Przypisy

Radigast deus terre Obotritorum (łac.) — Radogost, bóg ziemi Obodrytów. [przypis edytorski]

radium (łac.) — rad, promieniotwórczy pierwiastek chemiczny, odkryty przez Marię Skłodowską-Curie i jej męża Pierre'a Curie w 1898. [przypis edytorski]

radix valerianae (łac.) — korzeń waleriany. [przypis edytorski]

rankor (daw., z łac.) — uraza, złość, gniew. [przypis edytorski]

rankor (z łac.) — gniew, uraza. [przypis edytorski]

rapax, rapacis (łac.) — zachłanny, drapieżny, chciwy; tu forma lm rapaces: chciwi, drapieżni. [przypis edytorski]

raptularz (daw., z łac.) — podręczny notatnik. [przypis edytorski]

raptus puellae (łac.) — porwanie dziewicy. [przypis edytorski]

rapt (z łac. raptus) — porwanie. [przypis edytorski]

rara avis (łac.) — dosł.: rzadki ptak, biały kruk; tu: rzadki okaz. [przypis edytorski]

raritates et mirabilia (łac.) — rzadkości i cudowności. [przypis edytorski]

rarytny a. rarytni (daw., z łac.) — rzadki, szczególny, wyjątkowy. [przypis edytorski]

Ratainicza equorum habetur deus (łac.) — Ratainicza uznawali za boga koni. [przypis edytorski]

Ratio est quod poetae per enthusiasmum (…) magisque elucent (łac.) — cały powyższy akapit zawiera wyjaśnienie tego fragmentu pism Kartezjusza, podanego na koniec in extenso („rozumnym sądem jest, co poeci przez entuzjazm i siłę wyobraźni napisali: są w nas nasiona wiedzy, jak w krzemieniu, których przez rozum dochodzą filozofowie, które zaś lepiej poeci budzą przez dalekowzroczną wyobraźnię”). [przypis edytorski]

ratio gubernationis (łac.) — porządek, plan rzeczy. [przypis edytorski]

ratio (łac., r.ż.) — metoda, sposób. [przypis edytorski]

ratyfikacja (z łac.) — zatwierdzenie. [przypis edytorski]

realiter (łac.) — naprawdę, rzeczywiście. [przypis edytorski]

rebelizować (z łac.) — buntować się. [przypis edytorski]

recedo, recedere (łac.) — cofnąć się, odstąpić. [przypis edytorski]

recedo, recedere (łac.) — wycofać się, odstąpić. [przypis edytorski]

recente (łac.) — ostatnio. [przypis edytorski]

recepcja (z łac.) — przyjęcie. [przypis edytorski]

receptaculum (łac.) — pojemnik; magazyn. [przypis edytorski]

recte (łac.) — dobrze, pięknie, właśnie. [przypis edytorski]

recte (łac.) — właściwie. [przypis edytorski]

Rector magnificus (łac.) — najwspanialszy rektor. [przypis edytorski]

recypować (z łac.) — postrzegać. [przypis edytorski]

redde quod debes (łac.) — oddaj, coś winny. [przypis edytorski]

Reddidit ipse solus (łac.) — on sam przywrócił. [przypis edytorski]

redime te captum, quam queas minimo (łac.) — wykup się z niewoli możliwie najmniejszym kosztem. [przypis edytorski]

redivivus (łac.) — zmartwychwstały, odrodzony. [przypis edytorski]

refugium (łac.) — miejsce ucieczki, bezpieczne schronienie, azyl. [przypis edytorski]

refugium (z łac.) — schronienie, miejsce ucieczki. [przypis edytorski]

Regina angelorum (łac.) — królowa aniołów; jedno z określeń Matki Boskiej. [przypis edytorski]

Regina coeli (łac.) — królowa niebios. [przypis edytorski]

regis iussu et universae plebis consensu (łac.) — z rozkazu króla i za powszechną zgodą ludu. [przypis edytorski]

regnum Sueticum (łac.) — królestwo szwedzkie. [przypis edytorski]

regres (z łac.) — cofnięcie się, tu: powrót, zwrócenie się. [przypis edytorski]

re intellecta in verbis simus faciles (łac.) — rzecz zrozumiałą łatwo wyrazić słowami; parafraza zdania Cycerona z dzieła O najwyższym dobru i złu II, 52. [przypis edytorski]

rekapitulować (z łac.) — streszczać. [przypis edytorski]

rekognicja (z łac. recognitio: rozpoznanie) — kwit, potwierdzenie. [przypis edytorski]

rekognoscencja (daw., z łac.) — rozpoznanie, badanie; tu raczej: zrozumienie. [przypis edytorski]

rekognoskować (daw., z łac. recognosco) — poznawać na nowo, przypominać sobie, rozpoznawać; badać. [przypis edytorski]

rekognoskować (daw., z łac.) — rozpoznawać, badać, zwłaszcza okolicę. [przypis edytorski]

rekognoskować (z łac. recognosco) — rozpoznawać. [przypis edytorski]

rekompensa (z łac.) — nagroda. [przypis edytorski]

rekordencja (z łac. recordor: przypominać sobie) — tu: wspomnienie. [przypis edytorski]

rekreacja (daw., z łac.) — przerwa między lekcjami. [przypis edytorski]

rekreacja (daw., z łac.) — rozrywka, uciecha. [przypis edytorski]

rekryminacja (z łac.) — odpowiadanie komuś zarzutem na zarzut, wzajemne obwinianie się. [przypis edytorski]

rekryminować (daw., z łac.) — zrzucać winę na kogoś innego; oskarżać się wzajemnie, obustronnie obrzucać się zarzutami. [przypis edytorski]

rekuperować (daw., z łac.) — odzyskać. [przypis edytorski]

rekuperować (z łac.) — odzyskać. [przypis edytorski]

rekurs (daw., z łac.) — odwołanie się. [przypis edytorski]

rekurs (z łac.) — ucieczka, odwołanie się. [przypis edytorski]

rekuza (daw., z łac.) — odmowa, odprawa dana mężczyźnie starającemu się o rękę kobiety. [przypis edytorski]

rekuza (przestarz., z łac.) — odmowa ręki starającemu się. [przypis edytorski]

rekuzować (daw., z łac.) — odmawiać. [przypis edytorski]

rekuzować (daw., z łac.) — odmawiać, szczególnie odrzucać propozycję małżeństwa. [przypis edytorski]

religionis nullius (łac.) — bez religii. [przypis edytorski]

remanent (z łac. remanes, remanetis: pozostający) — tu: pozostałość. [przypis edytorski]

remedium amoris (łac.) — remedium na miłość; odtrutka na miłość. [przypis edytorski]

remedium (łac.) — lekarstwo. [przypis edytorski]

remedium (łac.) — środek zaradczy, lekarstwo. [przypis edytorski]

rememorować (z łac.) — przypominać. [przypis edytorski]

rememorować (z łac. re-: powtórnie, znowu, memoria: pamięć) — przypominać. [przypis edytorski]

reminiscencja (z łac.) — przypomnienie, nawiązanie do czegoś wcześniejszego. [przypis edytorski]

remuneracja (daw., z łac.) — rekompensata. [przypis edytorski]

renegat (z łac. renegare: zaprzeć się, odtrącić) — odstępca; odszczepieniec. [przypis edytorski]

renegat (z łac. renegare: zaprzeć się, odtrącić) — zdrajca, odszczepieniec. [przypis edytorski]

renegat (z łac.) — zdrajca, odszczepieniec. [przypis edytorski]

reparować (z łac.) — tu: przyjmować. [przypis edytorski]

repetitio est mater studiorum (łac.) — powtarzanie jest matką nauk. [przypis edytorski]

repeto (łac.) — powtarzam. [przypis edytorski]

replika (z łac.) — odpowiedź. [przypis edytorski]

reprobacja (z łac.) — dezaprobata a. potępienie. [przypis edytorski]

reptilia (z łac., biol.) — gady. [przypis edytorski]

reptylia (z łac. reptilia) — gady. [przypis edytorski]

requiem aeternam (łac.) — odpoczynek wieczny; formuła rozpoczynająca modlitwę za zmarłego. [przypis edytorski]

requiem aeternam (łac.) — wieczne odpoczywanie. [przypis edytorski]

Requiem aeternam (łac.) — wieczne odpoczywanie. [przypis edytorski]

Requiem aeternam (łac.) — wieczny odpoczynek; pierwsze słowa modlitwy za zmarłych. [przypis edytorski]

requiem (łac.) — msza żałobna (jako utwór muzyczny). [przypis edytorski]

requiem (łac.) — odpoczynek; msza żałobna lub utwór żałobny; od pierwszego słowa formuły rozpoczynającej modlitwę za zmarłych: requiem aeternam (wieczny odpoczynek). [przypis edytorski]

requiem (łac.) — odpoczynek; wieczny odpoczynek, modlitwa za zmarłych. [przypis edytorski]

requiem (łac.) — odpoczynek; wieczny odpoczynek, modlitwa za zmarłych. [przypis edytorski]

Requiem (z łac. requiem aeternam: wieczny odpoczynek) — utwór żałobny. [przypis edytorski]

requiescant in pace (łac.) — niech spoczywają w pokoju. [przypis edytorski]

requiescat in pace (łac.) — niech spoczywa w pokoju. [przypis edytorski]

Requiescat in pace (łac.) — niech spoczywa w pokoju. [przypis edytorski]

Requiescat in pace! (łac.) — Spoczywaj w pokoju! [przypis edytorski]

requiescat (łac.) — fragment wyrażenia requiescat in pace (niech spoczywa w pokoju). [przypis edytorski]

requiescat (łac.) — niech spoczywa. [przypis edytorski]

Requiesceat in pa…ce (łac.) — Niech spoczywa w poko…ju. [przypis edytorski]

requiescere in pace (łac.) — odpocząć w pokoju. [przypis edytorski]

requiescere in pace (łac.) — odpoczywać w pokoju. [przypis edytorski]

rerum concordia discors (łac.) — niezgodna zgoda rzeczy. [przypis edytorski]

Rerum concordia discors (łac.) — rzeczy zgoda niezgodna (Horacy, Listy, ks. I, List XII, w. 19). [przypis edytorski]

rerum politicarum (łac.) — spraw politycznych; tu: część tytułu magisterskiego lub doktorskiego na uczelniach w Niemczech. [przypis edytorski]