Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | białoruski | biologia, biologiczny | dawne | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hiszpański | łacina, łacińskie | literacki, literatura | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | norweski | poetyckie | pogardliwe | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | staropolskie | turecki | ukraiński
Według języka: wszystkie | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 4140 przypisów.
jąć (daw.) — chwycić. [przypis edytorski]
jąć (daw.) — chwytać. [przypis edytorski]
jąć (daw., gw.) — zacząć. [przypis edytorski]
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
jąć (daw., gw.) — zacząć; zabrać się do czegoś. [przypis edytorski]
jąć (daw.) — tu: zacząć. [przypis edytorski]
jąć (daw.) — wziąć (por.: ująć); tu: zacząć. [przypis edytorski]
jąć (daw.) — zacząć coś robić; zabrać się za coś. [przypis edytorski]
jąć (daw.) — zacząć (coś robić); zabrać się za coś. [przypis edytorski]
jąć (daw.) — zacząć (coś robić), zabrać się za co; tu forma: jęliby: zaczęliby. [przypis edytorski]
jąć (daw.) — zacząć; jąć się czego: zabrać się za co. [przypis edytorski]
jąć (daw.) — zacząć. [przypis edytorski]
Konstanty Ildefons Gałczyński, Porfirion Osiełek czyli Klub Świętokradców
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
jąć (daw.) — zacząć. [przypis redakcyjny]
jąć (daw.) — zacząć; tu forma 3 os.lp: jęła: zaczęła. [przypis edytorski]
jąć (daw.) — zacząć; tu: forma 3 os.lp r.ż.: jęła (zaczęła). [przypis edytorski]
jąć (daw.) — zacząć; wziąć się za robienie czegoś. [przypis edytorski]
jąć (daw.) — zacząć; zabrać się do czegoś. [przypis edytorski]
jąć (daw.) — zacząć; zabrać się za coś. [przypis edytorski]
jąć się czego (daw.) — zacząć coś. [przypis edytorski]
jąć się (czegoś) (daw.) — zabrać się (za coś). [przypis edytorski]
jąć się czegoś (daw.) — zabrać się za coś; zająć się czymś. [przypis edytorski]
jąć się czegoś — sięgnąć po coś. [przypis edytorski]
jąć się czego (starop.) — zabrać się za coś; zacząć coś robić. [przypis edytorski]
jąć się (daw., gw.) — złapać się, chwycić się. [przypis edytorski]
jąć się (daw., gw.) — złapać się (za coś), chwycić za coś. [przypis edytorski]
jąć się (daw.) — tu: chwycić się. [przypis edytorski]
jąć się (daw.) — zabrać się za coś; zająć się czymś. [przypis edytorski]
jąć się do czego — zabrać się za co. [przypis edytorski]
jąć się do pałasza — chwycić za szablę. [przypis edytorski]
jąć (starop.) — zacząć (coś robić). [przypis edytorski]
jąć (starop.) — zacząć. [przypis edytorski]
jąć — zacząć; jął zataczać: zaczął zataczać. [przypis edytorski]
jąć — zacząć. [przypis edytorski]
jąć — zacząć; tu: 3 os.lm jęli: zaczęli. [przypis edytorski]
jądry — dziś popr. forma N.lm: jądrami. [przypis edytorski]
ją (…) kryje — tu: kryje litość. [przypis edytorski]
jął (daw.) — zaczął; forma 3 os. lp czasownika jąć, tj. zacząć. [przypis edytorski]
jął mówić poważnie: Błogosławieni ubodzy w duchu (…) i mówić wszystko złe przeciwko wam, kłamiąc dla mnie — Mateusz V, 2 [w rzeczywistości są to wersety Mt 5, 3–11 bez większych zmian zaczerpnięte z Biblii Wujka, początek tzw. Kazania na górze]. [przypis autorski]
jął mówić (…) słowy Janowemi: (…) Upadła, upadła Babilon wielka… — Apokalipsa 18, 2–19 [tekst zaczerpnięty z Biblii Wujka]. [przypis autorski]
jął się słabić — zaczął słabnąć. [przypis edytorski]
ją — nią. [przypis redakcyjny]
ją nie trącił — dziś: jej nie trącił. [przypis edytorski]
ją (starop.) — dziś: nią (władał). [przypis edytorski]
ją (starop. forma) — zamiast: nią, 6 przypadek (tj. Msc.) lp od ji, ja, jo (tj.: on, ona, ono). [przypis redakcyjny]
ją szukał — dziś popr.: jej szukał. [przypis edytorski]
jątrew (daw.) — żona brata. [przypis edytorski]
jątrzyć — tu: coraz bardziej drażnić, stopniowo zwiększać ból. [przypis edytorski]
ją — [tu:] nią. [przypis redakcyjny]
ją — tu: przysięgę. [przypis edytorski]
jąwszy się — od: jąć się czegoś, zabrać się za, wziąć do czegoś (tu: do pracy). [przypis edytorski]
jąż (daw.) — którą. [przypis edytorski]
jąż nosimy (starop.) — którą zanosimy. [przypis edytorski]
Ja, aber wo ist mein Rassenhass (niem.) — Tak, ale gdzie jest moja nienawiść rasowa? [przypis edytorski]
Ja a Ociec jedno jesteśmy. A Ociec we mnie, a jam w Ojcu zawżdy jest. A kto widzi mnie, widzi i Ojca mego. A jeśli Ociec ożywia, tedy ja też ożywiam. A jeśli Ociec grzechy odpuszcza, tedy ja też odpuszczam — por. J 10, 30; J 14, 9; J 5, 21 z dodaniem interpretacji J 5, 22 w związku z Mk 5, 2–11. [przypis edytorski]
Jaari, Meir a. Me'ir Ja'ari, właśc. Meir Wald (1897–1987) — aktywista Ha-Szomer ha-Cair, syjonistyczno-socjalistycznego ruchu młodzieżowego. Meir Jaari urodził się w Kańczudze na Podgórzu Rzeszowskim. W czasie I wojny światowej przeniósł się z rodziną do Wiednia. Jako 17-latek zgłosił się na ochotnika do armii austriackiej i służył w niej do końca wojny. Studiował na Akademii Rolniczej. W tym czasie był jednym ze współzałożycieli wiedeńskiego gniazda Ha-Szomer ha-Cair. W 1920 r. wyemigrował do Palestyny. Pracował fizycznie przy budowie dróg oraz aktywnie organizował działalność Ha-Szomer ha-Cair. Od 1924 r. pełnił funkcję sekretarza generalnego Ha-Szomer ha-Cair W 1929 r. był jednym z założycieli kibucu Merchawja, w którym mieszkał do końca życia. Jaari był przywódcą izraelskiej lewicy, w 1948 r. współtworzył partię Mapam. Przez siedem kadencji zasiadał w Knesecie z ramienia partii Mapam a po 1969 r. koalicji Ha-Maarach. Jaari był działaczem Związku Żydów Rzeszowa w Izraelu. [przypis edytorski]
Jabajca — zniekształcona nazwa Abacji (wł. Abazzio, chorw. Opatija), kurortu na półwyspie Istria, wówczas (1814–1918) na terytorium Monarchii Austro-Węgierskiej, dziś w płn. części Chorwacji. [przypis edytorski]
Ja będę w uściech twoich i nauczę was, co czynić będziecie mieli — Wj 4, 15. [przypis edytorski]
Ja beim Souper, im chambre separée (niem.-fr.) — tak, na kolację, w osobnym pokoju. [przypis edytorski]
J. A. Bernstain, cytat za: M. W. Carroll, Whose Music is it Anyway?…, s. 1475. [przypis autorski]
Ja, biedaczysko, panie baronie… — przekład Kazimierza Glińskiego. [przypis tłumacza]
jabłko Adama — u mężczyzn: wypukłość na szyi, jaką po mutacji tworzy chrząstka grdyki. [przypis edytorski]
jabłko (łac. pomum Adami) — tu: jabłko Adama, tj. grdyka, wyniosłość krtaniowa widoczna na szyi, zwł. u mężczyzn. [przypis edytorski]
jabłko owe — jabłko przeznaczone dla najpiękniejszej bogini, o które zaczęły się kłócić Hera, Atena i Afrodyta; do tego mitu nawiązywała również Monachomachia. [przypis edytorski]
jabłko wiedzy dobrego i złego zamienił na jabłko chleba powszedniego i żądzy cielesnej — por. M. Zdziechowski, Idea duszy świata w literaturze i filozofii wieku XIX, w „Sprawozdaniach Akademii Umiejętności 1909 r.”. [przypis autorski]
jabłkowity — (o koniu) siwy z ciemnymi plamkami. [przypis edytorski]
jabłko — złote jabłko niezgody, z napisem „dla najpiękniejszej”, o które pokłóciły się Atena, Hera i Afrodyta. [przypis edytorski]
jabłoń — popr.: jabłoni (błąd ze wzgl. na rytm). [przypis edytorski]
jabłoń (…) z której owocu skosztowała Ewa — Drzewo wiadomości, które spotkamy aż na wierzchołku tej góry, w raju ziemskim. A więc: rzeczywiście pełna wiadomość będzie wam dalej, tam, wyżej udzielona; lecz to, co tu widzicie, jest tylko jej objawem. [przypis redakcyjny]
Jabłonowski — Książę Jabłonowski, dowodzący Legią Naddunajską, umarł w Saint Domingo i cała prawie legia tam zginęła. W emigracji jest kilku weteranów pozostałych z owej nieszczęsnej wyprawy, między innymi Jenerał Małachowski. [przypis autorski]
Jabłonowski, Ludwik (1784–1864) — polski ziemianin z Galicji Wschodniej, urzędnik austriacki. [przypis edytorski]
Jabłonowski, Stanisław Jan (1634–1702) — wojewoda ruski; 1693 kasztelan krakowski. [przypis redakcyjny]
jabłuszka z Cytery — potoczna nazwa regionalna tropikalnych owoców śliwca słodkiego (Spondias dulcis a. Spondias cythera). [przypis edytorski]
Jablonowski — Jabłonowski Stanisław, Strażnik kor. [przypis autorski]
ja bo — bo ja; ja więc. [przypis edytorski]
jabrzędź (reg.) — topola czarna (topola nadwiślańska). [przypis edytorski]
ja — być może: a, lub: ja jestem. [przypis edytorski]
ja — być może: a. [przypis edytorski]
Ja by dawno uż był gieroj No u mienia jest giemoroj (ros.) — ja już dawno byłbym bohaterem, ale mam hemoroidy. [przypis edytorski]
jać bym (…) jechał (daw.) — ja bym jechał; pojechałbym. [przypis edytorski]
ja-ć (daw.) — ja cię. [przypis edytorski]
jać dopomogę (daw.) — skrócone od: ja ci dopomogę. [przypis edytorski]
ja-ć — dziś: ja tobie. [przypis redakcyjny]
Jać-em jeszcze niedawno latał… — konstrukcja z partykułą wzmacniającą ci skróconą do -ć i połączoną z ruchomą końcówką czasownika -em: Ja ci jeszcze nie dawno latałem. [przypis edytorski]
jać — konstrukcja z partykułą -ci, skróconą do -ć; znaczenie: ja przecież. [przypis edytorski]
jać — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -ci, skróconą do -ć i dodaną do zaimka osobowego „ja”. [przypis edytorski]
jać — konstrukcja z partykułą wzmacniającą ci, skróconą do -ć. [przypis edytorski]
jać — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -ci, skróconą do -ć. [przypis edytorski]
jać mówię — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -ci, skróconą do -ć i dodaną do zaimka osobowego „ja”. [przypis edytorski]
jać mówię — konstrukcja z partykułą wzmacniającą ci, skróconą do -ć; inaczej: ja ci mówię. [przypis edytorski]
jać — skrót od: ja ci. [przypis edytorski]
Jać sobie (…) przypomnąć nie mogę — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -ci, skróconą do -ć i dodaną do zaimka osobowego „ja”. [przypis edytorski]
jać (starop.) — konstrukcja z partykułą wzmacniającą ci, skróconą do -ć; jać nie dbam: ja tam nie dbam. [przypis edytorski]
jać (starop.) — konstrukcja z partykułą wzmacniającą ci, skróconą do -ć. [przypis edytorski]
jać widzę — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -ci, skróconą do -ć; inaczej np. widzę ci ja (tj. naprawdę widzę, dobrze widzę). [przypis edytorski]
Jaćwieże, dziś Jaćwingowie — lud bałtycki, zamieszkujący w średniowieczu tereny między Niemnem a Wielkimi Jeziorami Mazurskimi (dziś terytorium płd.-zach. Litwy i polskiej Suwalszczyzny). [przypis edytorski]
Jaćwież — tereny zamieszkane w średniowieczu przez bałtyckie plemię Jaćwingów, położone między Niemnem a Wielkimi Jeziorami Mazurskimi (dziś terytorium płd.-zach. Litwy i polskiej Suwalszczyzny). [przypis edytorski]
Jaćwież — tu: bałtyckie plemię Jaćwingów, zamieszkujące w średniowieczu tereny między Niemnem a Wielkimi Jeziorami Mazurskimi (dziś terytorium płd.-zach. Litwy i polskiej Suwalszczyzny). Kraszewski, za Długoszem, przedstawia ich kulturę jako wzór męstwa i ducha bojowego. [przypis edytorski]
jaćwiezki — dziś popr. pisownia: jaćwieski. [przypis edytorski]
jaćwiński — dziś: jaćwieski. [przypis edytorski]
Jaćwingom (…) od dzid (…) poszła nawet ich nazwa — przyrostek -ingas w litewskim tworzy przymioty od rzeczy, np. miltingas: mączny od miltai: mąka itd.; może więc ta nazwa od jetis włóczni urobiona. [przypis redakcyjny]
jać — zaimek osobowy „ja” w połączeniu z partykułą wzmacniającą „ci” skróconą do „-ć”. [przypis edytorski]
