Przypisy

oberkelner (daw.) — starszy kelner. [przypis edytorski]

ober-stewardt (daw.) — główny steward na statku pasażerskim, kierujący personelem obsługującym pasażerów i oficerów. [przypis edytorski]

oberżysta (daw.) — właściciel karczmy. [przypis edytorski]

obiadować (daw.) — jeść obiad. [przypis edytorski]

obiata (daw.) — ofiara, dar dla bóstwa. [przypis edytorski]

obiata (daw.) — ofiara dla bogów; tu: symbol, omen. [przypis edytorski]

obiata (daw.) — ofiara. [przypis edytorski]

obiata (daw.) — ofiara składana bóstwom. [przypis edytorski]

obiata (daw.) — ofiara składana bogom, siłom nadprzyrodzonym. [przypis edytorski]

obiata (daw.) — ofiara z płodów rolnych bądź zwierząt. [przypis edytorski]

obiata (daw., z łac.) — ofiara. [przypis edytorski]

obiatować (daw.) — ofiarować. [przypis edytorski]

obiecadło (daw.) — alfabet, abecadło. [przypis edytorski]

obiec (daw.) — otoczyć. [przypis edytorski]

obiecować (daw.) — dziś popr.: obiecywać; zaobiecować: obiecać. [przypis edytorski]

obiedwie (daw.) — dziś popr. forma: obydwie (panienki). [przypis edytorski]

obiedwie (daw.) — dziś popr. forma: obydwie. [przypis edytorski]

obiedwie (daw.) — dziś popr.: obydwie. [przypis edytorski]

obierza (daw.) — sieć. [przypis edytorski]

obierza (daw.) — sieć, pułapka. [przypis edytorski]

obierz (daw.) — matnia, sidła, pułapka na zwierzynę. [przypis edytorski]

obierz (daw.) — pułapka, zwł. zastawiana na zwierzęta podczas polowania. [przypis edytorski]

obieża (daw.) — pułapka, matnia (dosł.: sieć myśliwska). [przypis edytorski]

obieża (daw.) — pułapka, matnia. [przypis edytorski]

obieża (daw.) — sieć używana przy polowaniu, pułapka. [przypis edytorski]

obieża (daw.) — zasadzka (dosł.: sieć używana przy polowaniu). [przypis edytorski]

obież (daw.) — obława; tu: obejma, krąg, uchwyt. [przypis edytorski]

obież (daw.) — pułapka, obława. [przypis edytorski]

obieżysas (daw.) — wędrowny robotnik najemny; nazwa pochodzi od obchodzenia Saksonii, która była kiedyś najczęstszym celem wyjazdów zarobkowych (por. wyrażenie na Saksy). [przypis edytorski]

obimać (daw.) — obejmować. [przypis edytorski]

obiór (daw.) — wybór. [przypis edytorski]

objaśniż mi to kto (daw.) — konstrukcja z partykułą (-że skróconą dla zachowania rytmu wiersza do -ż) w funkcji wzmacniającej i pytającej; znaczenie: czy objaśni mi to ktoś, czyż objaśni mi to ktoś. [przypis edytorski]

objęcie (daw.) — pojętność. [przypis edytorski]

objęcie (daw.) — pojętność, zdolność pojmowania, uczenia się; objęcie mam dość łatwe: pojmuję dość łatwo. [przypis edytorski]

obłądzić się (daw.) — mylić się. [przypis edytorski]

obłąkany (daw.) — zabłąkany, zagubiony. [przypis edytorski]

obłęk a. obłąk (daw.) — przedmiot półkolisty. [przypis edytorski]

obłóczyć (daw., gw.) — powlekać. [przypis edytorski]

obłuda (daw.) — ułuda, przywidzenie; ułuda, ponieważ nautilus przypomina okręcik, ale w rzeczywistości nim nie jest. [przypis edytorski]

obłudny (daw.) — tu: pozorny, nierzeczywisty. [przypis edytorski]

oblężeńcy (daw.) — oblężeni; mieszkańcy oblężonego miasta. [przypis edytorski]

obleciały (daw.) — zrujnowany, zniszczony. [przypis edytorski]

obleczenie (daw., gw.) — odzienie, ubranie. [przypis edytorski]

oblektament (daw., z łac. oblectamentum) — przyjemność, uciecha; rozrywka. [przypis edytorski]

oblew (daw.) — zbiornik wodny, woda otaczająca ziemię. [przypis edytorski]

oblicznie (daw.) — osobiście. [przypis edytorski]

oblicznie (daw.) — we własnej osobie. [przypis edytorski]

obliczność Pańska (daw.) — oblicze Pańskie. [przypis edytorski]

oblig (daw.) — zobowiązanie, dług. [przypis edytorski]

oblig (daw.) — zobowiązanie. [przypis edytorski]

oblig (daw.) — zobowiązanie, zwłaszcza na piśmie. [przypis edytorski]

obligowany (daw.) — zobowiązany; tu: zmuszony do wdzięczności lub posłuszeństwa. [przypis edytorski]

obluzować (daw.) — zluzować, zastąpić przez kogoś. [przypis edytorski]

obluzowan (daw.) — zluzowany (daw. krótka forma przym.), zastąpiony przez kogoś. [przypis edytorski]

obmierzić (daw.) — obrzydzić. [przypis edytorski]

obmierzły (daw.) — budzący wstręt. [przypis edytorski]

obmierznąć (daw.) — zacząć w kimś budzić wstręt. [przypis edytorski]

obórek a szop (daw.) — konstrukcja z „a” w funkcji spójnika łącznego, dziś: obórek i szop. [przypis edytorski]

obocześnie (daw.) — jednocześnie. [przypis edytorski]

oboczesny (daw.) — jednoczesny. [przypis edytorski]

o Bodze (daw.) — dziś forma Msc.lp: o bogu. [przypis edytorski]

o Bodze (daw.) — dziś Msc.lp: o bogu. [przypis edytorski]

obojczyk (daw.) — ozdobny kołnierz. [przypis edytorski]

obojej płci (daw.) — dziś: obojga płci. [przypis edytorski]

obojej strony (daw.) — dziś: obu stron. [przypis edytorski]

obostrzony (daw.) — chciwy; wrogi. [przypis edytorski]

obrąbka (daw.) — dziś popr.: obrąbek a. obrębek; obrębienie, wykończenie brzegów tkaniny zabezpieczające przed strzępieniem. [przypis edytorski]

obrażony (daw.) — zraniony (por.: obrażenia). [przypis edytorski]

obraza (daw.) — obrażenie, zranienie, uszczerbek na zdrowiu. [przypis edytorski]

obrazca (daw.) — ten, który obraża. [przypis edytorski]

obręcze a klepki (daw.) — konstrukcja z „a” w funkcji spójnika łącznego, dziś: obręcze i klepki; klepki: deszczułki z twardego drzewa. [przypis edytorski]

obrócić się (daw.) — skręcić. [przypis edytorski]

obrócić się (pot., daw.) — skierować się, udać się. [przypis edytorski]

obrócimli się (daw.) — konstrukcja z partykułą -li: czy się obrócimy. [przypis edytorski]

obrywka a. obrywek (daw.) — dodatkowa korzyść, dochód z czegoś. [przypis edytorski]

obrzask (daw.) — początek brzasku, blask zorzy porannej, świtanie. [przypis edytorski]

obsadny (daw.) — przysadzisty. [przypis edytorski]

obserwować (daw.) — tu: zachowywać. [przypis edytorski]

obserwować (daw.) — zachowywać, kultywować. [przypis edytorski]

obserwować (daw., z łac. observare) — tu: zachowywać, strzec, szanować. [przypis edytorski]

obserwować (daw., z łac.) — tu: zachowywać; przestrzegać. [przypis edytorski]

obserwować (z łac.; daw.) — zachowywać; przestrzegać. [przypis edytorski]

obserwowany (z łac., daw.) — zachowywany, utrzymywany (np. o obyczaju, tradycji). [przypis edytorski]

obstalować (daw.) — zamówić, zlecić wykonanie czegoś. [przypis edytorski]

obstalunek (daw.) — zamówienie. [przypis edytorski]

obsuć (daw.) — obsypać. [przypis edytorski]

obtaczający (daw.) — dziś: otaczający. [przypis edytorski]

obuch (daw.) — broń przypominająca siekierę, zazwyczaj reprezentacyjna. [przypis edytorski]

obudwoma (daw.) — dziś popr. forma: (nad) obydwoma (pawilonami). [przypis edytorski]

obudwom (daw.) — dziś popr. forma: obydwóm. [przypis edytorski]

obudwom (daw.) — dziś popr. forma: obydwóm (Rzeczpospolitej i szlachcie sanockiej). [przypis edytorski]

obudwom (daw.) — dziś popr.: obydwóm. [przypis edytorski]

obudwu (daw.) — dziś popr. forma: (po) obydwu (stronach). [przypis edytorski]

obudwu (daw.) — dziś popr.: obydwu. [przypis edytorski]

obwiązka (daw.) — opaska na głowę. [przypis edytorski]

obwieszon (daw.) — powieszony. [przypis edytorski]

obwołać (daw.) — ogłosić coś publicznie. [przypis edytorski]

obżałowanie (daw.) — skarga. [przypis edytorski]

obżałowany (daw.) — oskarżony o coś; podsądny. [przypis edytorski]

obzierać (daw.) — oglądać. [przypis edytorski]