Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | białoruski | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | geografia, geograficzny | grecki | gwara, gwarowe | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | norweski | polski | portugalski | potocznie | prawo, prawnicze | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | ukraiński | włoski | wojskowy | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 3668 przypisów.
introdukcja (z łac.) — wstęp. [przypis edytorski]
introdukować (łac.) — wprowadzić. [przypis edytorski]
Introibo ad altare Dei… (łac.) — Przystąpię do ołtarza Bożego (fragm. tekstu mszy katolickiej w rycie rzymskim, odmawiany przez kapłana). [przypis edytorski]
introibo ad altare Dei (łac.) — przystąpię do ołtarza Bożego. [przypis edytorski]
Introibo ad altare Dei (łac.) — Przystąpię do ołtarza Bożego (Ps 43, 4; fragm. tekstu mszy katolickiej w rycie rzymskim, odmawiany przez kapłana). [przypis edytorski]
Introibo ad altare Dei (łac.) — Przystąpię do ołtarza Pańskiego. [przypis edytorski]
introit (z łac.) — pieśń rozpoczynająca mszę. [przypis edytorski]
introjekcja — mechanizm psychologiczny polegający na przyjmowaniu cudzych uczuć i przekonań za własne, bez wyraźnego uświadamiania sobie tego. [przypis edytorski]
introjekcja — nieświadome włączanie w obręb własnej świadomości (charakteru, przekonań) cudzych norm oraz wzorców i czynienie ich swoimi własnymi. [przypis edytorski]
introjekcjonistyczny — tu: subiektywizujący; od introjekcja, włączanie w obręb własnej świadomości (charakteru, przekonań) czynników zewnętrznych, przejmowanie norm oraz wzorców i czynienie ich swoimi własnymi. [przypis edytorski]
introligator — rzemieślnik trudniący się oprawą książek. [przypis edytorski]
intromisja (daw., z łac.) — oficjalne wprowadzenie w posiadanie nieruchomości. [przypis edytorski]
intromitować się (daw., z łac.) — wejść w posiadanie nieruchomości; wprowadzić się. [przypis edytorski]
intromitować — wprowadzać. [przypis edytorski]
intromitować — wprowadzać. [przypis redakcyjny]
intronizacja — uroczyste wprowadzenie na tron. [przypis edytorski]
Intryga i miłość — tytuł sztuki niemieckiego poety, dramaturga i filozofa, Friedricha Schillera (1759–1805), opublikowanej w 1783 roku. [przypis edytorski]
intrygant — osoba, która manipuluje informacjami (często nieprawdziwymi) w taki sposób, aby skłócić innych i uzyskać coś dla siebie. [przypis edytorski]
intryga — podstępne działanie zmierzające do poróżnienia ludzi; powikłanie akcji w utworze literackim. [przypis edytorski]
intryga ta (…) ma nadzwyczaj mało prawdopodobieństwa — np. Cześnik nie zna (nawet z widzenia!) syna swego sąsiada, Podstolina i Wacław, mieszkając obok siebie o mur, ani raz przedtem się nie widzieli, małżeństwo młodych tak nagle, z miejsca, bez żadnych przygotowań i in. [przypis tłumacza]
intrygi — nie było od nich wolne grono ówczesnych biskupów polskich; kilku jawnie zaprzedanych było Rosji, jak kanclerz Młodziejowski, prymas Podoski, a z żyjących i czynnych w r. 1789 Kossakowski i Massalski; Rybińskiego słusznie podejrzewano o zaprzedanie się Prusom; nieposkromiona ambicja pchała prymasa Poniatowskiego do postępków wartości moralnej wątpliwej; ale inni, jak Krasiński, Garnysz, należeli do najlepszych jednostek ówczesnych. [przypis redakcyjny]
intrygi — zawikłania, konszachtu. [przypis redakcyjny]
intrygować — manipulować informacjami (często nieprawdziwymi) w taki sposób, aby skłócić innych i uzyskać coś dla siebie. [przypis edytorski]
intskandus — įsikandus. [przypis edytorski]
intuicje — zaznaczam, że pojęcie to będzie później ściśle określone, przy czym straci ono, mam nadzieję, na swej często nadużywanej tajemniczości. [przypis autorski]
intuicyjnie — ogólnie można scharakteryzować „Intuicję” jako narzucanie się pewnych przekonań czy poglądów, nieopartych na doświadczeniu ani na rozumowaniach i niepretendujących bezwzględnie do absolutnej prawdziwości. Potem postaram się wyjaśnić, na czym to polega. [przypis autorski]
intuitu (łac.) — ze względu. [przypis redakcyjny]
intulerunt (łac.) — wnieśli. [przypis redakcyjny]
intuli (łac.) — wypowiedziałem. [przypis redakcyjny]
intulit (łac.) — podniósł, poruszył (kwestię). [przypis redakcyjny]
in turbido (łac.) — w zamieszaniu. [przypis redakcyjny]
intus (łac.) — wewnątrz. [przypis redakcyjny]
intus-suscepcja (z łac. intus: wewnętrzny; susceptio: obietnica wykonania czegoś) — wewnętrzne doświadczenie głębokiego zrozumienia; intuicja, przeczucie. [przypis edytorski]
intymidować (z łac.) — przestraszać; tu raczej: onieśmielać. [przypis edytorski]
in ulteriori tractu (łac.) — w dalszym ciągu, w przyszłości. [przypis redakcyjny]
inundacje — nawałności. [przypis redakcyjny]
in universo (łac.) — na całym świecie. [przypis edytorski]
in universo (łac.) — na całym świecie, w ogóle. [przypis redakcyjny]
in universo (łac.) — w całym świecie, w ogóle. [przypis edytorski]
in unum (łac.) — w jedno, razem. [przypis redakcyjny]
in usum (łac.) — w zwyczaj. [przypis redakcyjny]
in utramque aurem (łac.) — na oba uszy. [przypis redakcyjny]
invasor a se ipso occiditur (łac.) — napastnik sam siebie zabija. [przypis redakcyjny]
invehebant (łac.) — oburzano się. [przypis redakcyjny]
invehere (łac.) — napadać. [przypis redakcyjny]
Invenies (…) Debet — Lucretius, De rerum natura, IV, 479, 483. [przypis tłumacza]
invenit (łac.) — stworzył, wykonał. [przypis edytorski]
In vera (…) iacentem (łac.) — „Czyż nie wiesz, że po śmierci naprawdę nie będziesz/ Istniał jako ktoś inny, co nad tobą zmarłym/ Zapłacze i postoi nad twymi zwłokami?” (Lucretius, De rerum natura, III, 898; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
in verba magistri (łac.) — na słowa nauczyciela; przen.: ślepo wierząc autorytetowi. [przypis edytorski]
in verba magistri (łac.: na słowa nauczyciela) przysięgać — ślepo powtarzać za kimś (Horacy, Listy, ks. I, I, 14). [przypis edytorski]
inverse (fr.) — odwrotność, przeciwieństwo. [przypis edytorski]
in veste peregrina (łac.) — w stroju cudzoziemskim. [przypis redakcyjny]
investigarunt (łac.) — odgadli. [przypis redakcyjny]
in vestito di confidenza (wł.) — w intymnym odzieniu. [przypis edytorski]
in vicinitate inimicitias, nactus occasionem (łac.) — jak to między sąsiadami, waśnie, korzystając z nadarzającej się sposobności. [przypis redakcyjny]
in victimam (łac.) — na ofiarę. [przypis edytorski]
in victoria (łac.) — w zwycięstwie. [przypis redakcyjny]
in victualibus (łac.) — co do żywności. [przypis redakcyjny]
invidemus (łac.) — zazdrościmy. [przypis redakcyjny]
Invidemus posteritati (łac.) — a zazdrościmy potomności. [przypis redakcyjny]
invidia bonorum noverca (łac.) — nienawiść jest macochą dobrych. [przypis redakcyjny]
invidia, bonorum noverca — zazdrość, dobrych macocha. [przypis redakcyjny]
invidia in occulto, adulatio in aperto est (łac.) — nienawiść po kryjomu, pochlebstwo jawnie służy. [przypis redakcyjny]
invidia (łac.) — zazdrość. [przypis edytorski]
invidia (łac.) — zazdrość, zawiść. [przypis redakcyjny]
Invidia Siculi non inuenere tyranni/ Tormentum maius (łac.) — Sycylijscy tyrani nie znaleźli większej męczarni nad zawiść. [przypis redakcyjny]
invidi (łac.) — nienawistni. [przypis redakcyjny]
in vino veritas (łac.) — prawda w winie. [przypis edytorski]
in vino veritas (łac.) — w winie (jest) prawda. [przypis edytorski]
in vino veritas (łac.) — w winie [jest] prawda. [przypis edytorski]
in vino veritas (łac.) — w winie prawda. [przypis edytorski]
inviolatum (łac.) — nienaruszalny, nietykalny. [przypis edytorski]
In virtute (…) haberemus — Cicero, De natura deorum, III, 36. [przypis tłumacza]
in viscera Reipublicae (łac.) — w głąb Rzeczypospolitej. [przypis redakcyjny]
invisibilium, visibilium (łac.) — niewidzialne, widzialne. [przypis redakcyjny]
in vita (łac.) — za życia. [przypis redakcyjny]
invita Minerva (łac.) — znaczy: wbrew woli Minerwy. Minerwa była u Rzymian boginią mądrości. [przypis tłumacza]
invita Republica (łac.) — wbrew woli Rzeczpospolitej. [przypis redakcyjny]
invitis illis (łac.) — wbrew ich woli. [przypis redakcyjny]
In vitium (…) fuga — Horatius, Ars poetica, 31. [przypis tłumacza]
Invitum (…) occidendi — Horatius, Ars poetica, 467. [przypis tłumacza]
in volumen legum (łac.) — w zbiór praw. [przypis redakcyjny]
invulnérable (fr.) — nie do zranienia. [przypis edytorski]
invulnérable (fr.) — nietykalny; taki, którego nie można zranić. [przypis edytorski]
inwalida — tu: weteran. [przypis edytorski]
inwalid — dziś: inwalida. [przypis edytorski]
inwalid — dziś popr.: inwalida. [przypis edytorski]
inwalid — dziś tylko: inwalida (kaleka). [przypis redakcyjny]
inwalidów — w domyśle: weteranów wojennych. [przypis edytorski]
Inwalidzi — fr. Les Invalides; kompleks budynków w Paryżu, na lewym brzegu Sekwany; składa się z Pałacu Inwalidów (dawniej szpital i pensjonat dla inwalidów wojennych, obecnie Muzeum Armii) i Kościoła Inwalidów. [przypis edytorski]
Inwalidzi (fr. Les Invalides) — wybudowany z inicjatywy króla Ludwika XIV wielki kompleks budynków w Paryżu, służący jako szpital i pensjonat dla inwalidów wojennych, obecnie mieszczący również muzea związane z wojskową historią Francji. [przypis edytorski]
inwektywa — napaść. [przypis redakcyjny]
inwektywa — obelga, zarzut. [przypis edytorski]
inwektywa — słowna zniewaga. [przypis edytorski]
inwektywa (z łac.) — łajanie, karcenie; dziś: obelga. [przypis edytorski]
inwektywa (z łac.) — napaść. [przypis redakcyjny]
inwektywa (z łac.) — obelga, zniewaga, obraza. [przypis edytorski]
inwektywa (z łac.) — zniewaga. [przypis edytorski]
inwencja niższego rzędu, jaką zalecał Horacy poecie tragicznemu — [patrz: Horacy,] Ad Pisones (List do Pizonów o sztuce rymotwórczej) w. 128–130: „Lepiej dziel pieśń Iliady na akty, aniżeli byś miał ty pierwszy przedstawiać rzeczy, których nikt przed tobą jeszcze nie znał i nie opiewał”. [przypis tłumacza]
inwencja — pomysłowość. [przypis edytorski]
