Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | białoruski | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | geografia, geograficzny | grecki | gwara, gwarowe | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | norweski | polski | portugalski | potocznie | prawo, prawnicze | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | ukraiński | włoski | wojskowy | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 3509 przypisów.
imiony — dziś N.lm: imionami. [przypis edytorski]
imiony — dziś popr. forma N. lm: imionami. [przypis edytorski]
imiony wielkimi stolicę onę nadał — mowa o darowiznach z tzw. Donacji Konstantyna, sfałszowanego dokumentu cesarza Konstantyna Wielkiego, w którym rzekomo przekazuje on papieżowi Sylwestrowi I Pałac Laterański, Rzym, Italię i całą zachodnią część państwa rzymskiego. Używany w średniowieczu dla poparcia politycznych roszczeń papiestwa, dokument ten w rzeczywistości powstał na przełomie VIII i IX w., zaś fałszerstwo wykazano w XV w. Przyparty do muru Skarga, zarzut powoływania się na to fałszerstwo skomentował: „Co sie tycze darowizny Konstantego, iż Rzymu Papieżowi ustąpił: o czym ten krzywolog wiele kart popluskał […] Na to mu tylko powiemy […]: Kto dał, ten dał. Papieże tego i Kościół źle nie nabył, ani wydarł” (Na treny i lament Theophila Orthologa, Do Rusi Gręckiego [!] Nabożeństwa, Przestroga, Kraków 1610, s. 46). [przypis edytorski]
imitacja — rzecz naśladująca inną, podróbka. [przypis edytorski]
imitari (łac.) — naśladować. [przypis edytorski]
imitatywność — naśladownictwo. [przypis edytorski]
imitatywny (daw.) — naśladowczy. [przypis edytorski]
imitatywny — naśladowniczy. [przypis edytorski]
im jest znakomitszy, tym wcześniej… — Później okaże się to jasne, dlaczego ludzie wybitni już w bardzo wczesnym wieku (np. w czwartym roku życia) potrafią się kochać. [przypis autorski]
Imka, w której jest basen kryty — Imka: spolszczenie ang. YMCA, skrótu nazwy międzynarodowej organizacji Young Men's Christian Association (Związek Chrześcijańskiej Młodzieży Męskiej). YMCA w 1933 wybudowała w Jerozolimie budynek mający stanowić ośrodek życia kulturalnego, sportowego i społecznego, mieszczący m.in. pierwszy w mieście kryty basen i pierwszą prawdziwą salę gimnastyczną. [przypis edytorski]
imkluz — pieniądz diabelski. [przypis autorski]
Im ktoś był niedostępniejszy takim oględzinom, tym stawał się bardziej podejrzany — Kronikarz nie ma zamiaru uogólniać. W dalszym biegu opowieści będzie miał sposobność wysławić wspaniałe na Monumencie Nędzy Polskiej postacie tych, którzy z siebie uczynili most dla Nike Skrzydlatej lub Nike chodzącej za pługiem! [przypis autorski]
immanentnie — w sposób sobie właściwy, w swej wewnętrznej istocie. [przypis edytorski]
immanentność (filoz.) — wewnętrzna cecha tkwiąca w czymś, niezależna od innych przedmiotów, niewynikająca z działania czynnika zewnętrznego. [przypis edytorski]
immanentny (filoz.) — tkwiący w czymś jako wewnętrzna cecha, niezależna od innych przedmiotów, niewynikająca z działania czynnika zewnętrznego. [przypis edytorski]
immanentny (filoz.) — tkwiący w czymś, niewynikający z działania czynnika zewnętrznego. [przypis edytorski]
immanentny (filoz.) — zawarty w czymś. [przypis edytorski]
immanentyzm — w teorii poznania pogląd sprowadzający doświadczenie do doświadczenia wewnętrznego podmiotu poznającego. [przypis edytorski]
immarcescibilem (łac.) — niezwiędłe, niezatarte. [przypis redakcyjny]
immediate (łac.) — bezpośrednio. [przypis redakcyjny]
Immer hinein (niem.) — Zawsze do środka. [przypis edytorski]
immerhin wird an iranische Beeinfluszung zunächst zu denken sein (niem.) — mimo wszystko jest tu do pomyślenia wpływ irański. [przypis edytorski]
immer langsam voran (niem.) — przede wszystkim zawsze powoli. [przypis edytorski]
immer (niem.) — zawsze. [przypis edytorski]
im mniej mają one wykształcenia (…) tym więcej są warte — wyłączam wychowanie tyczące form: lepiej umieją wejść do salonu przy ulicy Verte niż przy ulicy Saint-Martin. [przypis autorski]
Immortalia (…) notantes — Lucretius, De rerum natura, V, 122. [przypis tłumacza]
Immunis (…) mica (łac.) — „Kto czystą ręką dotknie ołtarzy,/ Choć nie da bóstwu żertwy bogatej, Gdy świętą mąkę i sól zapraży/ Snadnie ubłaga gniewne penaty” (Horatius, Odae, III, 23, 17; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
immunitas (łac.) — nietykalność, przywilej. [przypis edytorski]
immunitatem (łac.) — wolności. [przypis redakcyjny]
immunitatis (łac.) — przywilej nietykalności. [przypis redakcyjny]
imnę się — forma utworzona od imać się: chwytać za coś. [przypis edytorski]
i mnie skoro — i ja się spieszę. [przypis edytorski]
imo (daw.) — mimo, obok, poza, oprócz. [przypis edytorski]
imo (daw.) — mimo, obok. [przypis redakcyjny]
imo (daw.) — mimo. [przypis redakcyjny]
imo (daw.) — obok. [przypis edytorski]
Imogena — postać kobieca ze sztuki Cymbelin Szekspira, córka tytułowego króla Brytanii. [przypis edytorski]
Imogena — postać z Cymbelina Szekspira [przypis edytorski]
Imola — miasto we Włoszech, położone nad rzeką Santerno, w regionie Emilia-Romania, w prowincji Bolonia. [przypis edytorski]
Imola — miasto we wł. regionie Emilia-Romania. [przypis edytorski]
imo — mimo, obok. [przypis redakcyjny]
imo — mimo [tj. obok; red. WL]. [przypis redakcyjny]
imo praxim (łac.) — mimo zwyczaju. [przypis redakcyjny]
I mord o pomstę woła z przesiąkłej krwią głębiny — krew niewinnie przelana wywołuje boginie-mścicielki, Erynie, mieszkające w głębi ziemi, w Hadesie. [przypis redakcyjny]
imość (daw.) — jejmość, skrót od: jej miłość pani. [przypis edytorski]
imość (daw.) — skrót od: jej miłość pani. [przypis edytorski]
I'm osom, cool (właśc. z ang. I”m awsome, cool) — Jestem obłędny, fajny. [przypis edytorski]
imo (starop.) — mimo; nie zważając na co; imo przyrodzenie: mimo przyrodzenia, wbrew naturze. [przypis edytorski]
imo (starop.) — mimo. [przypis edytorski]
imo (starop.) — mimo; puszczać imo się: puszczać mimo siebie, puszczać bokiem, omijać. [przypis edytorski]
Im Osten (niem. ) — dosłownie: na wschodzie. [przypis edytorski]
imo te dostojeństwa (daw.) — oprócz tych dostojeństw. [przypis edytorski]
imo to (daw.) — prócz tego. [przypis edytorski]
i może przytłumia — Wyrazy te opuszczone są w wyd. 1774 r. (Amsterdam). [przypis tłumacza]
impacjencja (z łac.) — niecierpliwość. [przypis edytorski]
Im państwo jest bogatsze, tym bardziej jego względny zbytek je wzbogaca; wtedy trzeba się wystrzegać tworzenia względnych praw przeciw zbytkowi. Wytłumaczymy to bliżej w księdze o handlu — Patrz ks. XX, rozdz. 20. [przypis autorski]
impari nec eo quem Veritas meretur affectu (łac.) — nie z takim samym uczuciem i nie z takim, na jakie by prawda zasługiwała. [przypis redakcyjny]
imparitatem (łac.) — nierówność; tu: o zarzucie niższości stanu. [przypis edytorski]
imparitatem zadać (z łac.) — uznać za niegodnego. [przypis redakcyjny]
impasse (fr.) — ślepa uliczka, niemająca wylotu. [przypis edytorski]
impavidum ferient ruinae (…) — cytat z Horacego, Pieśni III, 3, 8: ruiny się zwalą na niego, a on nieustraszony nie drgnie. [przypis edytorski]
impedimenta (łac.) — przeszkody. [przypis redakcyjny]
impedimenta (łac.) — przeszkody, utrudnienia. [przypis redakcyjny]
impedimenta (lm; łac. impedire: hamować) — przeszkody. [przypis edytorski]
impedimenta (z łac.) — przeszkody. [przypis edytorski]
impedimentum (łac.) — bagaż, przeszkoda. [przypis edytorski]
impedimentum (łac.) — przeszkoda, kłopot. [przypis edytorski]
impedimentum (z łac.) — przeszkoda; tu B. lm impedimenta. [przypis redakcyjny]
impediment (z łac.) — przeszkoda, kłopot. [przypis redakcyjny]
impediment (z łac.) — przeszkoda. [przypis edytorski]
impediment (z łac.) — przeszkoda. [przypis redakcyjny]
impediować — przeszkadzać. [przypis redakcyjny]
… impedito dal mio solito dolore di testa — te ostatnie słowa w jęz. włosk dopisał Jan Kaz. własną ręką. (Przekład: „Nie piszę Ci własnoręcznie, bo mi przeszkadza zwykły mój ból głowy”). [przypis autorski]
impedymenta (łac. forma lm) — przeszkody. [przypis redakcyjny]
impedymenta (…) obóz — artykuły wojskowe zakazywały pojedynków w obozie. [przypis redakcyjny]
impedyment — przeszkoda. [przypis edytorski]
impedyment — przeszkody. [przypis redakcyjny]
impedyment (z łac.) — zawada, przeszkoda. [przypis edytorski]
impellens (…) ruina — Lucretius, De rerum natura, I, 149. [przypis tłumacza]
imperatores (łac.) — tutaj: przodownicy młodzieży. [przypis redakcyjny]
imperatorowa rosyjska — Katarzyna II Wielka (1729–1796), żona cesarza Piotra III, po dokonaniu w 1762 zamachu stanu samodzielna cesarzowa Rosji. [przypis edytorski]
imperatorowej — cesarzowej. [przypis redakcyjny]
imperator rzymski — Carducci zupełnie słusznie nazywa projektowany przez Danta związek ludów Una cristiana republica (L’opera di Dante 29). [przypis autorski]
imperator — tu: tytuł władców Rosji od czasów Piotra I. [przypis edytorski]
imperatyw kategoryczny — w filozofii Kanta: bezwarunkowy nakaz moralny każący jednostce postępować tak, że w jej przekonaniu reguły tego postępowania mogłyby stanowić powszechne zasady. [przypis edytorski]
imperatywny (z łac.) — rozkazujący; stanowczy. [przypis edytorski]
imperatyw — tu: zdanie rozkazujące. [przypis edytorski]
imperatyw (z łac.) — nakaz, zasada. [przypis edytorski]
Imperet (…) hostem (łac.) — „Ma, dopóki wróg walczy, władzy, siły zażyć,/ Ale gdy wróg na ziemi, ma mieć nad nim litość” (Horatius, Odae, II, 51; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
imperiał — dawna złota moneta rosyjska wartości dziesięciu rubli srebrnych. [przypis redakcyjny]
imperiałka (daw.) — wierzch dyliżansu pocztowego lub omnibusu konnego z miejscami pasażerskimi. [przypis edytorski]
imperiał — w carskiej Rosji złota moneta wartości 15 rb. [przypis redakcyjny]
imperiał — złota moneta używana w carskiej Rosji. [przypis edytorski]
imperial — górna, otwarta część omnibusu. [przypis redakcyjny]
Imperializm bierze Seillière nie politycznie, lecz indywidualnie, jako wolę potęgi… — por. [Ernest Seillière], Le Mal romantique (1908) i Le Romantisme (1925). [przypis autorski]
imperial — wierzch dyliżansu lub omnibusu konnego z siedzeniami dla pasażerów. Terminologia odziedziczona po „karetach cesarskich” (carrosses à impériale), w których na górnej części umieszczone były elementy ozdobne (imperiały). [przypis edytorski]
imperiose (łac.) — hardo. [przypis redakcyjny]
imperiosus mulier (łac.) — chciwy władzy babsztyl. [przypis redakcyjny]
imperiti (…) errent — Quintilianus, Institutio oratoria, II, 17. [przypis tłumacza]
imperium in imperio (łac.) — państwo w państwie. [przypis edytorski]
