Przypisy

veni, vidi, vici (łac.) — przybyłem, zobaczyłem, zwyciężyłem (słowa, którymi Gajusz Juliusz Cezar zawiadomił senat rzymski o błyskawicznym wykonaniu zadania: przybyciu do Azji Mniejszej i szybkim zwycięstwie w krótkiej wojnie z Farnakesem II, królem Pontu). [przypis edytorski]

veni, vidi, vici (łac.) — przyszedłem, zobaczyłem, zwyciężyłem; tymi słowami miał Gajusz Juliusz Cezar zawiadomić o swoim zwycięstwie nad Farnakesem II, królem Pontu, po bitwie pod Zelą w 47 r. p.n.e.; lakoniczna fraza przekazuje informację zarówno o wyniku wyprawy, jak również o łatwości i szybkości pomyślnego wykonania zadania. [przypis edytorski]

ventrem omnipotentem (łac.) — brzuch wszechmocny (forma Accustivu, tj. B.) [przypis edytorski]

Venus Vulgivaga (łac.) — Wenus włócząca się tu i ówdzie, przydomek bogini jako patronki nierządnic. [przypis edytorski]

vera causa (łac.) — prawdziwa przyczyna. [przypis edytorski]

vera rerum vocabula (łac.) — prawdziwe nazwy rzeczy. [przypis edytorski]

verba veritatis (łac.) — słowa prawdy. [przypis edytorski]

verba volant (łac.) — słowa ulatują. [przypis edytorski]

verbum (łac.) — czasownik. [przypis edytorski]

verbum (łac.) — słowo. [przypis edytorski]

verbum sat [sapienti] (łac.) — słowo wystarcza [mądremu]. [przypis edytorski]

verecundia (łac.) — tu: uszanowanie, poważanie, szacunek. [przypis edytorski]

vere (łac.) — w rzeczy samej, w istocie. [przypis edytorski]

veritabilis (łac.) — prawdziwy. [przypis edytorski]

veritas est in puteo (łac.) — prawda leży głęboko. [przypis edytorski]

veritas (łac.) — prawda. [przypis edytorski]

Veritas norma sui et falsi est (łac.) — prawda jest normą samej siebie i fałszu (zdanie Spinozy z dzieła Etyka w porządku geometrycznym dowiedziona). [przypis edytorski]

Veritas odium parit (łac.) — prawda rodzi nienawiść. [przypis edytorski]

veritates (łac.) — prawdy. [przypis edytorski]

ver (łac.) — wiosna. [przypis edytorski]

vernae (łac.) — w staroż. Rzymie: niewolnicy urodzeni w domu pana. [przypis edytorski]

ver sacrum (łac.) — co święte. [przypis edytorski]

verte folium (łac.) — odwróć kartę. [przypis edytorski]

verum impendere vitae (łac.) — prawdą opłacić życie. [przypis edytorski]

verum (łac.) — prawda. [przypis edytorski]

verus vir (łac.) — prawdziwy mąż. [przypis edytorski]

vestiplica (łac.) — niewolnica (służąca) układająca szaty. [przypis edytorski]

vetitum (łac.) — to, co zabronione; zakaz, przeszkoda, tama. [przypis edytorski]

vetitum (łac.) — zakaz; to, co zabronione. [przypis edytorski]

veto (łac.) — nie pozwalam. [przypis edytorski]

veto (łac.) — nie pozwalam; w daw. Polsce formuła zrywająca obrady. [przypis edytorski]

veto (łac.) — nie zgadzam się. [przypis edytorski]

veto (z łac. veto: nie pozwalam) — sprzeciw. [przypis edytorski]

via crucis (łac.) — droga krzyżowa. [przypis edytorski]

via dolorosa (łac.) — dosł.: droga cierpienia; droga krzyżowa. [przypis edytorski]

via eminentiae (łac.) — drogą przewyższania. [przypis edytorski]

via facti (łac.) — drogą faktów dokonanych. [przypis edytorski]

via facti (łac.) — drogą faktu (dokonanego). [przypis edytorski]

via (łac.) — przez, poprzez. [przypis edytorski]

via lactea (łac.) — droga mleczna. [przypis edytorski]

via media (łac.) — droga środkowa; tradycyjne określenie filozoficznej zasady umiarkowania, unikania skrajności. [przypis edytorski]

via negationis (łac.) — przez negację, drogą zaprzeczenia. Termin odnosi się do reguł definiowania Boga, zaproponowanych przez Tomasza z Akwinu: via negationis (negatywna) i via eminentiae (pozytywna). Tomasz z Akwinu a. Akwinata (ok. 1225–1274) włoski filozof scholastyczny, teolog i dominikanin. [przypis edytorski]

vice-rex (łac.) — wicekról. [przypis edytorski]

vice-rex (łac.) — wicekról, zastępujący króla. [przypis edytorski]

vice versa (łac.) — na odwrót. [przypis edytorski]

vice versa (łac.) — na wzajem. [przypis edytorski]

vice versa (łac.) — odwrotnie, na odwrót, wzajemnie. [przypis edytorski]

vice versa (łac.) — wzajemnie. [przypis edytorski]

vicit (łac.; 3 os. lp) — zwyciężył. [przypis edytorski]

victoria (łac.) — zwycięstwo. [przypis edytorski]

Victoria Regia (łac., bot.) — Wiktoria królewska, roślina wodna z dorzecza Amazonki, mająca ogromne, okrągłe liście o podniesionym brzegu, uprawiana w wielu ogrodach botanicznych, w ogrzewanych basenach. [przypis edytorski]

victor (łac.) — zwycięzca. [przypis edytorski]

Victricia Signa (łac.) — zwycięskie znaki. [przypis edytorski]

Victrix (łac.) — zwycięska; tytuł honorowy, przyznawany poszczególnym legiom w uznaniu wyjątkowych zasług w boju. [przypis edytorski]

victus (łac.) — zwyciężony. [przypis edytorski]

vicus (łac.) — część Rzymu, osiedle. [przypis edytorski]

videant consules (łac.) — niech baczą konsulowie; początek senackiej formuły wzywającej konsulów do wprowadzenia stanu wyjątkowego. [przypis edytorski]

vide (łac.) — zobacz. [przypis edytorski]

videlicet (łac.) — to znaczy. [przypis edytorski]

Video et gaudeo (łac.) — Widzę i cieszę się. [przypis edytorski]

Videsne quis venit? (łac.) — Czy widzisz, kto idzie? [przypis edytorski]

vigeat veritas, et pereat mundus (łac.) — niech rozkwita prawda i niech ginie świat (choćby miał zginąć świat). [przypis edytorski]

vigilantis somnia (łac.) — sen na jawie. [przypis edytorski]

vigilantium somnia (łac.) — sen na jawie. [przypis edytorski]

villa regia (łac.) — pałac królewski. [przypis edytorski]

vim publicam, crimen (łac.) — gwałt publiczny, zbrodnia. [przypis edytorski]

vim vitalem (łac.) — siłę życiową. [przypis edytorski]

vinum hungaricum (łac.) — wino węgierskie. [przypis edytorski]

violenter (łac.) — przemocą. [przypis edytorski]

virago, hic mulier (łac.) — silna kobieta, baba-chłop, herod-baba. [przypis edytorski]

virago (łac.) — mężyca; kobieta o fizycznych lub psychicznych cechach męskich. [przypis edytorski]

virago (łac.) — wojownicza kobieta. [przypis edytorski]

virgini intactae (łac.) — nietkniętej dziewicy (D. lp). [przypis edytorski]

virgo (łac.) — dziewica. [przypis edytorski]

virgo magna (łac.) — dosł. wielka dziewica, westalka, która mogła darować życie idącemu obok niej skazańcowi. [przypis edytorski]

virgo polona (łac.) — dziewica polska. [przypis edytorski]

viri bonae famae, nobiles, bene possessionati (łac.) — ludzie dobrej reputacji, szlachetni i majętni. [przypis edytorski]

viribus unitis (łac.) — jak jeden mąż. [przypis edytorski]

viribus unitis (łac.) — wspólnymi siłami. [przypis edytorski]

viribys unitis (łac.) — wspólnymi siłami. [przypis edytorski]

vir incomparabilis (łac.) — mąż niezrównany. [przypis edytorski]

vir incomparabilis (łac.) — mąż niezrównany. [przypis edytorski]

vir iniquus (łac.) — człowiek niesprawiedliwy, wrogi, nieprzychylny. [przypis edytorski]

vir (łac.) — mężczyzna; bohater; od tego wyrazu pochodzi też łac. słowo virtus: odwaga, męstwo. [przypis edytorski]

vir molestissimus (łac.) — mąż niezmiernie uciążliwy, uprzykrzony. [przypis edytorski]

vir Romanus (łac.) — mężczyzna rzymski, Rzymianin. [przypis edytorski]

vir sapit, qui pauca loquitur (łac.) — mądry człowiek, co mówi niewiele. [przypis edytorski]

vir tenax propositi (łac.) — mąż stały w swym postanowieniu. [przypis edytorski]

vis armata (łac.) — siła zbrojna. [przypis edytorski]

vis armata, raptus puellae (łac.) — przemoc, porwanie panny. [przypis edytorski]

vis comica (łac.) — siła komiczna (zdolność pobudzania innych do śmiechu). [przypis edytorski]

vis intertiae (łac.) — siła bezwładu. [przypis edytorski]

vis (łac.) — siła, moc. [przypis edytorski]

vis maior (łac.) — siła wyższa. [przypis edytorski]

vis major (łac.) — siła wyższa. [przypis edytorski]

vis medicatrix naturae (łac.) — uzdrawiająca moc natury, słowa przypisywane Hipokratesowi (gr. νόσων φύσεις ἰητροί). [przypis edytorski]

vita activa (łac.) — życie aktywne. [przypis edytorski]

vita activa (łac.) — życie aktywne, życie czynne. [przypis edytorski]

vita contemplativa (łac.) — życie kontemplacyjne. [przypis edytorski]

vita contemplativa (łac.) — życie kontemplacyjne; życie poświęcone rozmyślaniom. [przypis edytorski]