Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 162876 przypisów.
mieczmi (starop. forma) — mieczami. [przypis edytorski]
mieczmi (starop. forma) — zamiast: mieczami (por. pieśń I, zwr. 63 i pieśń VI, zwr. 73). [przypis redakcyjny]
Miecznik, Antoni (1870–1921) — literat, dziennikarz, autor dzieła O religii pogańskich Słowian, a także beletrystyki (m.in. Historia o królewiczu Milanie 1903, Koniec królestwa kobiet 1906); pochodzący z Częstochowy, porzucił seminarium duchowne, ukończył studia na uniwersytecie w Kijowie, podróżował po Włoszech i Besarabii (czego owocem były szkice O Serbii i Serbach; Macedonia i Macedończycy); przez większość życia związany z Warszawą jako redaktor i publicysta w czasopismach: „Świat” (od 1906 r.), „Dziennik Powszechny” (od 1909 r.) i „Kurier Warszawski” (od 1918 r.), gdzie prowadził dział prowincjonalny. Zainteresowania jego koncentrowały się wokół filozofii, a także problemów społeczno-politycznych; wielotomowym, niewydanym z rękopisu jego dziełem były studia filoz. O narodzie polskim rozmyślania oraz W labiryncie myśli filozoficznych. [przypis edytorski]
miecznik — dostojnik, pierwotnie urzędnik dworski zarządzający zbrojownią. [przypis edytorski]
miecznik — jeden z niższych rangą tytularnych urzędów ziemskich. [przypis edytorski]
Miecznik, Kozak i (…) stary sługa mówią każdy po swojemu — Pacholę jako postać nierealną tutaj pomijamy. Mówi ono właściwie językiem autora, który jednak w II, 17 przechodzi w charakterystyczne nastrojowe strofy o jakimś brzmieniu kamiennym, jakby grobowym. [przypis redakcyjny]
miecznikowa — mowa o pani Humleckiej. [przypis edytorski]
Miecznikow, Pasteur, Ehrlich, Wassermann i Nicolle — słynni mikrobiolodzy XIX w. i 1. poł. XX w. [przypis edytorski]
miecznik — urzędnik dworski, noszący niegdyś miecz swego pana. [przypis redakcyjny]
mieczóm, głowóm — dziś popr. forma C. lm: mieczom, głowom. [przypis edytorski]
Mieczów — dziś popr. forma D. lm.: mieczy. [przypis edytorski]
miecz Oskarowy — czyli Oskara, syna Osjana, a wnuka Fingala. [przypis redakcyjny]
mieczowi (…) złodzieje — złodzieje zbrojni w miecze. [przypis edytorski]
miecz sycylijski — miecz Damoklesa: gdy Damokles, dworzanin Dionizjosa, tyrana sycylijskiego miasta Syrakuzy, zazdrościł władcy szczęśliwego losu, został podczas uczty posadzony pod mieczem zawieszonym na końskim włosie, by mógł wczuć się w sytuację władcy w każdej chwili narażonego na nieszczęście. [przypis edytorski]
mieczu — dziś popr. forma C. lm: mieczowi. [przypis edytorski]
mieczu — dziś popr. forma C. lp: mieczowi. [przypis edytorski]
mieczu — dziś popr. forma: mieczowi a. dla miecza. [przypis edytorski]
miecz — wg mitologii Tezeusz uczestniczył w wyprawie Heraklesa po pas królowej Amazonek. [przypis edytorski]
mieczyskami — ῥομφαίαις , gladiis, Schwertern (Cl.), [pominięto tłum. na rosyjski]; duży, szeroki miecz, używany zwłaszcza przez Traków i różne ludy barbarzyńskie; noszono go po stronie prawej (Pape). [przypis tłumacza]
mieczyskami — ταῖς ῥομφαίαις, p. VI, I, 8, uwaga. [przypis tłumacza]
Mieczysław Frenkiel (1858–1935) — aktor. [przypis edytorski]
Mieczysław Gałka ps. „Elegant” (1923–1975) — podchorąży AK, w powstaniu dowódca drużyny w batalionie „Chrobry I”, robinson warszawski, po wojnie nadal mieszkał w stolicy. [przypis edytorski]
Mieczysław I a. Mieszko I (922/945–992) — władca Polski z dynastii Piastów, ojciec Bolesława I Chrobrego. [przypis edytorski]
Mieczysław I — chodzi o księcia Mieszka I. [przypis edytorski]
Mieczysław Jakimowicz — wspomnienie to było drukowane w miesięczniku „Rok Polski” (w Krakowie) we wrześniu 1917 r. (Nr. 9). [przypis redakcyjny]
Mieczysław Kurzyna ps. „Miecz” (1919–1983) — w konspiracji od 1939, podchorąży AK (od 17 sierpnia 1944 podporucznik), w powstaniu w Zgrupowaniu „Radosław”, ranny 9 sierpnia, później dowódca plutonu w batalionie „Czata 49”, po wojnie mieszkał w Warszawie. [przypis edytorski]
Mieczysław — właśc. Mieszko I. [przypis edytorski]
mie — daw. mię; dziś: mnie. [przypis edytorski]
Mikołaj Rej, Krótka rozprawa między trzemi osobami, Panem, Wójtem a Plebanem
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Mikołaj Rej, Krótka rozprawa między trzemi osobami, Panem, Wójtem a Plebanem
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Mikołaj Rej, Krótka rozprawa między trzemi osobami, Panem, Wójtem a Plebanem
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
miednia — miednica; misa. [przypis edytorski]
miednica (starop.) — tu: naczynie miedziane. [przypis edytorski]
miednica — tu: miska do mycia. [przypis edytorski]
miedniczka — tu: miedniczka nerkowa, część nerki. [przypis edytorski]
miednik (daw.) — wiaderko. [przypis edytorski]
miednik — dziś popr.: miednica. [przypis edytorski]
miednik — kocioł z brązu. [przypis edytorski]
miednik — właść. miednica. [przypis edytorski]
miedny (daw.) — miedziany, tu: brązowy. [przypis edytorski]
miedny — miedziany, tu: brązowy. [przypis edytorski]
miedź (daw.) — miedziaki, drobne monety. [przypis edytorski]
miedź — hartowana miedź była używana do wyrobu broni. [przypis edytorski]
miedź — hartowana miedź służyła do wyrabiania uzbrojenia. [przypis edytorski]
miedź — hartowana miedź służyła do wyrobu broni i zbroi. [przypis edytorski]
miedź — hartowana miedź służyła do wyrobu broni. [przypis edytorski]
miedź — hartowana miedź służyła do wyrobu uzbrojenia. [przypis edytorski]
miedź — hartowana miedź służyła do wyrobu zbroi i uzbrojenia. [przypis edytorski]
miedź — mowa o brązie. [przypis edytorski]
miedź za złoto wymienić — wyrażenie z Iliady VI 236, gdzie Glaukos zamienia się zbroją z Diomedesem, oddając mu swój złoty pancerz, wart stu wołów, a otrzymując od niego wykonany z miedzi (z brązu), wart dziewięć. [przypis edytorski]
miedza — pas graniczny oddzielający dwie połacie ziemi. [przypis edytorski]
miedza — pas nieuprawnej ziemi oddzielający pola. [przypis edytorski]
miedza — pas ziemi nieuprawnej ciągnący się wzdłuż dwóch pól i oddzielający je. [przypis edytorski]
miedza — pas ziemi nieuprawnej ciągnący się wzdłuż dwóch pól i oddzielający je. [przypis redakcyjny]
miedza — pas ziemi rozdzielający pola uprawne. [przypis edytorski]
miedza — podłużny skrawek ziemi oddzielający pola uprawne. [przypis edytorski]
miedza — wąski pas ziemi, który oddziela od siebie pola uprawne. [przypis edytorski]
miedza — wąski pas ziemi, który oddziela od siebie pola uprawne. [przypis edytorski]
miedza — wąski pas ziemi niezaoranej, rozgraniczający pola uprawne. [przypis edytorski]
miedziak — drobna moneta. [przypis edytorski]
miedziak — tu: brązowy medal. [przypis edytorski]
miedziane a. wytarte czoło (mieć) — być bezczelnym, bezwstydnym, pozbawionym honoru. [przypis edytorski]
miedziane czoło (daw.) — bezczelność, umiejętność kłamania w żywe oczy. [przypis edytorski]
miedziane czoło (mieć) — być bezczelnym, bezwstydnym, pozbawionym honoru. [przypis edytorski]
Miedziane (niem. Kupferberg, słow. Medené) — masywny szczyt wznoszący się na wys. 2237 m n.p.m. w długiej płn.-wsch. grani Szpiglasowego Wierchu w polskich Tatrach Wysokich; grań Miedzianego ciągnie się na przestrzeni 1400 m pomiędzy Doliną Pięciu Stawów Polskich a Doliną Rybiego Potoku. [przypis edytorski]
Miedziane — szczyt w polskich Tatrach o wysokości 2233 m n.p.m. [przypis edytorski]
miedziany — czerwonozłoty. [przypis edytorski]
Miedziany jeździec — pot. nazwa pomnika Piotra I w Petersburgu, jednego z symboli miasta. Został odsłonięty w 1782 dla upamiętnienia założyciela miasta. Posąg jeźdźca umieszczony jest na ogromnym postumencie wykonanym z granitowego głazu narzutowego. Jego nazwa upowszechniła się za sprawą poematu Puszkina Jeździec miedziany (Медный всадник, wyd. 1837), zainspirowanego pomnikiem. [przypis edytorski]
miedzianymi runie stopy — sens: podepcze ciężkimi stopami. [przypis edytorski]
miedzie — miodzie. [przypis edytorski]
Miedziojna (litew. Medeina) — bogini lasów. [przypis edytorski]
miedzy (daw.) — dziś: między. [przypis edytorski]
miedzy hardemi zawżdy kwitną swary — Prz 10, 12: „Nienawiść wzbudza swary: a wszystkie występki miłość pokrywa” (tłum. Wujka). [przypis edytorski]
miedzy insze (starop.) — między innych, pośród innych. [przypis redakcyjny]
Miedzy pysznemi zawżdy swary rostą — Prz 13, 10. [przypis edytorski]
miedzy (starop.) — dziś popr.: między. [przypis edytorski]
miedzy (starop.) — między. [przypis edytorski]
miej baczność (daw.) — uważaj. [przypis edytorski]
miejcie się do sprawy (starop.) — szykujcie się [gotujcie się] do sprawy [tj. tu: do walki]. [przypis edytorski]
Miej i tę, co przyjemność mojej zrówna matki — Miej i tę, która wdziękami wyrówna przyjemności, to jest wdziękom, matki mojej, Wenery. „Zrównać”, położone tu z czwartym przypadkiem, rządzi pospolicie trzecim, jeśli znaczy, jak w tym miejscu, wyrównać, być podobnym komu. [przypis redakcyjny]
Miej (…) karety — Celimena, wyprowadzona z równowagi i zapominając o światowej masce, odpowiada wręcz, porywczo; wówczas Arsena, korzystając z doraźnego zwycięstwa, chce z tryumfem opuścić pole walki. Ale już Celimena zdążyła się opanować. [przypis tłumacza]
Miej na poślednie koła pilne oko — dosł.: zwracaj uwagę na tylne koła; przysłowie to znaczy: myśl o tym, co się może zdarzyć. [przypis redakcyjny]
Miej nas na wodzy — trzymaj nas krótko, w karności i posłuszeństwie. [przypis redakcyjny]
miejśkie — dziś popr.: miejskie. [przypis edytorski]
miejsca czcią otoczone — τα αγια. Niechaj czytelnik nie posądza Flawiusza o ubóstwo wysłowienia; wśród całego wiru słów: świątynia, święte miejsca, Święte Świętych etc. tłumacz musi myśleć nie tylko o wiernym oddaniu tekstu, ale i o dźwięczności mowy przekładu; tylko w wypadkach, w których chodzi o określenia ściśle lokalne, dosłowność jest rzeczą nieodzowną, nie można tedy używać wyrażeń ogólnikowych, ale trzeba rzecz nazywać po imieniu. [przypis tłumacza]
miejsca pracy i toalety dla Płazów zostały otoczone wysokimi drewnianymi płotami, które chroniły Płazy (…), a przede wszystkim (…) oddzielały świat Salamander od świata ludzi — Wydaje się, że chodziło tu także o pewne pobudki moralne. Wśród papierów Povondry znalazła się wielojęzyczna Proklamacja, opublikowana przypuszczalnie we wszystkich gazetach na świecie i podpisana przez samą księżną Huddersfield, gdzie napisano:
„Liga Ochrony Płazów zwraca się przede wszystkim do was, kobiety, żebyście w interesie przyzwoitości i dobrych obyczajów przyczyniły się pracą swych rąk do wielkiej akcji, której celem jest zaopatrzenie Płazów w odpowiednią odzież. Najbardziej odpowiednia do tego jest sukienka o długości 40 cm, szeroka w pasie na 60 cm, najlepiej ze wszytą gumką. Zaleca się sukienkę złożoną w fałdy (plisowaną), która dobrze pasuje i umożliwia większą swobodę ruchów. Dla krajów tropikalnych wystarczy fartuszek zawiązywany w pasie, wykonany z całkiem prostego materiału nadającego się do prania, ewentualnie z części waszych starszych ubrań. Pomóżcie tym biednym Płazom, żeby pracując w pobliżu ludzi, nie musiały pokazywać się bez jakiegokolwiek ubrania, co zapewne obraża ich poczucie wstydu i dotyka nieprzyjemnie każdego przyzwoitego człowieka, szczególnie każdej kobiety i matki”.
[przypis autorski]
miejsca, w którym przedstawia się, mniej więcej tak jak w Twym pałacu, czyny ludzi, którzy już nie żyją — Inkowie przedstawiali rodzaj komedii, których tematy były czerpane z najlepszych czynów ich poprzedników. [przypis autorski]
miejsca w nich żadne nie miały wywody (starop.) — nie przemawiały do nich żadne tłumaczenia. [przypis edytorski]
miejsce Dolnego Egiptu zajmowała odnoga morska […] Przed gadami na tym świecie były tylko ślimaki i ryby, a przed nimi — same rośliny — autor przypisuje starożytnym Egipcjanom znajomość geologii i paleontologii, którą faktycznie osiągnięto dopiero w czasach nowożytnych. [przypis edytorski]
miejsce kuracyjne — sanatorium. [przypis edytorski]
miejsce na słońcu — tu: w świetle, w miejscu jasnym. [przypis edytorski]
miejsce obok księdza, abym mu podał nożyczki — podczas ceremonii przyjmowania do zgromadzenia zakonnego kobiecie obcina się włosy. [przypis edytorski]
Miejsce przechodu (…) i to, co jeszcze na przechodzie było — Tu nawiasem wspomina poeta Minotaura. [przypis redakcyjny]
Miejsce swe chytra gdy straciła dusza — W miejsce Judasza z dwóch przeznaczonych świątobliwych ludzi, losem na urząd apostolski wybrany był święty Mateusz (Dzieje apostolskie, rozdz. 1, w. 21). [przypis redakcyjny]
miejsce swe osiędzie (starop.) — zajmie godne siebie (czy: należne sobie) miejsce. [przypis redakcyjny]
miejsce (tu daw.) — posada, zatrudnienie. [przypis edytorski]
miejsce (tu daw.) — zatrudnienie, miejsce pracy. [przypis edytorski]
miejsce — tu: miejsce pracy, posada. [przypis edytorski]
miejsce — tu: posada, stanowisko pracy. [przypis edytorski]
miejsce — tu: posada, zatrudnienie. [przypis edytorski]
miejsce — tu: stanowisko, pracę. [przypis edytorski]
miejsce — tu: stanowisko. [przypis edytorski]
miejsce weźmie (…) Palinura miano — na płn. od zatoki Salerneńskiej do dziś istnieje Porto di Palinuro. [przypis edytorski]
