Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 451 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | białoruski | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | geografia, geograficzny | grecki | gwara, gwarowe | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | norweski | polski | portugalski | potocznie | prawo, prawnicze | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | ukraiński | włoski | wojskowy | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 2523 przypisów.
infernem nec Deum tremens (łac.) — nielękający się piekła ani Boga. [przypis edytorski]
Inferno i Paradiso Dantego — Inferno i Paradiso to części dzieła Dantego nazwanego przez jego współczesnych Boską Komedią. [przypis edytorski]
inferno — piekło. [przypis edytorski]
Inferno — powieść Strindberga poświęcona okultyzmowi i alchemii; wydana w Paryżu w r. 1897. [przypis edytorski]
inferno (wł.) — piekło. [przypis edytorski]
Inferno (wł.) — Piekło; tytuł jednej z części Boskiej komedii, której autorem jest Dante Alighieri (1265–1321). [przypis edytorski]
infestować (z łac.) — napadać. [przypis edytorski]
infestować (z łac.) — niepokoić. [przypis edytorski]
in figura et in tempore — co do postaci i co do czasu. [przypis edytorski]
infiltracja — powolne przenikanie lub przesiąkanie płynów; tu przen.: wpływ. [przypis edytorski]
infima (daw.) — najniższa klasa w szkołach polskich. [przypis edytorski]
infima minorum (łac.) — najniższa (pierwsza) klasa w dawnych szkołach w Polsce. [przypis edytorski]
infima — najniższa klasa w daw. szkołach jezuickich; często dzielona na dwie: niższą (minorum) i wyższą (maiorum). [przypis edytorski]
infima — najniższa (pierwsza) klasa w dawnych szkołach w Polsce. [przypis edytorski]
Infimarum virtutum apud vulgus laus est, mediarum admiratio, supremarum sensus nullus (łac.) — nieznaczna cnota wśród pospólstwa ma rozgłos, średnia budzi podziw, najwyższa nie robi żadnego wrażenia. [przypis edytorski]
in fiocchi (wł.) — tu: oficjalnie, z całym splendorem; dosł.: we frędzlach, od kapeluszy kardynalskich ozdobionych umieszczonymi po bokach sznurami z frędzlami, noszonych dawniej podczas szczególnie ważnych uroczystości. [przypis edytorski]
infirmeria — pomieszczenie szpitalne w klasztorze, koszarach wojskowych, internacie itp. [przypis edytorski]
infirmeria — sala a. część budynku przeznaczona dla chorych w instytucjach takich jak klasztory, internaty, koszary itp. [przypis edytorski]
infirmeria (z łac. infirmus: słaby, chory) — pomieszczenie szpitalne w klasztorze, koszarach wojskowych, internacie itp. [przypis edytorski]
inflacja kosmologiczna — teoria kosmologiczna, według której wczesny Wszechświat przeszedł przez fazę gwałtownego rozszerzania się. [przypis edytorski]
in flagranti (łac.: in flagranti delicto) — na gorącym uczynku. [przypis edytorski]
in flagranti (łac.) — na gorącym uczynku, przyłapanie w trakcie popełniania przestępstwa. [przypis edytorski]
in flagranti (łac.) — na gorącym uczynku. [przypis edytorski]
in flagranti (łac.) — na gorącym uczynku, w momencie popełniania przestępstwa. [przypis edytorski]
in flagranti (łac.) — (przyłapanie) na gorącym uczynku. [przypis edytorski]
in flagranti — (Latin) while commiting the act. [przypis edytorski]
inflamacja (z łac.) — zapalenie, stan zapalny. [przypis edytorski]
inflancki — z Inflant: krainy historycznej powstałej w średniowieczu w obrębie zakonu kawalerów mieczowych, a zamieszkanej przez plemiona bałtyckie; dawne Inflanty zajmowały obszar dzisiejszej Estonii oraz Łotwy. [przypis edytorski]
inflantski — dziś: inflancki; przynależny Inflantom. [przypis edytorski]
inflantski — dziś popr. pisownia: inflancki. [przypis edytorski]
Inflantski — tu: mistrz zakonu kawalerów mieczowych, działającego w średniowieczu na terenie dzisiejszej Łotwy i Estonii, założonego w oparciu o regułę templariuszy; inflantski — dziś popr. pisownia: inflancki. [przypis edytorski]
Inflanty (hist.) — kraina położona na północ od Litwy, na terenie dzisiejszej Łotwy i Estonii, zamieszkana przez potomków plemion bałtyckich i ugrofińskich, o kulturze z silnymi wpływami niemieckimi i szwedzkimi. [przypis edytorski]
Inflanty — kraina historyczna na terytorium dzisiejszej Łotwy i Estonii, pozostająca w późnym średniowieczu pod władzą niemieckiego zakonu kawalerów mieczowych, założonego w oparciu o regułę templariuszy. [przypis edytorski]
infleksja (z łac.) — załamywanie się. [przypis edytorski]
Infling — esesman, komendant jednego z obozów w Skarżysku-Kamiennej. [przypis edytorski]
in floribus (łac.) — pośród kwiatów. [przypis edytorski]
in floribus (łac.) — w rozkwicie (tu, domyślnie, kariery). [przypis edytorski]
influenca a. influenza (daw.) — grypa. [przypis edytorski]
influenca (daw.) — grypa. [przypis edytorski]
influencja (z łac.) — wpływ. [przypis edytorski]
influenza (daw.) — grypa. [przypis edytorski]
influenza — dziś: grypa. [przypis edytorski]
influenza — grypa. [przypis edytorski]
in folio — dawne określenie dużego formatu. [przypis edytorski]
in folio (łac.) — arkusz papieru jednokrotnie złożony, który tworzy dwie karty i cztery stronice; największy format, w jakim drukuje się książki. [przypis edytorski]
in folio (łac.) — książka w formacie arkusza złożonego na dwie części; tu: księga wielkich rozmiarów. [przypis edytorski]
in folio (łac.) — o książce: w formacie arkusza złożonego na pół; jest to największy format, w jakim drukuje się książki. [przypis edytorski]
in folio (łac.) — o książce: w formacie złożonego na pół arkusza drukarskiego; ogólnie: wielkich rozmiarów. [przypis edytorski]
Honoré de Balzac, Stracone złudzenia, Wielki człowiek z prowincji w Paryżu
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
in folio (łac.) — w typografii jednokrotnie złożony arkusz papieru, ogólnie: duży format. [przypis edytorski]
in folio (wł., łac.) — tu: w formacie arkusza raz złożonego. [przypis edytorski]
informacją — dziś popr. forma D.lp: informację. [przypis edytorski]
in forma — co do kształtu (a. rodzaju). [przypis edytorski]
informacyj — dziś popr. forma D.lm: informacji. [przypis edytorski]
In fragili corpore, odiosa omnis offensio est — Cicero, Cato Maior de Senectute 18. [przypis edytorski]
in fugam se dedit (łac.) — podał się do ucieczki. [przypis edytorski]
infuła i pastorał — oznaki godności i władzy dostojników kościelnych: wysokie, ceremonialne nakrycie głowy oraz długa laska o ślimakowato zwiniętym zakończeniu. [przypis edytorski]
infuła — nakrycie głowy biskupa. [przypis edytorski]
infułat — wyższy dostojnik kościelny, od infuły, czyli nakrycia głowy takich osób. [przypis edytorski]
infułat — wyższy dostojnik kościelny; określenie pochodzi od infuły, czyli nakrycia głowy takich osób. [przypis edytorski]
infuła — w starożytnym Rzymie opaska na głowę będąca odznaką godności lub władzy; później nazwa wysokiego, ceremonialnego nakrycia głowy noszonego przez chrześcijańskich dostojników kościelnych. Tu: nakrycie głowy dostojnika. [przypis edytorski]
infuła — wysoka czapka biskupa. [przypis edytorski]
infuła — wysoka, podwójna czapka biskupia. [przypis edytorski]
infuła — wysokie, ceremonialne nakrycie głowy biskupa. [przypis edytorski]
infuła — wysokie, ceremonialne nakrycie głowy dostojników kościelnych; przen.: wysoka godność kościelna. [przypis edytorski]
in fundo (łac.) — na dnie (wieży). [przypis edytorski]
in fundo (łac.) — tu: w podziemiach. [przypis edytorski]
in fundo — w lochu, w podziemiach. [przypis edytorski]
infuzja (med.) — podawanie do organizmu płynów drogami innymi niż naturalne, np. metodą wlewu dożylnego (kroplówką). [przypis edytorski]
infuzorie (daw. biol.) — mikroorganizmy wodne, mikroskopijne żyjątka. [przypis edytorski]
Ingarden, Roman (1893–1970) — filozof, teoretyk literatury. [przypis edytorski]
Ingarden, Roman (1893–1970) — filozof, teoretyk literatury. [przypis edytorski]
Ingared — szwedzka miejscowość w regionie administracyjnym Västra Götaland. [przypis edytorski]
inga, właśc. Inga edulis — drzewo owocowe z Ameryki Południowej. [przypis edytorski]
Ingenio Alf. Scolari (łac.: talentowi Alfreda Schulera) — wiersz dedykowany jest przyjacielowi poety, Alfredowi Schulerowi (1865–1923), mistykowi, wizjonerowi, działaczowi neopogańskiemu. [przypis edytorski]
Ingentem Boguslao defero cultum, a me minimo excelsus tibi honor — Darzę Bogusława nadzwyczajnym uwielbieniem, ode mnie, najniższego, najwyższy hołd tobie (składam). [przypis edytorski]
Inge, William Ralph (1860–1954) — teolog anglikański. [przypis edytorski]
in girum imus nocte et consumimur igni (łac.) — tekst przetłumaczony w kolejnym wersie; zwraca uwagę fakt, że jest palindromem, tj. od końca czyta się tak samo, jak od początku. [przypis edytorski]
Inglaterra (hiszp.) — Anglia. [przypis edytorski]
Ingleze! Ingleze! (hiszp.) — Anglik! Anglik! [przypis edytorski]
Inglezi — Anglicy. [przypis edytorski]
inglorius (łac.) — niesławny. [przypis edytorski]
in gratiam (łac.) — dzięki (czemuś), z powodu, ze względu na. [przypis edytorski]
in gratiam (łac.) — tu: z powodu. [przypis edytorski]
in gratiam (łac.) — tu: z powodu, ze względu na. [przypis edytorski]
ingratitudinem (łac., B. lp) — niewdzięczność. [przypis edytorski]
ingratny (z łac.) — niewdzięczny. [przypis edytorski]
ingrediencja — składnik mieszaniny. [przypis edytorski]
ingrediencja — składnik. [przypis edytorski]
ingrediencja (z łac.) — składnik mieszaniny; przyprawa. [przypis edytorski]
ingrediencja (z łac.) — składnik. [przypis edytorski]
ingrediencje (daw.) — składniki. [przypis edytorski]
ingrediencje (z łac.) — składniki mieszaniny; przyprawy. [przypis edytorski]
ingrediencje (z łac.) — składniki. [przypis edytorski]
in gremia (łac.) — zbiorowo, wszyscy razem. [przypis edytorski]
in gremio (łac.) — zbiorowo, wspólnie. [przypis edytorski]
Ingres, Jean-Auguste-Dominique (1780–1867) — francuski malarz historyczny i portrecista, jeden z najwybitniejszych artystów francuskich XIX w.; autor m.in. obrazu Wielka odaliska (1814), przedstawiającego leżącą nagą kobietę z haremu. [przypis edytorski]
ingres — uroczyste objęcie urzędu. [przypis edytorski]
ingres — uroczyste objęcie władzy. [przypis edytorski]
ingrosować (daw.) — wpisywać do ksiąg. [przypis edytorski]
ingrytowy a. ingrychtowy zamek (z niem.) — zamek ślusarski z wewnętrzną wkładką. [przypis edytorski]
