Przypisy

skukłać (starop.) — zbić. [przypis edytorski]

skusić (starop.) — spróbować. [przypis edytorski]

skutki (starop.) — tu: dzieła, czyny. [przypis edytorski]

skwapliwy (starop.) — prędki, pochopny. [przypis edytorski]

skwapliwy (starop.) — (zbyt) prędki, pochopny. [przypis edytorski]

skwarna (starop.) — niestrawiony pokarm. [przypis edytorski]

skwarna (starop.) — niestrawiony pokarm; skwarnę zrzucić: zwymiotować. [przypis edytorski]

słamię (starop.) — tu: złamię. [przypis edytorski]

słożyć (starop.) — złożyć, ułożyć. [przypis edytorski]

słuchaj (…) mało (starop.) — posłuchaj trochę. [przypis edytorski]

słuchajże (starop.) — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że. [przypis edytorski]

słuchy (starop.) — tu: odgłosy. [przypis edytorski]

słusza (starop.) — przystoi, wypada; wszeko słusza starszemu tu: jak przystoi (odpowiadać) osobie starszej. [przypis edytorski]

słuszna (starop.) — słuszna to rzecz; jest słuszne. [przypis edytorski]

służba (starop.) — tu: zastawa stołowa; naczynia służące podczas posiłku. [przypis edytorski]

słychany (starop.) — słyszany; mało słychany: niesłychany, rzadko spotykany. [przypis edytorski]

słyszeć było (starop.) — było słychać. [przypis edytorski]

smarag (starop.) — szmaragd. [przypis edytorski]

smektać się (starop.) — głaskać się; aż się chłop po sircu smekce: aż się chłop gładzi po sercu (łapie za serce ze zdenerwowania). [przypis edytorski]

smienić głosy (starop.) — odmienić głos; tu przen.: zacząć inaczej śpiewać, zacząć cienko śpiewać. [przypis edytorski]

smienić głosy (starop.) — zmienić głos; przen. dziś: zacząć inaczej śpiewać. [przypis edytorski]

smyję (starop.) — zmyję; tu przen.: usunę, zabiję. [przypis edytorski]

smysł (starop.) — zmysł. [przypis edytorski]

snać a. snadź (daw., starop.) — może, podobno, przecież, widocznie, zapewne. [przypis edytorski]

snać a. snadź (daw., starop.) — może, podobno, przecież, widocznie, zapewne. [przypis edytorski]

snać a. snadź (starop.) — widocznie, zapewne; wszakże, przecież. [przypis edytorski]

snać a. sna (starop.) — także: snadź; widocznie, prawdopodobnie, widocznie, chyba. [przypis edytorski]

snać (starop.) — prawdopodobnie, pewnie, widocznie. [przypis edytorski]

snać (starop.) — przecież, zapewne, prawdopodobnie. [przypis edytorski]

snać (starop.) — tu: zapewne, może. [przypis edytorski]

snać (starop.) — widocznie, najwyraźniej. [przypis edytorski]

snać (starop.) — widocznie. [przypis edytorski]

snadniej (starop.) — łatwiej. [przypis edytorski]

snadniejszy przystęp (starop.) — łatwiejszy dostęp. [przypis edytorski]

snadnie (starop.) — łatwo. [przypis edytorski]

snadnie (starop.) — łatwo, z łatwością. [przypis edytorski]

snadno a. snadnie (starop.) — łatwo. [przypis edytorski]

snadno (a. snadnie; starop.) — łatwo. [przypis edytorski]

snadny (starop.) — łatwy. [przypis edytorski]

snadź, snaść a. sna (starop.) — może, być może; pewnie, chyba, prawdopodobnie; widocznie. [przypis edytorski]

snadź (starop.) — może, podobno, przecież, widocznie, zapewne. [przypis edytorski]

snadź (starop.) — przecież, wszak, wszakże. [przypis edytorski]

snadź (starop.) — widocznie. [przypis edytorski]

snym miała dziwne (starop.) — konstrukcja z przestawną końcówką czasownika; inaczej: miałam dziwne sny. [przypis edytorski]

sobą trwożyć (starop.) — trwożyć się; lękać się. [przypis edytorski]

spara (starop.) — szpara. [przypis edytorski]

spatrzać (starop.) — zobaczyć. [przypis edytorski]

spełna zostać (starop.) — pozostać nienaruszonym. [przypis edytorski]

spokoić się (starop.) — uspokajać się. [przypis edytorski]

społem (starop.) — razem, wspólnie. [przypis edytorski]

społu (starop.) — razem. [przypis edytorski]

sporo (starop.) — tu: szybko. [przypis edytorski]

sprawa (starop.) — tu: dowództwo; pod twą sprawą: pod twym dowództwem. [przypis edytorski]

sprawić (starop.) — zdziałać. [przypis edytorski]

sprawiony (starop.) — przygotowany. [przypis edytorski]

sprawiony (starop.) — tu: poinformowany. [przypis edytorski]

sprawuje (starop.) — sprawia; czyni. [przypis edytorski]

sprośnie (starop.) — brzydko. [przypis edytorski]

sprośnie (starop.) — źle, na złe. [przypis edytorski]

sprosność (starop.) — okropność, plugawość, nieobyczajność. [przypis edytorski]

sprosny (starop.) — brzydki, szpetny. [przypis edytorski]

sprosny (starop.) — okropny, plugawy, nieobyczajny. [przypis edytorski]

spuszczać się na co (starop.) — zdać się na co; zawierzyć czemu. [przypis edytorski]

srogi (starop.) — straszny, wielki, dotkliwy itp. [przypis edytorski]

sromać się (starop.) — wstydzić się. [przypis edytorski]

sromota (starop.) — hańba, wstyd. [przypis edytorski]

sromota (starop.) — tu: wstyd, wstydliwość. [przypis edytorski]

sromota (starop.) — wstyd, hańba. [przypis edytorski]

sromotliwy (starop.) — wstydliwy, haniebny. [przypis edytorski]

sromotny (starop.) — haniebny, hańbiący. [przypis edytorski]

srom (starop.) — tu: wstyd, zawstydzenie. [przypis edytorski]

sstanie (starop.) — daw. forma dokonana; inna wersja daw. pisowni: zstanie; dziś: stanie. [przypis edytorski]

sstaniesz się oną fabułą (starop.) — staniesz się żywą ilustracją przypowieści (powiedzenia, przysłowia itp.). [przypis edytorski]

stąpić (starop.) — postąpić; zrobić krok. [przypis edytorski]

stać o co (starop.) — dbać o co. [przypis edytorski]

stać za co (starop.) — wystarczać za co, zastępować co. [przypis edytorski]

stać za co (starop.) — wystarczyć; zastępować co; być równym czemu. [przypis edytorski]

stać za mało komu (starop.) — mieć dla kogo małą wartość; mało znaczyć dla kogo. [przypis edytorski]

stalony [miecz] (starop.) — stalowy. [przypis edytorski]

stalony (starop.) — stalowy. [przypis edytorski]

stalony (starop.) — stalowy, ze stali. [przypis edytorski]

stalony (starop.) — tu: stalowy. [przypis edytorski]

stanąć (starop.) — tu: ustać (zakończyć się). [przypis edytorski]

staniczek (starop., zdrobn.) — mająteczek. [przypis edytorski]

stanieli (starop.) — konstrukcja z partykułą -li; znaczenie: jeśli stanie. [przypis edytorski]

stanie (starop.) — oboczna forma pisowni występująca u Reja: sstanie (cz. dokonany). [przypis edytorski]

stanowić (starop.) — zatrzymywać. [przypis edytorski]

stanowienie (starop.) — umacnianie. [przypis edytorski]

stanowi mu bieg (starop.) — zatrzymuje go w biegu. [przypis edytorski]

stan (starop.) — stanowisko; w takim stanie: na takim stanowisku. [przypis edytorski]

starostę skował pkielnego (starop.) — skuł (w znaczeniu: uwięził) piekielnego zarządcę (mowa o szatanie). [przypis edytorski]

Statecznąć przyjaźń (…) niesiemy (starop.) — inaczej: niesiemy ci stateczną przyjaźń; stateczny (starop.): stały, niewzruszony. [przypis edytorski]

stateczna myśl (starop.) — tu: pewność siebie. [przypis edytorski]

statecznie (starop.) — poważnie; tu: (wiedzieć) solidnie, na pewno. [przypis edytorski]

statecznie (starop.) — tu: stanowczo, nieugięcie. [przypis edytorski]

stateczność (starop.) — tu: postanowienie. [przypis edytorski]

statki (starop.) — naczynia. [przypis edytorski]

stępać (starop.) — stąpać, kroczyć; tu: postępować. [przypis edytorski]

steskszy sobie (starop.) — forma imiesłowowa: stęskniwszy się. [przypis edytorski]

stołb (daw., starop.) — tron. [przypis edytorski]