Przypisy

defektowy (daw.) — mający defekt, usterkę. [przypis edytorski]

defendent (daw., z łac.) — obwiniony; oskarżony. [przypis edytorski]

defolga (daw.) — ulga, ulżenie. [przypis edytorski]

deka (daw.) — mostek, środkowa kość przedniej ściany klatki piersiowej. [przypis edytorski]

deka (daw.) — pokrywa prasy drukarskiej, dekiel. [przypis edytorski]

dekokt (daw.) — wywar. [przypis edytorski]

dekokt (daw., z łac. decoquo, decocsi, decoctum: gotować) — wywar z ziół. [przypis edytorski]

dekonfitura (daw., z fr.) — porażka. [przypis edytorski]

delatorstwo (daw.) — donosicielstwo. [przypis edytorski]

delia (daw.) — rodzaj płaszcza. [przypis edytorski]

delia (daw.) — wierzchnie okrycie męskie, podbite futrem. [przypis edytorski]

delia (daw.) — wierzchni ubiór męski. [przypis edytorski]

deliberacje (daw., gw.) — rozmyślania. [przypis edytorski]

deliberacje (daw.) — rozważania. [przypis edytorski]

deliberować (daw., gw.) — rozmyślać. [przypis edytorski]

deliberować (daw., gw.) — rozmyślać, rozważać. [przypis edytorski]

deliberować (daw., gw.) — rozważać, rozmyślać, dyskutować. [przypis edytorski]

deliberować (daw.) — rozważać. [przypis edytorski]

delicje (daw., z łac.) — rozkosze. [przypis edytorski]

delija (daw.) — delia, w daw. stroju szlachty pol. szata wierzchnia, opończa. [przypis edytorski]

delija, delia (daw.) — kurtka męska. [przypis edytorski]

delinkwent (daw.) — dziś popr.: delikwent; osoba, której los jest od kogoś zależny a. przestępca oczekujący na wyrok. [przypis edytorski]

demesza (daw.) — szabla; od nazwy miasta Damaszek, skąd pochodziła ceniona słynna z twardości i elastyczności stal damasceńska, o charakterystycznych wzorach na powierzchni. [przypis edytorski]

demimond (daw.) — półświatek. [przypis edytorski]

denar (daw.) — żelazny trójnóg używany jako podstawka pod kocioł a. garnek. [przypis edytorski]

denarek (zdr., daw.) — żelazny trójnóg używany jako podstawka pod kocioł a. garnek. [przypis edytorski]

dependent (daw.) — pomocnik adwokata lub notariusza. [przypis edytorski]

dependent (daw.) — pomocnik adwokata, notariusza itp. [przypis edytorski]

dependent (daw.) — praktykant lub pomocnik u adwokata lub notariusza. [przypis edytorski]

dependent (daw., z łac. dependens, dependentis: zależny) — praktykant lub pomocnik pracujący u adwokata, notariusza itp. [przypis edytorski]

dependować (daw., z łac.) — zależeć. [przypis edytorski]

deputacja (daw.) — delegacja, grupa przedstawicieli jakiejś zbiorowości wysłana w celu załatwienia jakiejś sprawy. [przypis edytorski]

deputacja (daw.) — delegacja. [przypis edytorski]

deputacja (daw., z łac.) — poselstwo, delegacja, grupa przedstawicieli wysłana w celu załatwienia jakiejś sprawy. [przypis edytorski]

deputat (daw.) — przedstawiciel, deputowany, delegat. [przypis edytorski]

deranżować się (daw.) — przeszkadzać sobie, sprawiać sobie kłopot. [przypis edytorski]

deranżować się (daw., z fr.) — wytrącać się ze zwykłego trybu, przeszkadzać sobie, sprawiać sobie kłopot. [przypis edytorski]

dernąć (daw.) — uciec, umknąć. [przypis edytorski]

derus (daw.) — obdartus. [przypis edytorski]

despekt (daw.) — obraza. [przypis edytorski]

despekt (daw.) — uchybienie, obraza; tu zamiast zamierzonego respekt: szacunek, wzgląd na kogoś; w despekcie do mej osoby zamiast: ze względu na mnie, dotycząca mnie. [przypis edytorski]

despekt (daw.) — ujma, obraza, uchybienie, afront. [przypis edytorski]

despekt (daw.) — urażenie ambicji lub honoru. [przypis edytorski]

despekt (daw.) — urażenie czyjegoś honoru bądź ambicji. [przypis edytorski]

despekt (daw.) — zniewaga, obelga. [przypis edytorski]

despekt sprawić a. uczynić (daw.) — urazić kogoś, obrazić kogoś. [przypis edytorski]

desperować (daw.) — rozpaczać. [przypis edytorski]

destynacja (daw., z łac.) — przeznaczenie. [przypis edytorski]

deszczka (daw.) — deseczka. [przypis edytorski]

detonować (daw.) — odbierać pewność siebie. [przypis edytorski]

detonujący (daw.) — peszący, odbierający pewność siebie, onieśmielający. [przypis edytorski]

dewizka (daw.) — łańcuszek, na którym wieszało się zegarek; dewizkę zaczepiało się na guziku kamizelki, żeby łatwo było wyjąć zegarek z kieszeni. [przypis edytorski]

dewizka (daw.) — łańcuszek, na którym wieszało się zegarek; dewizkę zaczepiało się na guziku kamizelki, żeby łatwo było wyjąć zegarek z kieszeni. Ludzie, których nie było stać na kosztowny zegarek, nosili sam łańcuszek jako ozdobę. [przypis edytorski]

dezabilka (daw.) — swobodny strój poranny. [przypis edytorski]

dezolacja (daw., z łac. desolatio: spustoszenie) — zniszczenie; rozpacz. [przypis edytorski]

dezolacja (daw., z łac.) — zniszczenie; rozpacz. [przypis edytorski]

dezolować (daw., z łac.) — niszczyć, rujnować; tu: dręczyć. [przypis edytorski]

dezyderium (daw., z łac.) — dziś: dezyderat, rzeczowe żądanie, życzenie. [przypis edytorski]

diafragma (daw.; łac. diaphragma) — przepona; główny mięsień oddechowy u ssaków, oddzielający jamę brzuszną od jamy klatki piersiowej. [przypis edytorski]

dialektyk (daw.) — człowiek biegły w sztuce dyskutowania. [przypis edytorski]

diarea (daw.) — biegunka. [przypis edytorski]

diariusz (daw.) — dziennik. [przypis edytorski]

diecięciornasób (daw.) — dziesięciokrotnie. [przypis edytorski]

Dii avertite omen (daw.) — Bogowie, odwróćcie złą wróżbę. [przypis edytorski]

Dik (daw.) — spolszczona (dziś niepoprawna) pisownia anglosaskiego imienia Dick, zdrobnienia imienia Richard. [przypis edytorski]

diurnista (daw.) — urzędnik. [przypis edytorski]

dłużen (daw.) — dłużny. [przypis edytorski]

dlaboga (daw.) — wykrzyknienie wyrażające emocje; na boga, przebóg itp. [przypis edytorski]

dlaboga (daw.) — wykrzyknik wyrażający różne reakcje emocjonalne, zwłaszcza lęk lub zdziwienie. [przypis edytorski]

dla braku (daw.) — tu: z powodu braku. [przypis edytorski]

dla chłodu (daw.) — dziś: z powodu chłodu. [przypis edytorski]

dla cię (daw.) — dla ciebie. [przypis edytorski]

dla czego (daw.) — i z tego powodu. [przypis edytorski]

dla czego (daw.) — tu: i z tego powodu. [przypis edytorski]

dla czego (daw.) —tu: z tego powodu. [przypis edytorski]

dla (daw.) — tu: z powodu. [przypis edytorski]

dla (daw.) — w celu. [przypis edytorski]

dla (daw.) — w celu, z powodu. [przypis edytorski]

dla (daw.) — ze względu na. [przypis edytorski]

dla (daw.) — z powodu. [przypis edytorski]

dlań (daw.) — dla niego. [przypis edytorski]

dla nich (daw.) — z ich powodu. [przypis edytorski]

dla siedzenia (daw.) — z powodu siedzenia; dlatego, że siedzieli. [przypis edytorski]

dla sromu (daw.) — z powodu wstydu, hańby. [przypis edytorski]

dla tępości (daw.) — z powodu tępoty. [przypis edytorski]

dla tego (daw.) — przez to; z tego powodu. [przypis edytorski]

dla tego (daw.) — z tego powodu; przez to. [przypis edytorski]

dla tego (daw.) — z tego powodu. [przypis edytorski]

dla wieku (daw.) — z powodu wieku. [przypis edytorski]

dla wziątku (daw.) — dla zysku. [przypis edytorski]

dla zaboju (daw.) — z powodu zabójstwa. [przypis edytorski]

dlugoli (daw.) — „długo” z partykułą pytajną -li. [przypis edytorski]

dniowy (daw.) — dzienny. [przypis edytorski]

doba (daw.) — chwila, moment. [przypis edytorski]

doba (daw.) — czas, moment. [przypis edytorski]

doba (daw.) — czas, pora. [przypis edytorski]

doba (daw.) — tu: czas, pora. [przypis edytorski]

dobieżysz lasu (daw.) — dobiegniesz do lasu. [przypis edytorski]

dobijewa (daw., gw.) — dobijemy. [przypis edytorski]

dobijewa (daw., gw.) — dobijemy; zachowana w gwarze daw. forma liczby podwójnej. [przypis edytorski]