podatku na wojsko. [przypis edytorski]

egzaltować (z łac.) — wywyższać, wynosić. [przypis edytorski]

egzamin maturitatis (łac.) — egzamin dojrzałości. [przypis edytorski]

egzekucja (z łac.) — wykonanie. [przypis edytorski]

egzekutor (z łac.) — wykonawca. [przypis edytorski]

egzempcja (z łac. exemptio: wybranie, wyjęcie) — określenie z zapisów prawa kanonicznego, oznaczające przeniesienie (np. osoby lub całego zakonu) spod jurysdykcji jednego przełożonego kościelnego pod władzę innego, najczęściej wyżej postawionego w hierarchii. [przypis edytorski]

egzempcja (z łac.) — przywilej uwalniający od obowiązku nakazanego prawem. [przypis edytorski]

egzemplaryczny (z łac.) — mający charakter wzorca. [przypis edytorski]

egzercycja (z łac. a. z fr.) — ćwiczenie, wprawka. [przypis edytorski]

egzercycja (z łac.) — ćwiczenia. [przypis edytorski]

egzorta (z łac. exhortatio: napominanie) — kazanie. [przypis edytorski]

egzorta (z łac. exhortatio: napomnienie) — kazanie, zwł. skierowane do młodzieży szkolnej. [przypis edytorski]

egzorta (z łac. exhortatio: napomnienie) — krótkie kazanie okolicznościowe. [przypis edytorski]

egzulować (z łac. exulere) — iść na wygnanie, wyjechać z kraju, emigrować. [przypis edytorski]

egzystymacja (daw., z łac.) — ocena. [przypis edytorski]

Eheu (łac.) — ach. [przypis edytorski]

eheu (łac.) — niestety, ach. [przypis edytorski]

eheu (łac.) — niestety, ach; tu: aluzja słów Horacego (Pieśni II, 14): Eheu fugaces, Postume, Postume,/ labuntur anni… (Niestety, czmychające, Postumie, Postumie,/ upływają lata). [przypis edytorski]

eheu (łac.) — niestety. [przypis edytorski]

eiaculatio praecox (łac., med.) — wytrysk przedwczesny. [przypis edytorski]

eiusdem matris (łac.) — tej samej matki. [przypis edytorski]

ekloga (z łac.) — gatunek lit., utwór ukazujący wyidealizowane życie wiejskie; sielanka, idylla. [przypis edytorski]

eksakcja (z łac.) — pobór, ściąganie podatków. [przypis edytorski]

ekscelentny (z łac.) — wyborny, znakomity, doskonały. [przypis edytorski]

ekscelsiory (żart., z łac.) — wyżyny, szczyty. [przypis edytorski]

ekscepcja (daw., z łac. exceptio) — wyjątek. [przypis edytorski]

ekscepcja (daw., z łac.) — wyjątek. [przypis edytorski]

ekscepcja (z łac.) — wyjątek. [przypis edytorski]

ekscytans (z łac.) — środek pobudzający. [przypis edytorski]

eksepcja (daw., z łac.) — wyjątek. [przypis edytorski]

ekshalacja (z łac. exhalatio: wydychanie) — wyziewy, tu: promieniowanie. [przypis edytorski]

ekshibicja (z łac.) — obnażanie, wystawianie na pokaz. [przypis edytorski]

ekshibicja (z łac.) — obnażanie, wystawianie na pokaz. [przypis edytorski]

ekshortacje (z łac. exhortatio: napomnienie) — tu: egzorty, modlitwy za konających a. za zmarłych. [przypis edytorski]

ekskrementalia (z łac.) — wydaliny. [przypis edytorski]

ekskursja (z łac. a. z ros.) — wycieczka, wyprawa. [przypis edytorski]

ekskuzacyja (z łac.) — usprawiedliwienie. [przypis edytorski]

ekskuzować (daw, z łac.) — wybaczać coś komuś, usprawiedliwiać, uniewinniać. [przypis edytorski]

ekskuzować się (daw., z łac.) — usprawiedliwiać się, przepraszać. [przypis edytorski]

eksorbitancja a. egzorbitancja (daw., z łac. exorbotantia) — nadużycie prawa, bezprawne orzeczenie, wyrok, nakaz. [przypis edytorski]

eksord (z łac.) — wstęp. [przypis edytorski]

ekspatriować się (z łac.) — opuścić ojczyznę. [przypis edytorski]

ekspediować (z łac.) — wyprawiać, wysyłać. [przypis edytorski]

ekspedite (z łac.) — wyśmienicie. [przypis edytorski]

ekspektatywa (z łac.) — oczekiwanie. [przypis edytorski]

ekspensa (z łac. expensus: wyceniony; zapłacony) — wydatek. [przypis edytorski]

ekspensować (daw., z łac.) — wydawać. [przypis edytorski]

ekspensować (daw., z łac.) — zużywać; wydawać pieniądze. [przypis edytorski]

ekspensować się (daw., z łac.) — robić znaczne wydatki. [przypis edytorski]

ekspensy (daw., z łac.) — wydatki. [przypis edytorski]

ekspens (z łac. expensus) — wydatek. [przypis edytorski]

ekspens (z łac.) — koszt. [przypis edytorski]

ekspens (z łac.) — wydatek. [przypis edytorski]

ekspens (z łac.) — wydatek (tu w r.ż.). [przypis edytorski]

ekspens (z łac.) — wydatek; tu: wydatki. [przypis edytorski]

eksperiencja (daw., z łac.) — doświadczenie. [przypis edytorski]

eksperiencja (łac.) — doświadczenie. [przypis edytorski]

eksperiencja (z łac., daw.) — doświadczenie. [przypis edytorski]

eksperiencja (z łac.) — doświadczenie. [przypis edytorski]

eksperiencja (z łac.) — doświedczenie. [przypis edytorski]

ekspiacja (łac.) — oczyszczenie; też: żal za grzechy. [przypis edytorski]

ekspiacja (z łac.) — pokuta za popełnioną winę; przebłaganie ofiarą. [przypis edytorski]

eksplikacja (z łac.) — wyjaśnienie, wytłumaczenie. [przypis edytorski]

eksplikacje (z łac.) — wytłumaczenie, wyjaśnienia. [przypis edytorski]

eksplikować (daw., z łac.) — tłumaczyć, wyjaśniać. [przypis edytorski]

ekspozycja (z łac.) — tu: sposób przedstawienia, ukazania rzeczy. [przypis edytorski]

ekspresja (daw., z łac.) — wyrażenie. [przypis edytorski]

ekspresjonizm (z łac. expressio: wyraz, wyrażenie) — kierunek w sztuce i w literaturze, zakładający gwałtowne oddziaływanie na emocje odbiorcy, operujący dynamiczną i zniekształcona formą. [przypis edytorski]

eksprobracja (daw., z łac.) — zarzut. [przypis edytorski]

ekspropriacja (z łac.) — wywłaszczenie; przymusowe pozbawienie własności. [przypis edytorski]

ekspulsja (z łac.) — wypędzenie; odebranie wioski. [przypis edytorski]

eksterioryzacja (z łac.) — doświadczenie przebywania duszy poza ciałem. [przypis edytorski]

ekstern (z łac. externus: zewnętrzny) — osoba ucząca się samodzielnie, która w szkole zdaje tylko egzaminy. [przypis edytorski]

ekstraordynaryjny (daw., z łac.) — nadzwyczajny. [przypis edytorski]

ekstraordynaryjny (z łac., daw.) — nadzwyczajny. [przypis edytorski]