
Wincenty Korotyński
Dzień pierwszy wiosny
Smutny stoję!… Serce moje,
Przecz nie bijesz głośniéj?
Czyż się w tobie, jakby w grobie...
Łzy są dziećmi przelotnego smutku; jak z chmury wiosennej na lica spadają i wróżą pogodę...
Nie z taką niecierpliwością radosną, jak niegdyś, wyglądano nowej pani; lud ciekawy był, ale nie...
Młody siedział przy Mili, a patrzał na nią i wzdychał, tej serce biło ze strachu...
Po tych słowach odszedł, a jego oczy, postawa, krok każdy, zgodnie z jego słowami wyrażały...