Przypisy

kuma — sąsiadka a. kuzynka. [przypis edytorski]

Kumasi — miasto w Ghanie, ok. 250 km na płn.-zach. od Akry; od 1695 stolica państwa Aszantów, częściowo zniszczona podczas trzeciej wojny Brytyjczyków z Aszantami w 1874; obecnie stolica regionu Aszanti. [przypis edytorski]

Kumassi — dziś popr.: Kumasi, miasto w Ghanie, ok. 250 km na płn.-zach. od Akry; od 1695 stolica państwa Aszantów, częściowo zniszczona podczas trzeciej wojny Brytyjczyków z Aszantami w 1874; obecnie stolica regionu Aszanti. [przypis edytorski]

kuma — tu: matka chrzestna (w oryginale wł.: comare). [przypis edytorski]

kumbrinti — eiti susikūprinus. [przypis edytorski]

kum (daw.) — ojciec chrzestny w stosunku do matki chrzestnej i rodziców dziecka albo ojciec dziecka w stosunku do rodziców chrzestnych; pot.: dobry znajomy, sąsiad. [przypis edytorski]

kum (daw.) — tu: chrzestny. [przypis edytorski]

Kumejki — miejscowość w centralnej Ukrainie; miejsce zwycięskiej bitwy wojsk polskich dowodzonych przez Mikołaja Potockiego z armią kozacką dowodzoną przez Pawła Pawluka (1637). [przypis edytorski]

kumetbutis — kumečių pirkia, kumetynas. [przypis edytorski]

kumetis — dvarininko samdomas valstietis. [przypis edytorski]

kumisas — totorių alkoholinis gėrimas, pagamintas iš fermentuoto pieno. [przypis edytorski]

kum — kolega, sąsiad. [przypis edytorski]

kum — ojciec chrzestny, pot. przyjaciel; kuma: matka chrzestna, (pot.) przyjaciółka, sąsiadka. [przypis edytorski]

kum — ojciec chrzestny. [przypis edytorski]

ku Mokotowu — w stronę Mokotowa. [przypis edytorski]

kumolu (gw., tu: W. lp) — zdr.: kuma a. kum. [przypis edytorski]

kumora (gw.) — komora. [przypis edytorski]

kumosia (zdr.), właśc. kuma (daw.) — przyjaciółka lub sąsiadka. [przypis edytorski]

kumoszka (daw., pot.) — kuma; przyjaciółka, koleżanka. [przypis edytorski]

kumoszka — kobieta gadatliwa, plotkara. [przypis edytorski]

kumoszka (pot.) — kobieta gadatliwa, wścibska. [przypis edytorski]

kumoszka (pot.) — kobieta zajmująca się plotkami. [przypis edytorski]

kumoszka — wścibska, gadatliwa kobieta. [przypis edytorski]

„Kumoszki” — Ferrand i Minard, para jansenistów wspomnianych w księdze X. [przypis edytorski]

kumoter — ktoś z grupy osób związanych wspólnymi interesami. [przypis edytorski]

kumoter — tu: ojciec chrzestny. [przypis edytorski]

kumpiak (gw.) — szynka, udziec. [przypis edytorski]

kumpiak (gw.) — szynka, udziec; tu: udo zwierzęcia. [przypis edytorski]

kum (pot.) — kolega a. powinowaty. [przypis edytorski]

kumščia — kumštis. [przypis edytorski]

kumštė — sen.: kumštis. [przypis edytorski]

kum — sąsiad, kolega. [przypis edytorski]

kum — sąsiad, znajomy. [przypis edytorski]

kum — tu: kolega, sąsiad. [przypis edytorski]

kum — tu: ojciec chrzestny. [przypis edytorski]

kum — tu: przyjaciel. [przypis edytorski]

kum — tu: przyjaciel, towarzysz. [przypis edytorski]

Kum, właśc. Kom — miasto w środkowym Iranie, u podnóża gór Kuh-e Rud; jedno ze świętych miast szyitów; w Kum, dokąd grobowiec Fatimy, żony Alego a córki Mahometa ciągnie pobożne tłumy: celem pielgrzymek do Kom jest grobowiec Fatimy al-Masumy, siostry ósmego imama Alego ar-Ridy i córki siódmego imama Musy al-Kazima. [przypis edytorski]

kumys — musujący napój alkoholowy, przyrządzany z mleka klaczy (także oślicy, wielbłądzicy, samicy jaka), znany przede wszystkim ludom koczowniczym (Mongołom, Tatarom, Kirgizom i in.). [przypis edytorski]

kumys — musujący napój ze sfermentowanego mleka końskiego, zawierający od 1% do 3% alkoholu. Ważny element kultury wielu ludów centralnej Azji. W XIX w. w Europie był nazywany mlecznym szampanem. [przypis edytorski]

kumys — napój alkoholowy ze sfermentowanego mleka, najczęściej mleka klaczy. [przypis edytorski]

kumys — napój ze sfermentowanego mleka. [przypis edytorski]

kuń (gw.) — koń. [przypis edytorski]

kuna — metalowa obejma na szyję, która utrzymywała skazańca przy pręgierzu. [przypis edytorski]

kuna — pręgierz; sztaba, w którą zakuwano skazańca. [przypis edytorski]

kuna — pręgierz; żelazne obręcze, w które zakuwano szyję i ręce skazanego. [przypis edytorski]

kuna — słup z kółkiem żelaznym. [przypis edytorski]

kuna — tu: obręcz. [przypis edytorski]

kuna — żelazna klatka umieszczona na rynku, w której zamykano za karę drobnych przestępców, wystawiając ich na publiczne zniewagi. [przypis edytorski]

kuna — żelazna obręcz na głowę lub rękę skazanego, przypinanego nią do słupa. [przypis edytorski]

kuna — żelazna obręcz, w którą zakuwano szyję skazańca, przymocowana do pręgierza a. ściany budynku (np. ratusza, gdzie odbywały się sądy, kościoła itp.); daw. narzędzie tortur. [przypis edytorski]

kuna — żelazne obręcze, służące do zawieszania czegoś na ścianie, także do przykuwania do ścian np. kościoła lub ratusza skazańców wystawionych na widok publiczny. [przypis edytorski]

Kun, Béla, pierwotnie Béla Kohn (1886–1939) — węgierski działacz komunistyczny, uczestnik rewolucji październikowej w Rosji 1917, przywódca komunistycznej Węgierskiej Republiki Rad (marzec–sierpień 1919); od 1920 w Rosji, po zdobyciu Krymu przez Armię Czerwoną mianowany przewodniczącym krymskiego Komitetu Rewolucyjnego; od 1921 członek Komitetu Wykonawczego Międzynarodówki Komunistycznej; w 1937 aresztowany przez NKWD, skazany na śmierć i stracony. [przypis edytorski]

Kun, Bela właśc. Kohn, Béla (1886–1939) — węgierski działacz komunistyczny, w 1919 r. współorganizator Węgierskiej Republiki Rad. Zginął w czystkach stalinowskich. [przypis edytorski]

Kundgebung (niem.) — wiec, manifestacja. [przypis edytorski]

kundlów — dziś popr. forma B. lm.: kundle. [przypis edytorski]

kundman (daw.) — klient. [przypis edytorski]

kundman (daw., z niem.) — klient. [przypis edytorski]

kundman (daw., z niem. Kunde) — klient. [przypis edytorski]

kundman (daw., z niem. Kundmann) — klient, odbiorca. [przypis edytorski]

kundmanka — stała klientka. [przypis edytorski]

kundman — klient. [przypis edytorski]

kundman (z niem. Kundmann) — stały klient, odbiorca. [przypis edytorski]

kundman (z niem.) — stały klient, odbiorca. [przypis edytorski]

Kundry — główna kobieca bohaterka dramatu muzycznego Ryszarda Wagnera Parsifal, archetyp kobiety-kusicielki. [przypis edytorski]

Kundry — główna kobieca bohaterka dramatu muzycznego Ryszarda Wagnera Parsifal, pokutująca grzesznica, która wyśmiała Jezusa podczas drogi krzyżowej i została za to skazana na niemożność płaczu oraz wieczną tułaczkę; próbując odkupić swoją winę, służy rycerzom świętego Graala w ich zamku, lecz jej drugą naturą jest natura kusicielki. [przypis edytorski]

kundys (daw.) — kundel. [przypis edytorski]

kundys (daw.) — pies pasterski lub gospodarski. [przypis edytorski]

kundys (daw.) — pies pasterski. [przypis edytorski]

kundys — kundel. [przypis edytorski]

Kungur — miasto w Rosji, w Kraju Permskim, siedziba administracyjna rejonu kungurskiego. [przypis edytorski]

kuniami (gw.) — końmi. [przypis edytorski]

Kunicka, Halina (ur. 1938) — piosenkarka. [przypis edytorski]

kuniczyna (gw.) — koniczyna. [przypis edytorski]

kuniec (gw.) — koniec. [przypis edytorski]

kuniec postrunka (gw.) — koniec postronka. [przypis edytorski]

kunie (gw.) — konie. [przypis edytorski]

ku niemu — do niego. [przypis edytorski]

ku niemu; (…) jego odwiedzin — forma grzecznościowa; dziś: ku panu, pana odwiedzin itp. [przypis edytorski]

ku niemu — u Cylkowa: 'nań'; uzasadnienie korekty: uwspółcześnienie i doprecyzowanie znaczenia: Bóg spowodował, że ludzie czuli przychylność do Josefa, co wynika z czasownika ויט (wajet): ‘skręcił, skierował, rozciągnął’, tu jako: „zwrócił”, ‘zwrócił nań’ mogłoby być omylnie zrozumiane jako ‘przychylność Boga dla Josefa’. [przypis edytorski]

kunigas (lit.) — książę; moznowładca litewski. [przypis edytorski]

kunigas — średniowieczne określenie księcia litewskiego. [przypis edytorski]

kunigas (z litew.) — książę. [przypis edytorski]

Kunkietojowie (mit. litew.) — cienie rycerzy. [przypis edytorski]

kunktator (łac. cunctator) — osoba celowo z czymś zwlekająca, przesadnie ostrożna. [przypis edytorski]

Kunktator, Quintus Fabius Maximus Verrucosus (ok. 280–203 p.n.e.) — rzymski polityk i wódz, pięciokrotny konsul i dwukrotny dyktator. Przydomek Kunktator (łac. „zwlekający”) odnosi się do jego strategii rozmieszczenia wojsk podczas II wojny punickiej. [przypis edytorski]

kunktatorstwo (łac.) — ociąganie się. [przypis edytorski]

kunktatorstwo (z łac.) — umyślne zwlekanie. [przypis edytorski]

kunktatorstwo (z łac.) — zwlekanie, opieszałość. [przypis edytorski]

kunktatorstwo (z łac.) — zwlekanie. [przypis edytorski]

kunktator (z łac.) — zwlekający, człowiek z rozmysłem odwlekający działanie. [przypis edytorski]

kunktator (z łac.) — zwlekający, osoba z rozmysłem opóźniająca rozwój wydarzeń. [przypis edytorski]

kunktować (z łac.) — zwlekać. [przypis edytorski]

ku Norymbergowi — dziś popr. forma D.lp: ku Norymberdze. [przypis edytorski]

kunstkamera — gabinet osobliwości; określano tak tworzone przez arystokratów od XVI do XVIII wieku kolekcje (np. numizmatów lub przedmiotów orientalnych) poprzedzające powstawanie współczesnych muzeów. [przypis edytorski]

Kunstmeister (niem.) — mistrz sztuk. [przypis edytorski]

kunszcik — popis, sztuczka. [przypis edytorski]

kunsztarz (daw.) — sztukmistrz, trefniś. [przypis edytorski]

kunszt (daw.) — sztuka, rzemiosło, umiejętność. [przypis edytorski]

kunszt krasomówski — sztuka pięknego i umiejętnego przemawiania. [przypis edytorski]