Przekaż 1,5% Wolnym Lekturom!
Wsparcie nic nie kosztuje! Wystarczy w polu „Wniosek o przekazanie 1,5% podatku” wpisać nasz KRS: 0000070056
Każda kwota się liczy! Dziękujemy!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 18167 przypisów.
pustować (daw.) — dokazywać. [przypis edytorski]
pustułka — Najmniejszy rodzaj jastrzębia czyli sokoła Falco tinnunculus, było mniemanie, że okazywanie się jego nad kim, i ulatywanie zapowiada, jako ten bezpotomnie zejdzie z świata. W 10 roku życia młodego Zygmunta Augusta odbywał się jego koronacji obrządek, dostrzeżono krążącą jad nim pustułkę, i mówiono ze smutkiem na nim plemię Jagiełłów zgaśnie. Anegdota pomieniona jest w rękopismach Biblioteki Czackiego niegdyś w opisaniu tejże koronacji. [przypis redakcyjny]
pustułka — ptak z rodziny sokołowatych. [przypis redakcyjny]
pustych lesiech (starop. forma Ms. lm) — pustych lasach. [przypis edytorski]
pusty (daw.) — beztroski i pozbawiony znaczenia. [przypis edytorski]
pusty (daw.) — beztroski, jałowy. [przypis edytorski]
pusty (daw.) — bezwartościowy, pozbawiony znaczenia. [przypis edytorski]
pusty (daw.) — lekkomyślny. [przypis edytorski]
pusty jak but św. Benedykta — Butem św. Benedykta nazywano ogromną beczkę. [przypis tłumacza]
pusty — marny, bezpodstawny. [przypis edytorski]
pustynia — daw. każde pustkowie, gdzie nie mieszkają ludzie. [przypis edytorski]
pustynia (daw.) — każde pustkowie niezamieszkałe przez ludzi, a więc również niedostępne obszary leśne i górskie, niekoniecznie pozbawione roślinności. [przypis edytorski]
pustynia (daw.) — każde pustkowie niezamieszkałe przez ludzi, niekoniecznie pozbawione roślinności. [przypis edytorski]
pustynia — daw. każde pustkowie, również leśne, gdzie nie mieszkają ludzie. [przypis edytorski]
pustynia (daw.) — pustka, miejsce opustoszałe. [przypis edytorski]
pustynia (daw.) — pustkowie, odludne miejsce. [przypis edytorski]
pustynia (daw.) — tu: pustkowie, miejsce bezludne. [przypis edytorski]
Pustynia Libijska — pustynia piaszczysta we wsch. części Sahary. [przypis edytorski]
pustynia — tu: pustkowie, odludne miejsce. [przypis edytorski]
pustynia Zin — termin geograficzny mający dwa znaczenia: biblijne i związane ze współczesnym Izraelem; od 1899 roku większość uczonych identyfikuje pustynię Zin jako część Arabah: doliny na Bliskim Wschodzie, przez którą przebiega większość granicy pomiędzy Izraelem a Jordanią. [przypis edytorski]
pustynnej fata morgana — dziś poprawnie: pustynnej fatamorgany. [przypis edytorski]
pusty — tu: lekkomyślny. [przypis edytorski]
pu-szango — niedobrze. [przypis autorski]
pusza — puszka, tj. działo. [przypis redakcyjny]
puszczać krew — w XIX w. wierzono, że zmniejszenie ilości krwi w organizmie ma lecznicze właściwości. [przypis edytorski]
puszczać na azard — ryzykować. [przypis edytorski]
puszczać się zgoła na wszystko — sens: podejmować się przedstawienia dowolnego tematu. [przypis edytorski]
puszczać w odkupy — dzierżawić, dawać komuś coś w dzierżawę za okresową opłatą. [przypis edytorski]
puszczać w odwłokę — zwlekać. [przypis edytorski]
puszcza — daw. każde puste, tj. bezludne miejsce; pustynia. [przypis edytorski]
puszcza (daw.) — miejsce puste, bezludne. [przypis edytorski]
puszcza (daw.) — pustkowie, pusty, dziki teren. [przypis edytorski]
puszcza (daw.) — pustkowie; pusty, dziki teren. [przypis edytorski]
puszcza (daw.) — pustkowie; pusty, dziki teren; pustynia. [przypis edytorski]
puszcza (daw.) — pustkowie; pusty, dziki teren; pustynia. [przypis edytorski]
puszcza (daw.) — pustynia, pustkowie. [przypis edytorski]
puszcza (daw.) — pustynia, pustkowie; tu: pustka. [przypis edytorski]
Puszcza Jańsborska — obecna nazwa: Puszcza Piska. [przypis edytorski]
puszczajwa (starop. forma) — dziś 2.os.lm trybu rozk.: puszczajmy; tu: opuszczajmy, darujmy sobie. [przypis edytorski]
puszczał na drugich ogarem — szczuł jednego na drugich jak psa myśliwskiego. [przypis edytorski]
Puszczał sie w ziemie — wyprawiał się w głąb ziemi, w drogę pod ziemię. [przypis redakcyjny]
puszczam cię na wolą (starop.) — puszczam cię na wolność. [przypis edytorski]
puszczam dwa soldy za dwadzieścia cztery denary — przen.: nie mam dużych wymagań. [przypis edytorski]
puszcza — niegdyś określenie wszelkich terenów bezludnych, a więc pustych; pustkowie. [przypis edytorski]
puszcza — niegdyś określenie wszelkich terenów bezludnych, a więc pustych; tu: pustynia; por. wyrażenie głos wołającego na puszczy. [przypis edytorski]
Puszcza Niepołomicka — kompleks leśny w zachodniej części Kotliny Sandomierskiej, w pobliżu Krakowa. [przypis edytorski]
puszcza — pustynia; daw. określenie miejsca opustoszałego, bezludnego. [przypis edytorski]
puszcza się w dół kołowrotem — kołowrót, czyli winda: nie wiadomo nic bliżej o tej windzie, czy i gdzie była: prawdopodobnie była wtedy właśnie, gdyż roboty na Akropolis koło świątyń dopiero co ukończono; przypuszczam tedy, że jest mowa o jednym z takich kołowrotów do celów budowy. [przypis tłumacza]
puszcza surlańska — w innej wersji: puszcza człuchowska. [przypis edytorski]
puszczenie sobie — oddanie sobie we władanie. [przypis edytorski]
puszcze — tu: pustynie. [przypis edytorski]
puszczono na szrot (starop.) — [dziś forma przym. r.n.: puszczone (…); red. WL] zaniedbane, niedopełniane. [przypis redakcyjny]
Puszczyk — chłop mazurski; chłop z puszczy. [przypis edytorski]
Puszczyku — głos puszczyków, ptaków nocnych, był uważany za zapowiedź nieszczęścia. [przypis redakcyjny]
Puszet, Ludwik (1877–1942) — baron, rzeźbiarz, malarz, historyk sztuki, redaktor „Czasu” i „Ilustrowanego Kuriera Codziennego”, jeden z twórców w kabarecie „Zielony balonik”. [przypis edytorski]
puszka (daw.) — działo, armata. [przypis edytorski]
puszka Pandory (mit. gr.) — pierwsza kobieta na ziemi, Pandora, żona Epimeteusza, otworzyła otrzymaną od bogów w posagu zamkniętą szczelnie glinianą beczkę (zwaną puszką Pandory), wypuszczając na świat zamknięte w niej nieszczęścia. [przypis edytorski]
puszkar (daw., ukr.) — człowiek obsługujący puszkę, czyli działo; artylerzysta a. rusznikarz. [przypis edytorski]
puszkarnia (daw.) — skład broni artyleryjskiej. [przypis edytorski]
puszkarnia (daw., z węg. puska: karabin) — zakład pracy puszkarza, tj. rzemieślnika zajmującego się artylerią. [przypis edytorski]
puszkarz (daw.) — człowiek obsługujący puszkę, czyli działo; artylerzysta a. rusznikarz. [przypis edytorski]
puszkarz (daw.) — człowiek obsługujący puszkę, czyli działo, artylerzysta. [przypis edytorski]
puszkarze — artylerzyści. [przypis redakcyjny]
puszkarzów — artylerzystów. [przypis redakcyjny]
puszkarz — obsługujący armaty. [przypis edytorski]
puszkarz — rzemieślnik wyrabiający broń palną, szczególnie armaty; także: obsługujący działa artylerzysta. [przypis edytorski]
puszkarz — tu: specjalista wyrabiający i puszczający ognie sztuczne. [przypis redakcyjny]
puszkarz (z węg.) — artylerzysta a. konstruktor armat. [przypis edytorski]
puszkarz (z węg. puskás) — tu: artylerzysta. Źródłosłów węgierski oznacza żołnierza uzbrojonego w karabin. [przypis edytorski]
puszka (z węg.) — armata. [przypis edytorski]
Puszkin, Aleksander (1799–1837) — poeta rosyjskiego romantyzmu, autor m. in. poematu dygresyjnego Eugeniusz Oniegin (1833). [przypis edytorski]
Puszkin, Aleksander (1799–1837) — rosyjski pisarz, wybitny przedstawiciel romantyzmu. [przypis edytorski]
Puszkin, Aleksandr Siergiejewicz (1799–1837) — rosyjski poeta, dramaturg i prozaik, najwybitniejszy przedstawiciel romantyzmu rosyjskiego. [przypis edytorski]
puszki rychtować — wycelować armaty. [przypis edytorski]
puszta (węg.) — węgierski step. [przypis edytorski]
puszyć (daw.) — kryć (o futrze). [przypis redakcyjny]
puszyć — nadymać. [przypis edytorski]
puszyć się — być dumnym. [przypis edytorski]
puszyć się — nadymać się z dumy. [przypis redakcyjny]
puszyć — tu: pokazywać. [przypis edytorski]
puszy — popr.: puszy się. [przypis edytorski]
puszysz — dziś popr.: puszysz się. [przypis edytorski]
putare (wulg.) — kurwa. [przypis edytorski]
puteal — wieko studzienne. [przypis redakcyjny]
Putivel — Putywl, miasteczko w dzis. gubernii kurskiej. [przypis autorski]
Putnia (gw.) — drewniane naczynie do przenoszenia płynów. [przypis edytorski]
Putoszyński — być może chodzi o rotmistrza Konstantego Putoszyńskiego z Wołynia; wg Wespazjana Kochowskiego był to jego przyjaciel, znany w wojsku rokoszańskim z ogromnej łysiny, długiej brody i ciętego dowcipu, prototyp Zagłoby, Sambor Młoszowski; użyte przez Paska nazwisko prof. Czubek uważa za zmyślone, zapisuje je jako „Pustoszyński” i wywodzi od pustoty, skłonności do obracania wszystkiego w żart. [przypis redakcyjny]
Putrament, Jerzy (1910–1986) — prozaik, poeta, członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. [przypis edytorski]
Putrament, Jerzy (1910–1986) — prozaik, publicysta i poeta, poseł na sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. [przypis edytorski]
putra (sanskr.) — syn. [przypis edytorski]
putredo (łac.) — zgnilizna. [przypis redakcyjny]
putrefactio mundi (łac.) — zgnilizna świata. [przypis edytorski]
putryfakcyjny (fr. putréfaction: gnicie) — gnilny; powstały w wyniku procesów gnilnych. [przypis edytorski]
Puttkamerowie są spokrewnieni z Mickiewiczem — jest to oczywiście fantastyczna kombinacja Rzeckiego; Puttkamerów z Litwy, którzy nie byli krewnymi Mickiewicza, nic nie łączyło również z junkrami niemieckimi tegoż nazwiska. [przypis redakcyjny]
Puttkamer, Wawrzyniec (1794–1850) — narzeczony, a następnie mąż Maryli Wereszczakówny, ukochanej Adama Mickiewicza w okresie poprzedzającym jego debiut poetycki. [przypis edytorski]
Putyfar a. Potifar — postać biblijna, jeden z urzędników faraona, który kupił Józefa od Izmaelitów (Rdz 37,36). [przypis edytorski]
Putyfar (bibl.) — Egipcjanin, który kupił Józefa jako niewolnika. [przypis edytorski]
Putyfarowa żona — żona Putyfara, wysokiego dostojnika egipskiego, próbowała uwieść Józefa, gdy ten przebywał w niewoli (zob. Rdz 39,6–9). [przypis edytorski]
Putyfar — postać biblijna, jeden z urzędników faraona; Egipcjanin, który kupił Józefa od Izmaelitów (Rdz 37,36); żona Putyfara próbowała uwieźć Józefa. [przypis edytorski]
Putywl — miasto w płn.-wsch. części Ukrainy. [przypis edytorski]
