Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | dawne | dziecięcy | francuski | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rzadki | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 7498 przypisów.
błagać niebiosów — daw. forma; dziś popr. z B.: błagać niebiosa. [przypis edytorski]
błagać się (daw.) — uspokoić, ukoić. [przypis redakcyjny]
błagać (starop.) — tu: przebłagiwać. [przypis edytorski]
błagałem niebiosów — Tartufe, jak widzimy, miesza niebiosy do wszystkiego, nawet do schadzki z cudzą żoną. [przypis tłumacza]
Błagam cię, czyś jest bóstwem, czy panną śmiertelną — Homer, Odyseja VI 149, tłum. Lucjan Siemieński. [przypis edytorski]
„Błagonamierennyj” — ros. czasopismo dla niewymagających odbiorców, wydawane nieregularnie przez Aleksandra J. Izmajłowa w latach 1816–1826. [przypis edytorski]
błahocześciwy (daw., ukr.) —prawosławny. [przypis edytorski]
błahocześciwy (z ukr.) — pobożny, prawowierny; prawosławny. [przypis edytorski]
błahoczestiwy (ukr. благочестивий) — pobożny. [przypis edytorski]
błahoczestywy (z ukr.: pobożny, prawowierny) — prawosławny. [przypis edytorski]
błahoczynny (ukr. благочинний) — godność w cerkwi prawosławnej, opiekun kilku parafii. [przypis edytorski]
błahonadieżny z ros. благонадежны — godni zaufania. [przypis edytorski]
błahy — nieistotny. [przypis edytorski]
błam — futro. [przypis redakcyjny]
błam — pęk zszytych futer zwierzęcych. [przypis edytorski]
błam — skóra, futro. [przypis edytorski]
błam — zszyte futerka na przykrycie lub do podszycia płaszcza; ognistemi błamy — dziś popr. forma N. lm: ognistymi błamami. [przypis edytorski]
błam — zszyte skóry do podszycia płaszcza. [przypis edytorski]
błam — zszyte skóry zwierząt futerkowych. [przypis edytorski]
błam — zszyte skóry zwierząt futerkowych, wykorzystywane do uszycia płaszcza bądź jego podbicia. [przypis edytorski]
błam — zszyte skóry zwierzęce, tworzące rodzaj pledu; tu przen.: płachta, płat. [przypis edytorski]
błam — zszyte ze sobą skóry zwierząt futerkowych. [przypis edytorski]
Błaszki — miasto w woj. łódzkim, w pow. sieradzkim; ok. 35 km na płd.-wsch. od Żelazkowa. [przypis edytorski]
błatniak (z ros. блатной: karczemny, szemrany) — szubrawiec, aferzysta. [przypis edytorski]
bławat — cenna tkanina jedwabna, najczęściej błękitna. [przypis edytorski]
bławat — cenna tkanina jedwabna, najczęściej błękitna. [przypis redakcyjny]
bławat (daw.) — błękitna jedwabna tkanina. [przypis edytorski]
bławat — kosztowna tkanina jedwabna, przeważnie błękitna. [przypis edytorski]
bławat — kosztowna tkanina jedwabna, zazwyczaj błękitna. [przypis edytorski]
bławatne towary (daw.) — tkaniny; różnokolorowe, służące na ubrania materiały. [przypis edytorski]
bławatne — z bławatu, sukna. [przypis redakcyjny]
bławatnik — kupiec handlujący materiałami. [przypis edytorski]
bławatny (daw.) — tu: sklep z tkaninami. [przypis edytorski]
bławatny — wykonany z bławatu, tj. z drogiej, jedwabnej tkaniny, zazwyczaj błękitnej. [przypis edytorski]
bławatny — z sukna zwanego bławatem; [kosztownego, jedwabnego materiału]. [przypis redakcyjny]
bławat — rodzaj tkaniny jedwabnej. [przypis edytorski]
Bławatska, Helena (1831–1891) — rosyjska pisarka, okultystka i medium spirytystyczne, współzałożycielka Towarzystwa Teozoficznego. [przypis edytorski]
Bławatska, Helena Pietrowna (1831–1891) — rosyjska spirytystka i teozofka, współzałożycielka Towarzystwa Teozoficznego (1875), propagującego światopogląd łączący w sobie różne idee wywodzące się z gnostycyzmu, neoplatonizmu i buddyzmu. [przypis edytorski]
Bławatska, Helena Pietrowna (1831–1891) — rosyjska spirytystka i teozofka, współzałożycielka Towarzystwa Teozoficznego (1875), propagującego światopogląd łączący w sobie różne idee wywodzące się z gnostycyzmu, neoplatonizmu i buddyzmu. [przypis edytorski]
bławaty i bisiory — delikatne, kosztowne tkaniny. [przypis edytorski]
bławaty i złociste lamy — drogie, ozdobne tkaniny; bławat: błękitny jedwab; lama: tkanina przetykana nitkami złota lub srebra. [przypis edytorski]
bławić się — niebieszczyć się, błękitnieć. [przypis edytorski]
bławy — bladoniebieski, modrawy (por. bławatek). [przypis edytorski]
bławy — blady, mdły. [przypis autorski]
bławy (daw.) — bladoniebieski, modrawy. [przypis edytorski]
błaźnica (daw.) — młoda kobieta, podlotek. [przypis edytorski]
błaźnica (daw., reg.) — pieszczotliwie: młódka, panienka. [przypis edytorski]
błaźni — w rękopisie: blaźni. [przypis redakcyjny]
błazeńska laska — godło błazna, zazwyczaj z dzwoneczkami. Komentatorzy zwracają uwagę, że Matejko w obrazie Stańczyk (na dworze królowej Bony) dał mu laseczkę z główką w kapturze z oślimi uszami i z dzwoneczkami, takim, jaki on sam miał na głowie. [przypis redakcyjny]
Błazeńskich z Krety pieśni — Eurypides posługiwał się nowinką, której twórcami mieli być Kreteńczycy: stosował monodie, solowe pieśni śpiewane przez aktorów. [przypis edytorski]
błazeństwo — tu: rzecz licha, miernej wartości. [przypis edytorski]
błazeństwy — daw. forma N.lm; dziś: błazeństwami. [przypis edytorski]
Błazen książęcy wszedł także pierwszy itd. — w rękopisie cały fragment znajduje się na marginesie. [przypis edytorski]
błędna samotność — w oryg. niem. in seiner Seele war es finster: mroczno było w jego duszy; pominięto w tłumaczeniu następne zdanie, w oryg. niem. Eine fressende Verzweiflung brachte ihn dem Wahnsinn nahe ([Czuł] żrące zwątpienie, które doprowadzało go niemal do obłędu; red. WL). [przypis edytorski]
błędne (daw.) — [tu:] wlokące się. [przypis redakcyjny]
błędnego rycerza Tristana — Tristan, którego łączył stosunek miłosny z małżonką stryja, Izoldą; bohater średniowiecznego, powszechnie znanego romansu . [przypis redakcyjny]
błędnemi oczy — dziś popr.: błędnymi oczami. [przypis edytorski]
błędne roty (starop.) — oddziały koczownicze. [przypis redakcyjny]
błędne rumosze — głazy błędne. [przypis autorski]
błędne wędrówki tych gwiazd — niewielkie światełko na niebie poruszające się względem ogółu gwiazd Grecy nazywali ἀστὴρ πλανήτης (astēr planētēs): gwiazdą wędrującą lub błąkającą się, od czego pochodzi dzisiejsze słowo „planeta”. [przypis edytorski]
błędnie, bez związku — w oryg. niem. wirr durcheinander: bez ładu i składu. [przypis edytorski]
błędnie — w oryg. niem. irr(e), tu: jak szalony. [przypis edytorski]
błędnik (daw.) — tu: błądzący, wyznający błędne poglądy. [przypis edytorski]
błędnik — dziś: labirynt. [przypis edytorski]
błędnik — tu: labirynt. [przypis edytorski]
błędni (starop.) — błądzący; tu: koczowniczy. [przypis edytorski]
błędno — dziś popr.: błędnie. [przypis edytorski]
błędny (daw.) — błądzący, podróżujący bez wyraźnego celu (por.: błędny rycerz). [przypis edytorski]
błędny (daw.) — błądzący, podróżujący bez wyraźnego celu. [przypis edytorski]
błędnymi — właściwie: suchymi, ξηροῖς. [przypis tłumacza]
błędny ognik — bladoniebieski płomyk pojawiający się po zmierzchu na bagnach i torfowiskach. [przypis edytorski]
błędny (starop.) — tu: błądzący (w ciemności). [przypis edytorski]
błędny (starop.) — tu: zbłąkany; błądzący, zagubiony. [przypis edytorski]
błędny (starop.) — tu: zmieniający się, zmienny. [przypis edytorski]
błędny — taki, po którym się błądzi. [przypis redakcyjny]
błędny — tu: wędrowny; błądzący, przemieszczający się z miejsca na miejsce. [przypis edytorski]
błędom — tu: błądzeniu. [przypis edytorski]
błędowie — rozstajne drogi. [przypis edytorski]
błędu się strzegąc, wpadamy w wadę — kolejne odwołanie do idei licencji (dozwolonego artyście wykroczenia przeciw regułom językowym). Błąd jest tu określeniem dotyczącym poprawności językowej, wada natomiast dotyczy jakości artystycznej. [przypis edytorski]
błędu z roku 1870 — w wojnie francusko-pruskiej, w bitwie pod Gravelotte (18 sierpnia 1870) francuski marszałek François Achille Bazaine mimo przewagi na polu bitwy nie podjął decyzji o ataku na wyczerpane wojska pruskie i wycofał się do Metzu, co doprowadziło do okrążenia jego armii; spiesząca jej na pomoc druga, stutysięczna armia francuska została okrążona w bitwie pod Sedanem (1–2 września 1870), wskutek czego cesarz Napoleon III skapitulował i oddał się wraz z armią do niewoli, co stało się bezpośrednią przyczyną jego detronizacji oraz proklamowania III Republiki. [przypis edytorski]
błędy (daw.) — błądzenie, włóczęga. [przypis edytorski]
błędy (daw.) — tu: błądzenie, tułaczka. [przypis edytorski]
błędy (daw.) — złudzenie. [przypis redakcyjny]
błędy — dziś popr. forma N.lm: błędami. [przypis edytorski]
błędy (starop.) — błądzenie, błąkanie. [przypis redakcyjny]
błędy (starop.) — głupstwa, sprawy niewarte zachodu. [przypis redakcyjny]
błędy — tu: grzechy. [przypis edytorski]
błędzić — bredzić. [przypis autorski]
błękit metylowy (chem.) — błękit anilinowy, barwnik stosowany do wybarwiania preparatów biologicznych; tu zapewne raczej: błękit metylenowy (chlorek metylotioniny), po rozpuszczeniu w wodzie dający niebieski roztwór działający silnie antyseptycznie, stosowany do odkażania skóry i ran, daw. także doustnie w stanach zapalnych i zakażeniach układu moczowego. [przypis edytorski]
błękitna bogini — Atena, bogini mądrości i sprawiedliwej wojny, w Iliadzie sprzyjająca Grekom. [przypis edytorski]
błękitna bogini — Atena. [przypis edytorski]
błękitna krew — nawiązanie do poetyckiego przekonania, że osoby z rodzin arystokratycznych (królowie, książęta, hrabiowie itp.) mają krew błękitną, a nie czerwoną jak zwykli ludzie. [przypis edytorski]
Błękitna Księga — tu: książka z nazwiskami i adresami ważnych osób, takich jak osobistości rządowe. [przypis edytorski]
błękitne dźwięki — przykład synestezji, środka stylistycznego popularnego w poezji Młodej Polski, polegającego na przypisywaniu jednemu zmysłowi wrażeń charakterystycznych dla drugiego. [przypis edytorski]
Błękitne dzwonki Szkocji (ang. Blue Bells of Scotland) — popularna ballada szkocka, opublikowana po raz pierwszy w 1801 r. [przypis edytorski]
Błękitne niebo — popularne przedwojenne tango Blauer Himmel (1936) niem. kompozytora J. Rixnera, śpiewane w Polsce ze słowami Mariana Hemara jako To samo niebo, znane też pod tytułem Błękit nieba. [przypis edytorski]
błękitnokrwiści — szlachetnie urodzeni; ci, w których żyłach płynie „błękitna krew”. [przypis edytorski]
Błękitny Brzeg — dziś: Lazurowe Wybrzeże (fr. Côte d'Azur), wschodnia część wybrzeża francuskiej Prowansji, rozciągająca się od miejscowości Cassis aż po granicę włoską. [przypis edytorski]
błękity Niebios i wód brzegi, i Alp szczyty i widnokrąg cały świata, i przycisnąć świat jak brata chciał do swej piersi… — parafraza fragm. poematu Krasińskiego Przedświt. [przypis edytorski]
Błeszyński, Hipolit (1766–1824) — polski oficer, uczestnik wojny polsko-rosyjskiej 1792, od 1794 generał-adiutant wojsk saskich, adiutant króla Saksonii Fryderyka Augusta I. [przypis edytorski]
