Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 453 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | astronomia | biologia, biologiczny | chemiczny | dawne | filozoficzny | fizyka | francuski | geologia | grecki | hebrajski | hiszpański | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | portugalski | potocznie | przestarzałe | przymiotnik | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | starożytny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 3086 przypisów.
ekloga — sielanka; pieśń opiewająca życie pasterskie. [przypis edytorski]
ekloga — sielanka (rodzaj utworu poetyckiego). [przypis edytorski]
ekloga — sielanka, rodzaj utworu poetyckiego ukazujący wyidealizowane życie wiejskie. [przypis edytorski]
ekloga (z łac.) — gatunek lit., utwór ukazujący wyidealizowane życie wiejskie; sielanka, idylla. [przypis edytorski]
ekonoma — w wydaniu z 1816 r. zamiast tego jest: komisarza, plenipotenta. [przypis edytorski]
ekonom — dawniej zarządca majątku ziemskiego. [przypis edytorski]
ekonomiach — dobrach. [przypis redakcyjny]
ekonomia (daw.) — tu: dobra królewskie stołowe (nie opłacające kwarty, lecz czynsz dzierżawny). [przypis redakcyjny]
ekonomia — dobra ziemskie, z których dochód przeznaczony był na osobiste potrzeby króla i dworu. [przypis redakcyjny]
ekonomia — gospodarność, umiejętność gospodarowania. [przypis edytorski]
ekonomia — majątki ziemskie, z których dochód przeznaczono na potrzeby króla i dworu. [przypis edytorski]
ekonomia — tu: gospodarstwo. [przypis redakcyjny]
ekonomie — większe dobra królewskie, w których król miał swego rządcę (ekonomia Samborska). [przypis redakcyjny]
ekonomika — tu: gospodarka. [przypis edytorski]
ekonomika — tu: gospodarność. [przypis redakcyjny]
ekonomistami — zarządcami. [przypis redakcyjny]
ekonom — nadzorca prac rolnych w dawnych majątkach ziemskich. [przypis edytorski]
ekonom — nadzorca prac rolnych w dawnym majątku ziemskim. [przypis edytorski]
ekonomować (daw.) — pracować jako ekonom, nadzorca prac rolnych w majątku ziemskim. [przypis edytorski]
ekonomski — od: ekonom (nadzorca prac rolnych w dawnych majątkach ziemskich). [przypis edytorski]
ekonom — w dawnych majątkach ziemskich nadzorca prac rolnych. [przypis edytorski]
ekrazyt — materiał wybuchowy, mieszanina kwasu pikrynowego, pikrynianu amonu, trinitrokrezoli i soli amonowych tychże. [przypis edytorski]
ekrazytówka (wojsk.) — pocisk wybuchający od uderzenia, wypełniony ekrazytem (materiałem wybuchowym o właściwościach kruszących). [przypis edytorski]
eksakcja (z łac.) — pobór, ściąganie podatków. [przypis edytorski]
Eksalot — Ἐξαλὼθ (N), Ξαλὼθ (D), LXX Χασαλὼθ, כְּסֻלּוֹת (Joz 19, 18), dziś Iksâl, wieś w pobliżu Taboru. [przypis tłumacza]
eksamit (starop.) — aksamit. [przypis edytorski]
ekscelentny (z łac.) — wyborny, znakomity, doskonały. [przypis edytorski]
ekscelsiory (żart., z łac.) — wyżyny, szczyty. [przypis edytorski]
ekscentryczność (astr.) — parametr orbity określający wielkość odchylenia jej kształtu od idealnego koła. [przypis edytorski]
ekscentryczność — dziwactwo, odbieganie od przyjętych zwyczajów towarzyskich. [przypis edytorski]
ekscepcją — wyjęcie, zwolnienie. [przypis redakcyjny]
ekscepcja (daw., z łac. exceptio) — wyjątek. [przypis edytorski]
ekscepcja (daw., z łac.) — wyjątek. [przypis edytorski]
ekscepcja (z łac.) — wyjątek. [przypis edytorski]
ekscerpt (przestarz.) — wyciąg z dokumentu lub książki. [przypis edytorski]
ekscerpt — wyciąg. [przypis autorski]
ekscesa — dziś popr.: ekscesy. [przypis edytorski]
ekscesantów — napastników. [przypis redakcyjny]
ekscesu — występku. [przypis redakcyjny]
ekscytans (z łac.) — środek pobudzający. [przypis edytorski]
ekscytarz — czynnik pobudzający. [przypis edytorski]
ekscytować — niepokoić, naglić. [przypis redakcyjny]
ekscytować — tu: pobudzać do działania, ponaglać. [przypis edytorski]
ekscytujący — wzbudzający duże emocje i zaciekawienie. [przypis edytorski]
eksdywizja — podział obciążonego długami majątku pomiędzy wierzycieli. [przypis edytorski]
eksedra — ἐξέδρας, exedrarum, Galerie (Cl. ), [pominięto tłum. na rosyjski]. Mijając bramy dziedzińca, wchodziło się do przedsieni w kształcie czworokątnego wnętrza wieży, które od strony Przybytku nie miały ściany, tylko duże kolumny. [przypis tłumacza]
eksedry — p. V, I, 6 i V, V, 4. [przypis tłumacza]
eksekracja — zaklęcie. [przypis redakcyjny]
eksekracje (lm) — zaklęcia. [przypis redakcyjny]
eksenterować (daw.) — dokonać sekcji zwłok. [przypis edytorski]
eksepcja (daw., z łac.) — wyjątek. [przypis edytorski]
ekshalacjami — wyziewami. [przypis redakcyjny]
ekshalacja (z łac. exhalatio: wydychanie) — wyziewy, tu: promieniowanie. [przypis edytorski]
ekshalacje — wyziewy. [przypis edytorski]
ekshibicja (z łac.) — obnażanie, wystawianie na pokaz. [przypis edytorski]
ekshibicja (z łac.) — obnażanie, wystawianie na pokaz. [przypis edytorski]
ekshortacje (z łac. exhortatio: napomnienie) — tu: egzorty, modlitwy za konających a. za zmarłych. [przypis edytorski]
eks-jezuita — król Jan Kazimierz, po dwóch latach nowicjatu w zakonie jezuitów, mimo braku święceń kapłańskich w 1646 r. został mianowany przez papieża kardynałem. Zrezygnował z tej godności, kiedy został królem i poślubił wdowę po bracie, królową Marię Ludwikę Gonzagę. [przypis edytorski]
eks-jezuita Rotalier — jezuita nazwiskiem Prost, zamieszany w sprawę długów zaciągniętych przez La Valetta, usunął się do Dole we wsch. Francji, gdzie zamieszkał pod nazwiskiem Rotalier (Wolter, La guerre civile de Geneve). [przypis edytorski]
eks-kardynał w koronie — król Jan Kazimierz, po dwóch latach nowicjatu w zakonie jezuitów, mimo braku święceń kapłańskich w 1646 r. został mianowany przez papieża kardynałem. Zrezygnował z tej godności, kiedy został królem i poślubił wdowę po bracie, królową Marię Ludwikę Gonzagę. [przypis edytorski]
ekskomunikacja (daw.) — ekskomunika, najsurowsza kara w Kościele katolickim, polegająca na wykluczeniu ze społeczności wiernych. [przypis edytorski]
ekskomuniki — klątwy, wyklęcia z kościoła. [przypis redakcyjny]
ekskrementalia (z łac.) — wydaliny. [przypis edytorski]
ekskurs (daw.) — dygresja, dodatek do dzieła. [przypis edytorski]
ekskurs (daw.) — dygresja, wyjaśnienie pobocznej kwestii. [przypis edytorski]
ekskursja (daw.) — wycieczka, wyprawa. [przypis edytorski]
ekskursja (przestarz.) — wycieczka, wyprawa. [przypis edytorski]
ekskursja (z łac. a. z ros.) — wycieczka, wyprawa. [przypis edytorski]
ekskuzacyja (z łac.) — usprawiedliwienie. [przypis edytorski]
ekskuza (daw.) — usprawiedliwienie. [przypis edytorski]
ekskuza (daw.) — wytłumaczenie, tłumaczenie się. [przypis edytorski]
ekskuza — wymówka. [przypis edytorski]
ekskuza (z fr.) — tłumaczenie się. [przypis edytorski]
ekskuzja — wymówka, tłumaczenie się. [przypis redakcyjny]
ekskuzować (daw.) — usprawiedliwiać, tłumaczyć z czegoś; przepraszać. [przypis edytorski]
ekskuzować (daw, z łac.) — wybaczać coś komuś, usprawiedliwiać, uniewinniać. [przypis edytorski]
ekskuzować się (daw., z łac.) — usprawiedliwiać się, przepraszać. [przypis edytorski]
ekskuzować się — tłumaczyć się, przepraszając. [przypis edytorski]
ekskuzować się (z fr.) — przepraszać. [przypis edytorski]
ekskuzować się (z fr.) — tłumaczyć się, wymawiać się. [przypis edytorski]
ekskuzował go — usprawiedliwiał go. [przypis redakcyjny]
ekslibris — nazwisko albo godło właściciela, umieszczone w książce. [przypis edytorski]
eks-obywatel — tu w znaczeniu: były właściciel ziemski. [przypis redakcyjny]
eksorbitancja a. egzorbitancja (daw., z łac. exorbotantia) — nadużycie prawa, bezprawne orzeczenie, wyrok, nakaz. [przypis edytorski]
eksord (z łac.) — wstęp. [przypis edytorski]
ekspatriacja — opuszczenie kraju ojczystego. [przypis edytorski]
ekspatriować się (z łac.) — opuścić ojczyznę. [przypis edytorski]
ekspediować (z łac.) — wyprawiać, wysyłać. [przypis edytorski]
ekspediować (z łac.) — wysyłać, wyprawiać. [przypis redakcyjny]
ekspediowany — tu: wykonany. [przypis redakcyjny]
ekspedite a. expedite (lac.) — biegle, doskonale. [przypis edytorski]
ekspedite (z łac.) — wyśmienicie. [przypis edytorski]
ekspedycja (daw.) — przesyłka, coś wysłanego. [przypis edytorski]
ekspedycja — tu: wysłanie listu, przesyłki. [przypis edytorski]
ekspedycja — wyprawa podjęta w określonym celu. [przypis edytorski]
ekspedycja — wyprawa. [przypis redakcyjny]
ekspedycji — ogłoszenia. [przypis redakcyjny]
ekspedycyja — odprawa. [przypis redakcyjny]
ekspedyjować — odprawić. [przypis redakcyjny]
ekspektatywa — nadzieja, przyszłość. [przypis redakcyjny]
