Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | czeski | dawne | francuski | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hiszpański | łacina, łacińskie | liczba mnoga | mitologia grecka | mitologia rzymska | niemiecki | przestarzałe | rosyjski | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski
Według języka: wszystkie | English | français | lietuvių | polski
Znaleziono 1628 przypisów.
kondycja — stan, stanowisko społeczne. [przypis redakcyjny]
kondycja — warunek. [przypis redakcyjny]
kondycje (daw., z łac.) — warunki. [przypis redakcyjny]
kondycje (łac. conditio) — warunki. [przypis redakcyjny]
kondyktową — [B.lp r.ż.] umowną, polubowną. [przypis redakcyjny]
kondymentami — zaprawami. [przypis redakcyjny]
kondyment (daw.) — przyprawa. [przypis redakcyjny]
kondymenty (lm) — przyprawy. [przypis redakcyjny]
kondyment (z łac.) — przyprawa. [przypis redakcyjny]
kondys, kondysek — nazwy gatunku psa, a zarazem przytyk do imienia księcia Kondeusza. [przypis redakcyjny]
kondys (starop.) — pies podwórkowy. [przypis redakcyjny]
Koneczny, Feliks —- aluzja do artykułu dra Feliksa Konecznego, redaktora „Świata słowiańskiego”, pt. Teoria Grunwaldu. („Przegląd Powszechny”, 1910, lipiec). Artykuł ten znany był autorowi z przedruku w „Widnokręgach” z dn. 10 sierpnia 1910. Z. X–XII. Wzmianka o nim powtarza się jeszcze w Pamiętniku we wpisie z dnia 3 II. [red. WL]. [przypis redakcyjny]
koneksja — stosunek. [przypis redakcyjny]
koneksje — złączenie, związek. [przypis redakcyjny]
koneksjom — związkom, pokrewieństwom. [przypis redakcyjny]
koneser — znawca. [przypis redakcyjny]
Konfederaci — zobacz przypisek w Introdukcji. [przypis redakcyjny]
Konfederacja Dysydentów — w r. 1767, zawiązana z poduszczenia rosyjskiego; sama przez się bezsilna; znaczenie jej wynikało jedynie stąd, że, odwoławszy się do współwierczych dworów o opiekę, dała im pozór mieszania się do spraw wewnętrznych Rzeczypospolitej na żądanie jej własnych obywateli. [przypis redakcyjny]
Konfederacja jest w Polsce tym, czym była w Rzymie dyktatura — por. Wstęp. [przypis redakcyjny]
Konfederacja Radomska — pod wodzą Karola Radziwiłła. [przypis redakcyjny]
konferencja — rozmowa. [przypis redakcyjny]
konferować — tutaj: zdawać na kogo, udzielać. [przypis redakcyjny]
konferowany — dany. [przypis redakcyjny]
konfesaty — zeznania. [przypis redakcyjny]
konfessaty (lm) — zeznania; istniały dwa rodzaje konfessaty: libera confessata (wolne zeznania) i confessata torturata (zeznania na torturach, wymuszone). [przypis redakcyjny]
konfidenci — powiernicy, zausznicy. [przypis redakcyjny]
konfidencją — poufałość. [przypis redakcyjny]
konfidencja — poufałość. [przypis redakcyjny]
konfidencja — zaufanie. [przypis redakcyjny]
konfidencja (z łac.) — zażyłość, zaufanie. [przypis redakcyjny]
konfidencyja — poufałość. [przypis redakcyjny]
konfident (z łac.) — poufały przyjaciel. [przypis redakcyjny]
konfident (z łac., przestarz.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać (dziś: donosiciel). [przypis redakcyjny]
konfidować — zwierzać się. [przypis redakcyjny]
konfirmacją — [forma B.lp r.ż.] zatwierdzenie. [przypis redakcyjny]
konfirmował — zatwierdzał. [przypis redakcyjny]
konfiskacją — zabraniem majątku przez urząd. [przypis redakcyjny]
konformować — układać. [przypis redakcyjny]
konfraterni — pobratymstwa. [przypis redakcyjny]
konfrontować — porównać, zestawić. [przypis redakcyjny]
konfundować — niepokoić, straszyć. [przypis redakcyjny]
konfundować — tu: robić wyrzuty, gromić. [przypis redakcyjny]
konfuzja — nieszczęście. [przypis redakcyjny]
konfuzja — zawstydzenie, srom. [przypis redakcyjny]
konfuzja (z łac.) — zamieszanie, trwoga; konfuzyjej: daw. forma D.lp. [przypis redakcyjny]
konfuzja (z łac.) — zmieszanie. [przypis redakcyjny]
konfuzja (z łac.) — zmieszanie, zawstydzenie. [przypis redakcyjny]
kongestia (daw.) — uderzenie krwi. [przypis redakcyjny]
kongregaci — zgromadzeni. [przypis redakcyjny]
Kongregacja Sancti Officii — komisja kardynalska badająca doktrynalną zgodność z katolicyzmem zakwestionowanych przez władze kościelne poglądów. [przypis redakcyjny]
konicz — koniczyna. [przypis redakcyjny]
Koniec części drugiej. Osjan opowiada teraz o rozmowie Armina z Karmorem, a następnie śpiewa pieśni Armina o stracie dzieci. [przypis redakcyjny]
Koniecpolski, Aleksander herbu Pobóg (1620–1659) — książę, chorąży wielki koronny, magnat i starosta kresowy, uczestnik wojen kozackich, syn hetmana Stanisława Koniecpolskiego. [przypis redakcyjny]
Koniecpolski ojciec — Koniecpolski, Stanisław (1591–1646), hetman wielki koronny w latach 1632–1646, kasztelan krakowski, uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich wodzów. [przypis redakcyjny]
Koniecpolski, Stanisław (1591–1646) — hetman wielki koronny w latach 1632–1646, kasztelan krakowski, uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich wodzów. [przypis redakcyjny]
konieczna jest (forma bezosob.) — dziś: jest konieczne. [przypis redakcyjny]
koniecznie — zaprawdę. [przypis redakcyjny]
konie dyszlowe — zaprzężone do dyszla. [przypis redakcyjny]
konie lejcowe — chodzące w lejcach, przed końmi dyszlowymi albo obok nich. [przypis redakcyjny]
koniowi wypuszczał — wypuszczał wodze, ruszał biegiem. [przypis redakcyjny]
koniunkcja — połączenie. [przypis redakcyjny]
koniuszy koronny — Matczyński, Marek, przyjaciel króla, od marca 1676 koniuszy koronny. [przypis redakcyjny]
konkiety — podboje. [przypis redakcyjny]
konkludować — wnosić. [przypis redakcyjny]
konkludować (z łac.) — kończyć, dochodzić do wniosku końcowego; tu przen.: kończyć walkę. [przypis redakcyjny]
konkokcji — trawienia, strawności. [przypis redakcyjny]
konkredować (z łac.) — zawierzyć. [przypis redakcyjny]
konkurować — zabiegać. [przypis redakcyjny]
konkurs odebrało — odebrało wzięcie, pierwszeństwo. [przypis redakcyjny]
konno i rzędno — z pięknymi rzędami na koniach. [przypis redakcyjny]
konopnym kropidłem — [N.lp] batogiem, powrozem. [przypis redakcyjny]
konował — lekarz zwierząt, weterynarz. [przypis redakcyjny]
konpunkcja (z łac.) — przekłucie. [przypis redakcyjny]
Konrad Czarnecki — artysta malarz i dyplomata, jako attache poselstwa polskiego w Sztokholmie w latach 1919–1924 był gorliwym rzecznikiem kandydatury Żeromskiego do Nagrody Nobla (którą, jak wiadomo, otrzymał ostatecznie Wł. St. Reymont). [przypis redakcyjny]
Konrad Palazzo z Gerardem, Gwido — O tych trzech mężach komentatorowie Boskiej komedii nadmieniają tyle tylko, że byli to ludzie zacni i szlachetni. Jeden z tych, Gerard da Camino, protektorem był poetów prowansalskich. [przypis redakcyjny]
Konrad — raczej Konradyn, syn Konrada IV, króla niemieckiego, a wnuk cesarza Fryderyka II, pobity przez Karola Andegaweńskiego pod Tagliacozzo w r. 1268 i ścięty w Neapolu. [przypis redakcyjny]
Konradyn — ostatni z rodziny Hohenstaufów. [przypis redakcyjny]
Konsalwo — Ferdynand Konsalwo, słynny wódz hiszpański, zwany „el gran capitano”. [przypis redakcyjny]
konsekrować — poświęcić. [przypis redakcyjny]
konsekrować wiktymę — poświęcić ofiarę. [przypis redakcyjny]
konserwacją — utrzymywanie w dobrym stanie. [przypis redakcyjny]
konserwacja — zachowanie. [przypis redakcyjny]
konserwacji — utrzymywania, zachowywania, [przypis redakcyjny]
konserwatorium muzyczne — nazwa znakomitej paryskiej szkoły operowej. Koncerty publiczne w konserwatorium mają europejską sławę. [przypis redakcyjny]
konserwować — zachować. [przypis redakcyjny]
konserwować — zachować, zatrzymać. [przypis redakcyjny]
konserwowała — podtrzymywała, ochraniała. [przypis redakcyjny]
Konse — są dwie miejscowości tejże nazwy we Francji: Cons-la-Grandyille, jedna w departamencie des Ardennes, druga w departamencie Meurthe-et-Moselle. [przypis redakcyjny]
konskrypcja — spis. [przypis redakcyjny]
konsolacją — pocieszenie, ochotę. [przypis redakcyjny]
konsolacji — [tu: forma D.lp r.ż.]; [konsolacje dosł.: pociechy;] dzieci. [przypis redakcyjny]
konsola — stolik pod lustrem, zwykle przytwierdzony do ściany. [przypis redakcyjny]
kons (skrócone z łac. consilium) — rada. [przypis redakcyjny]
Konstanca — bagno pod Famagustą na Cyprze. [przypis redakcyjny]
Konstancja — córka króla Sycylii Rogera, z pobudek politycznych cesarza niemieckiego Fryderyka I porwana ze swego klasztoru w Palermo i zaślubiona z jego synem Henrykiem VI. [przypis redakcyjny]
Konstancja — córka Manfreda, urodzona z pierwszej jego żony Beatrycze, żona Piotra, króla Aragonii. [przypis redakcyjny]
Konstancja — żona Piotra III, władcy Aragonii. [przypis redakcyjny]
Konstansa — miasto Constanti w Hiszpanii, w prowincji Tarragona. [przypis redakcyjny]
Konstantego cesarza (…) Sewera, cesarzów — cesarze rzymscy wschodni i zachodni, którzy ulegali wpływom swych doradców, jak np. Arkadiusz Rufinowi, Tyberiusz Sejanowi, Sewer Plaucjanowi; mniej znani: Ablabios, doradca Konstantyna Wielkiego, zamordowany przez syna, Konstantiosa II; Harmatios, którego cesarz Zeno (474–491) za pomoc w odzyskaniu tronu mianował dowódcą pretorianów, a później, bojąc się jego zdrady, kazał zamordować, wreszcie eunuch Amantios, który Justynowi I (forma imienia: Justynian jest pomyłką przepisywacza) dostarczył pieniędzy dla pozyskania wojska; wnet jednak prawdziwy ten „z chłopa król”, nie umiejący ani czytać ani pisać, okrzyknięty przez wojsko cesarzem, kazał swego doradcę i wierzyciela zamordować. Wszyscy wspomniani tu doradcy zginęli okrutną śmiercią. [przypis redakcyjny]
Konstanty — Konstanty Danielewicz. [przypis redakcyjny]
