Przypisy

ça arrive souvent, que (fr.) — zdarza się często, że. [przypis edytorski]

Ça ira (fr.) — Powiedzie się; tytuł i refren popularnej pieśni z czasów Rewolucji Francuskiej. [przypis edytorski]

Ça ira (fr.) — tu: powiedzie się; tytuł i początkowe słowa popularnej pieśni rewolucyjnej powstałej w 1790 r., która do czasu Marsylianki pełniła funkcję nieoficjalnego hymnu republiki. Słowa te, jak się przyjmuje, zostały zainspirowane przez Benjamina Franklina, który zapytany o wojnę o niepodległość Stanów Zjednoczonych podobno odpowiadał łamaną francuszczyzną „Ça ira, ça ira” („Będzie dobrze, będzie dobrze”). [przypis edytorski]

ça ira, ira, ira (fr.) — jakoś to będzie. [przypis edytorski]

ça mine la sante (fr.) — to podkopuje zdrowie. [przypis edytorski]

ça ne m'amuse plus (fr.) — to mnie już nie bawi. [przypis edytorski]

Ça ne tire pas à consequence (fr.) — to nie pociąga za sobą żadnych konsekwencji. [przypis edytorski]

ça ne va pas (fr.) — to nie jest w porządku; to nie uchodzi. [przypis edytorski]

Ça n'ira pas plus haut (fr.) — To nie pójdzie wyżej. [przypis edytorski]

Ça! Par exemple! (fr.) — To! Na przykład! [przypis edytorski]

Ça ressemble un peu mal! (fr.) — To niepodobna! [przypis edytorski]

Ça sent la m…e et les lilas… (fr.) — pachnie g…m i bzem. [przypis edytorski]

ça va sans dire (fr.) — bez dwóch zdań; ewidentnie; oczywiście. [przypis edytorski]

ćchać (daw.) — uderzać, niszczyć, psuć; dźgać. [przypis edytorski]

ćcić (starop. forma) — dziś popr.: czcić. [przypis edytorski]

čėdyti (brus.) — gailėti. [przypis edytorski]

čėdyti — gailėtis. [przypis edytorski]

čėdyti — mėgti; čia: valgyti, maitintis. [przypis edytorski]

čėsas — tisas, kukmedis. [przypis edytorski]

čėsiškas — laikinas. [przypis edytorski]

čebatas (brus.) — ilgas aulinias batas. [przypis edytorski]

čebatas (brus.) — ilgas, aulinis batas. [przypis edytorski]

čebatas — ilgas, aulinis batas. [przypis edytorski]

čerkasas — naminis audeklas. [przypis edytorski]

čerkasinės — pasiūtos iš čerkaso (naiminio audeklo). [przypis edytorski]

Česká Skalice (niem. Böhmisch Skalitz) — miasto w Czechach, nad rzeką Upą. [przypis edytorski]

čežėti — šlamėti, šnarėti. [przypis edytorski]

čiastavoti — vaišinti. [przypis edytorski]

čielybė — čia: visuma, tiesa. [przypis edytorski]

čierka — taurelė, stikliukas. [przypis edytorski]

činto — čiuntas, skutas, gabalas. [przypis edytorski]

Čionai — čia. [przypis edytorski]

čiujkavurų viršutinis drabužis. [przypis edytorski]

čiujnas — išmaningas, pastabus. [przypis edytorski]

čiupra — galvos plaukai. [przypis edytorski]

čiuprė — galvos plaukai. [przypis edytorski]

čiupryna (brus.) — galvos plaukai. [przypis edytorski]

ćkać (gw.) —jeść. [przypis edytorski]

ćma (daw.) — ciemność. [przypis edytorski]

ćma (daw., gw.) — ciemność. [przypis edytorski]

ćma (daw.) — mnóstwo. [przypis edytorski]

ćma (daw.) — mrowie, tłum. [przypis edytorski]

ćma (daw.) — tłum. [przypis edytorski]

ćma (daw.) — tu: chmara, mnóstwo. [przypis edytorski]

ćma (daw.) — tu: ciemność. [przypis edytorski]

ćma (daw.) — tu: mnóstwo, tłum. [przypis edytorski]

ćmak — mrok. [przypis edytorski]

ćma — tu: ciemność. [przypis edytorski]

ćma (tu daw.) — ogromna ilość, tłum. [przypis edytorski]

ćma (tu daw.) — wielka ilość, tłum. [przypis edytorski]

ćma — tu: duża liczba, tłum. [przypis edytorski]

ćma — tu: tłum. [przypis edytorski]

ćmić się — o oczach: zaćmiewać się, tracić zdolność wyraźnego widzenia. [przypis edytorski]

ćmić się — tu: ciemnieć. [przypis edytorski]

ćmić się — tu: zaćmiewać się, niknąć w ciemności. [przypis edytorski]

ćmić — tu: oszukiwać, żartować. [przypis edytorski]

ćmić — tu: zaćmiewać, przyćmiewać. [przypis edytorski]

ćmić — zaćmiewać, zasłaniać. [przypis edytorski]

ćmieć — dziś popr. forma: ćmić; tj. ledwo dostrzegalnie świecić. [przypis edytorski]

Čort… — Velnias… [przypis edytorski]

ćpać (daw. pot.) — żarłocznie jeść. [przypis edytorski]

ćpał — tu: jadł łapczywie. [przypis edytorski]

ćwiczeńszy (starop. forma) — dziś popr.: bardziej wyćwiczony. [przypis edytorski]

ćwiczenie — tu: chłosta; por. oćwiczyć kogo. [przypis edytorski]

ćwiczonoż nas (daw.) — konstrukcja z partykułą -że, skróconą do -ż; znaczenie: czy ćwiczono nas, czyż ćwiczono nas. [przypis edytorski]

ćwiczony (daw.) — bity, chłostany. [przypis edytorski]

ćwiczyć (daw.) — napominać. [przypis edytorski]

ćwiczyć — tu: bić. [przypis edytorski]

ćwiczyć — tu daw.: bić, wymierzać karę chłosty. [przypis edytorski]

ćwieczek — gwóźdź, mały ćwiek. [przypis edytorski]

ćwieczek — mały gwóźdź, gwoździk. [przypis edytorski]

ćwieczkarnia — fabryka produkująca gwoździe. [przypis edytorski]

ćwiek — duży gwóźdź. [przypis edytorski]

ćwiek — gwóźdź. [przypis edytorski]

ćwierć (daw.) — tu: drewniane naczynie o pojemności ćwiartki korca. [przypis edytorski]

ćwierć (daw.) — tu: zapewne chodzi o używane dawniej drewniane naczynie. [przypis edytorski]

ćwierć kopy — 15; kopa — 60. [przypis edytorski]

ćwierć południka — autor południkiem (méridien) nazywa zamkniętą, zbliżoną do okręgu linię na powierzchni Ziemi, przechodzącą przez bieguny i obiegającą ją wokół. Obecnie południkiem nazywa się połowę takiej linii, od bieguna do bieguna. Stąd też wg obecnej terminologii metr jest równy w przybliżeniu jednej dziesięciomilionowej części połowy południka. [przypis edytorski]

ćwierć — trzy miesiące. [przypis edytorski]

ćwierć — wypłacany kwartalnie żołd. [przypis edytorski]

Ćwierciakiewiczowa — autorka niezwykle popularnej w okresie międzywojennym książki kucharskiej. [przypis edytorski]

Ćwierciakiewiczowa — autorka popularnych w XIX i na pocz. XX w. książek kucharskich. [przypis edytorski]

Ćwierczakiewicz, Józef (1822–1869) — działacz polityczny, dziennikarz; przedstawiciel Komitetu Centralnego Narodowego; komisarz Rządu Narodowego w Wielkiej Brytanii. [przypis edytorski]

Ćwierczakiewiczowa, Lucyna, właśc. Lucyna von Bachman — primo voto Staszewska, secundo voto Ćwierczakiewicz; niezwykle popularna postać XIX-wiecznej Warszawy, cieszyła się sympatią m.in. Bolesława Prusa, autorka poczytnych książek podejmujących tematykę prowadzenia gospodarstwa domowego oraz kuchni (m.in. wielokrotnie wznawiane 365 obiadów za pięć złotych, Warszawa 1860); współpracowała z czasopismami „Bluszcz” (gdzie w l. 1865–1894 prowadziła dział mody i gospodarstwa domowego) oraz „Kurier Warszawski”; od 1870 r. prowadziła przy ul. Królewskiej 3 w Warszawie salon, w którym podejmowała gości przyrządzanymi przez siebie daniami. [przypis edytorski]

ćwiertować — dziś popr.: ćwiartować. [przypis edytorski]

ćwiertowane — dziś: ćwiartowane. [przypis edytorski]

ćwiertują — dziś popr.: ćwiartują. [przypis edytorski]

ćwik (daw.) — człowiek ćwiczony, doświadczony, szczwany; wyjadacz. [przypis edytorski]

ćwik (daw.) — doświadczony, przebiegły człowiek. [przypis edytorski]

ćwik (daw.) — ktoś doświadczony, przebiegły, chytry. [przypis edytorski]

ćwik (daw.) — spryciarz. [przypis edytorski]

ćwik (daw.) — tu: kapłon, wykastrowany, specjalnie utuczony młody kogut; wyglądać jak ćwik: być zarumienionym. [przypis edytorski]

ćwik (daw.) — zuch, spryciarz (także: istota niedojrzała lub nieokreślona pod względem płci). [przypis edytorski]

ćwik — zuch. [przypis edytorski]

čypdyti — skriausti. [przypis edytorski]

čysta (sl.) — čia: skaisti. [przypis edytorski]

čyžė — duoklė, mokestis. [przypis edytorski]

caballero (daw. hiszp.) — kawaler, szlachcic. [przypis edytorski]

Caballero, Francisco Largo (1869–1946) — hiszpański działacz związkowy i polityk, od września 1936 do maja 1937 premier rządu republikańskiego. [przypis edytorski]

caballero (hiszp.) — kawaler. [przypis edytorski]